Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2016

Το γαστρονομικό Top 10 για το 2016

Επισήμανση: Πρόκειται για προσωπική λίστα -τουτέστιν το κατά Crispy Top 10-  κι αφορά δέκα διαπιστώσεις ή ανακαλύψεις που αφορούν την υποφαινόμενη -και μόνο κι όχι την παγκόσμια γαστρονομική σκηνή, δεν γράφω δα και στο Saveur, τρομάρα μου - όπως προέκυψαν κατά τη διάρκεια αυτού του δύσκολου χρόνου που -επιτέλους- φεύγει.

💧💧💧


1. Nolan. Το νέο εστιατόριο που βρίσκεται στη γωνία Απόλλωνος & Βουλής, το ανακάλυψα τέλη Φλεβάρη- δεν είχε κλείσει ούτε δύο μήνες ζωής- περνώντας απ'έξω και διαβάζοντας το λιτά γραμμένο μενού, το οποίο μου εξήψε την λαχτάρα να δοκιμάσω μια κουζίνα fusion με σαφείς ιαπωνικές αναφορές. Έτσι κι έγινε, πέρασα την ομολογουμένως βαριά πόρτα, έκατσα, έφαγα κι από τότε περνώ από εκεί απαραιτήτως μια-δυο φορές το μήνα, ή να δοκιμάσω κάποια από τις ιδιόρρυθμες σαλάτες, ή να "ξαναχτυπήσω" τα πολυαγαπημένα μου korroke, ή το περίφημο ΝFC (Νolan Fried Chicken) ή κάποιο από τα πιάτα που ετοιμάζονται με τα πιο φρέσκα ψάρια. Εδώ δοκίμασα κι ένα από τα ιδανικότερα επιδόρπια το γλυκό με κρέμα καφέ και σως μελάσα.



2. Και μιας και μιλάμε για επιδόρπια, το κορυφαίο του 2016 ήταν εκείνο το λαχταριστό ζεστό γαλακτομπούρεκο στο Eva's Garden στην Φολέγανδρο με το ιδανικά κρουστό φύλλο και το χείμαρρο υπέροχης, αρωματισμένη με πορτοκάλι, κρέμας!


3. Από την Φολέγανδρο στη Σίφνο και συγκεκριμένα στον Πλατύ Γιαλό. Δύο εστιατόρια, το fish and wine bar Ωμέγα 3 , με την κουζίνα του να "κοιτά" τη θάλασσα και μια αξιοθαύμαστη wine list να την συνοδεύει, ένα ιδανικό concept για την υποφαινόμενη. Το εστιατόριο το ανακάλυψα φέτος αν κι είναι τουλάχιστον τριών χρόνων, σε αντίθεση με το γειτονικό εστιατόριο Maiolica που άνοιξε φέτος και σερβίρει ωραιότατη μεσογειακή κουζίνα face a la mer. Περισσότερα για τα δύο εστιατόρια είχα γράψει: εδώ.


4. Στο Maiolica απόλαυσα το ένα από τα δύο πιάτα που κατατάσσω στα κορυφαία του 2016: Μύδια αχνιστά σε σάλτσα από σαφράν. Ακόμα και τώρα μες το καταχείμωνο ονειρεύομαι τη γεύση του! Το άλλο πιάτο είναι η ψαρόσουπα στην Αστυφαγιά στο Σχοινώντα της Αστυπάλαιας. Φτιαγμένη με την σχολαστική φροντίδα του Θανάση, δεν θες να αδειάσει ποτέ η κατσαρόλα.





5. Στον απόηχο των ταξιδιών της φετινής χρονιάς κι από την επίσκεψη στην Αιώνια Πόλη, προστίθεται κι η ωδή στην pasta cacio e pepe. Η κλασική αυτή μακαρονάδα της Ρώμης είναι η απόλυτη pasta της απλότητας, ένα χαϊκού φτιαγμένο με δύο μόνο υλικά και μια τεχνική που της προσθέτει όγκο, ουσία, γεύση, υφή!  Είναι ένα φαινόμενο, η cucina povera στα καλύτερα της κι όπως διαπίστωσα πριν λίγες μέρες δεν την χορταίνω κι ευτύχησα να απολαύσω μια από τις καλύτερες εκδοχές της:

Cacio e Pepe @ Al Gallinaccio



6. Πίσω πάλι στα ελληνικά εδάφη συνεχίζοντας με ύμνους κι ωδές. Αυτή τη φορά, τα λόγια είναι περιττά! Πίνουμε στην υγειά των υπέροχων λευκών ποικιλιών που χρόνο με το χρόνο- μέσω των αξιοθαύμαστων οινοπαραγωγών- δίνουν όλα και καλύτερα, όλο και πιο ενδιαφέροντα και πολύπλοκα κρασιά. Τα φετινά αγαπημένα:
Μοσχοφίλερο Μποσινάκη
Μαλαγουζιά Αργυρίου
Βιδιανό (Κλήμα) Καραβιτάκη


7. Σημαντική ανακάλυψη -κι εντελώς τυχαία μάλιστα!- η εταιρία botilia, η οποία αγαπά ιδιαίτερα τους μικρούς παραγωγούς και χάρη σε αυτούς ανακάλυψα κρασιά κι οινοποιία που ούτε καν ήξερα ότι υπήρχαν! Από τη Σύρο, την Σαμοθράκη, τους Λειψούς κι άλλα μέρη γνωστά και μη για την παραγωγή κρασιού! Ένα ακόμη συν είναι ότι είναι πολύ εξυπηρετικοί και η παραγγελία έρχεται σχεδόν αμέσως!

8. Με χαρά διαπίστωσα ότι σας έπεισα ότι ο συνδυασμός σοκολάτα-αχλάδι είναι αχτύπητος! Τα σχόλια για το κέικ που ανάρτησα πριν από λίγο καιρό είχε μεγάλη επιτυχία κι από σχόλια που έχουν έρθει ή ακούω, αρέσει πάρα πολύ! Έτσι είναι, το αχλάδι είναι το τέλειο φρούτο για γλυκό κι είναι από τα ελάχιστα που πραγματικά ταιριάζουν με την σοκολάτα.


9. Μια κι ο λόγος είναι στην σοκολάτα, διαπίστωσα ότι φέτος έφαγα ελάχιστη. Λίγο περίεργο κι ασυνήθιστο αλλά να, για παράδειγμα, από τον Μάρτη δεν έχω φάει σοκολάτα! Ίσως επειδή έχω ανεβάσει τα στάνταρντ ως προς την ποιότητα, οπότε προτιμώ λίγο και πολύ καλό- κι ας είναι ακριβό. Ίσως φταίει η ακατάσχετη υπερβολή με σοκολάτα που βλέπω παντού. Εντάξει είναι εθιστική αλλά υπάρχει και το μέτρο κι όταν μου προτείνουν γλυκά με υπερβολική δόση σοκολάτας λέω πια, ευχαριστώ αλλά όχι.

10. Σε αντίθεση με την σοκολάτα, αυτή η χρονιά ήταν γεμάτη ...αυγά! Δεν πέρασε μέρα χωρίς να φάω αυγό με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Αβγό με βήτα, αυγό με ύψιλον, αυγό τηγανητό, βραστό, σε γλυκό, σε φαγητό, πάντα το ψυγείο έχει αυγά, πάντα ψάχνω για καλής ποιότητας αυγά. Οι δύο αγαπημένες μου συνταγές με αυγά που ανάρτησα φέτος είναι αυτή κι αυτή. Και τις δύο συνταγές τις έχω φτιάξει άπειρες φορές φέτος, μόλις χθες τη δεύτερη με την γλυκοπατάτα!
Α, η γλυκοπατάτα. Αυτήν δεν σας έχω πείσει ακόμα να την αγαπήσετε. Ίσως από τον νέο χρόνο! 😄

❤❤❤

Καλό, όμορφο, δημιουργικό, αγαπησιάρικο, ερωτικό, και πολύ πολύ νόστιμο 2017 σε όλες κι όλους! Πάντα με υγεία που είναι το πολυτιμότερο αγαθό. Και ποτέ με πολέμους, πουθενά. Και δεν ξεχνάμε όσους μας έχουν ανάγκη, συναισθηματική, υλική, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ας δείξουμε αγάπη.





Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

Mercato Centrale di Roma (Ρώμη, Δεκέμβριος '16)

Περπατούσα αμέριμνη σε ένα στενό κάπου πίσω από την Piazza Barberini, μόλις είχε νυχτώσει, ήταν η ώρα που τα περισσότερα καταστήματα έκλειναν. Περνώντας δίπλα από ένα μικρό κατάστημα με ηλεκτρικά είδη, ο ιδιοκτήτης κατέβαζε τα ρολά τραγουδώντας ένα υπέροχο ιταλικό καντσόνε, κι η φωνή του απλωνόταν σε όλο το δρομάκι κι η βραδιά ήταν τόσο γλυκιά και για πολλοστή φορά έβρισκα την απάντηση στην ερώτηση: "Γιατί αγαπώ τόσο πολύ την Αιώνια Πόλη;". Είναι το τοπίο, η ιστορία, το φως της, τα κτήρια, το φαγητό και φυσικά είναι οι άνθρωποι της που κάνουν αυτήν την πόλη τόσο μοναδική.

Ως προς το γαστρονομικό, που υποτίθεται πως είναι η ειδικότητα αυτού του ταπεινού blog, θα μπορούσα να γράφω επί ώρες για το φαγητό της πόλης -και θα το κάνω κάποτε- ή να προτείνω εστιατόρια -αυτό διστάζω πολύ να το κάνω. Εν τούτοις, αυτήν την φορά στην Ρώμη, έπεσα πάνω σε μια νέα άφιξη που με ενθουσίασε ως concept κι αποφάσισα να γράψω γι' αυτήν.



Στον κεντρικό σταθμό της Ρώμης εμφανίστηκε το Mercato Centrale.  Πρόκειται για έναν χώρο του κτηρίου του σταθμού που βρίσκεται από την πλευρά της οδού Giolitti κι είναι αφιερωμένος στο φαγητό! Πώς λειτουργεί: Υπάρχουν διάφορα καταστήματα, εστιατόρια, μαγειρεία περιφερειακά του χώρου στα οποία μπορείς να ψωνίσεις από γλυκά Σικελίας, πίτσες, σπαγγετάδες, φαγητά με ψάρι, τηγανητά, τρούφα, ό,τι θες, και ή τα παίρνεις μαζί σου και φεύγεις ή κάθεσαι στα τραπέζια του χώρου- όπου βρεις- και τρως. Στη μέση είναι ο χώρος με ό,τι έχει σχέση με ποτό. Υπάρχει wine bar, υπάρχει μπυραρία, καφέ. Παίρνεις ό,τι θες να πιεις, κάθεσαι οπουδήποτε κι απολαμβάνεις σε μια ολοζώντανη ατμόσφαιρα το ποτό σου.



Όλες οι κουζίνες είναι ανοιχτές και μπορεί κανείς να χαζέψει τους μάγειρες την ώρα που ετοιμάζουν τα καλούδια τους. Η υποφαινόμενη για παράδειγμα καθόταν με τις ώρες -σε σημείο παρεξηγήσεως!-μπροστά στους pizzaioli και τους θαύμαζε κaθώς έφτιαχναν την απίστευτα εύπλαστη ζύμη τους! Το πολύ θετικό είναι ότι αν είστε με παρέα ο καθένας μπορεί να πάρει ό,τι είδους φαγητό θέλει. Η ατμόσφαιρα είναι κεφάτη, οι περισσότεροι εργαζόμενοι είναι νέα παιδιά. Η φοβερή φάση είναι όταν οι μάγειροι αρχίζουν να διαλαλούν όλοι μαζί την "πραμάτεια" τους για να προσελκύσουν κοινό, χαλώντας τον κόσμο και θυμίζοντας σκηνικό από παλιά ιταλική ταινία!



Στα συν προστίθεται το γεγονός ότι μια υποβαθμισμένη πλευρά του σταθμού όχι μόνο αναβαθμίστηκε αλλά έγινε και σημείο αναφοράς. Όποιος περνά από το Termini έχει πια έναν παραπάνω λόγο να φτάσει νωρίτερα ή να φύγει λίγο αργότερα μετά την άφιξη του!

Κόσμος πολύς, νέος, κεφάτος, πολύ καλό φαγητό, χαλαρή ατμόσφαιρα. Συνιστάται ανεπιφύλακτα!
Έχετε το υπόψη όσοι έχετε σκοπό να ταξιδέψετε στην Αιώνια Πόλη.




Περισσότερες φωτογραφίες και πληροφορίες μπορείτε να δείτε εδώ


Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2016

Ψήσε με

Χθες βράδυ κοιτούσα την κουζίνα (την συσκευή) και σκεφτόμουν ότι απ'όλες τις ηλεκτρικές συσκευές του σπιτιού είναι η πιο παλιά κι, ευτυχώς, δεν δείχνει σημάδια γήρανσης. Οι υπόλοιπες συσκευές έχουν αντικατασταθεί προ πολλού αλλά η κουζίνα όχι, επιμένει να είναι πιστή παρόλο που έχει περάσει δύσκολες στιγμές με την μαγείρισσα-αφεντικίνα που της έλαχε. Την κοιτούσα και σκεφτόμουν αυτόν τον παράξενο "δεσμό" που αναπτύσσεται. Ξέρω ότι ακούγεται περίεργο αλλά αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι όσοι μαγειρεύουμε πολύ, δενόμαστε με την συγκεκριμένη συσκευή, της έχουμε αδυναμία. Θυμάμαι τη μητέρα μου που προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να κρατήσει τις κουζίνες της. "Να πάρουμε καινούργια", "Όχι", αναφωνούσε η συνήθως ήρεμη κα. Κυριακή, κι έβαζε τον πατέρα μου να την φτιάξει. Επέμενε σθεναρά. Τις αγαπούσε και τις αγαπά- την παρατηρώ πώς τις κοιτά! Γι'αυτό και δεν έχει αλλάξει πολλές. Τρεις όσο θυμάμαι εγώ (και θα ήταν δύο αν η δεύτερη δεν είχε βγει σκάρτη από την αρχή).

Θα μπορούσα να την είχα αλλάξει. Θα μπορούσα να είχα αγοράσει μια υπερσύγχρονη με μαγικά κουμπάκια, φωτάκια, εντυπωσιακή, ό,τι τελευταίας τεχνολογίας κυκλοφορεί. Αλλά δεν θέλω. Την αγαπώ (ναι, ακούγεται παρανοϊκό), την ξέρω, την εμπιστεύομαι, μου αρέσει που αποκτούμε μαζί τις ρυτίδες μας 😄, περνάμε ώρες μαζί.

Σηκώθηκα, την χάιδεψα, την καληνύχτισα. Σήμερα το πρωί σηκώθηκα και μαζί, η κουζίνα κι εγώ, ψήσαμε ένα από τα ωραιότερα κέικ μήλου που βγήκαν ποτέ από την Crispy κουζίνα! Θρίαμβος!





Και θέλουμε να "ψήσουμε" κι εσάς και την κουζίνα σας 😊 να ψήσετε αυτό το υπέροχο, το τόσο κατάλληλο για την εποχή αυτή κέικ!

Ψήστε κι απολαύστε!


Κέικ μήλου με γιαούρτι



Για στρογγυλό ταψί για κέικ διαμέτρου 20 εκ.

Υλικά

2-3 μήλα βάρους + 500 γρ (έτσι ώστε όταν καθαριστούν το βάρος να είναι ~500γρ)
250 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
2 μεγάλα αυγά
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό (το στραγγιστό 2% είναι ιδανικό, όμως σε καμία περίπτωση μην χρησιμοποιήσετε απλό γιαούρτι 2%)
1/2 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2/3 φλιτζάνι καστανή ζάχαρη + 1 κουταλάκι γλυκού επιπλέον
χυμός ενός λεμονιού
1/2 κουταλάκι γλυκού μοσχοκάρυδο
1 κουταλάκι γλυκού εκχύλισμα βανίλιας
1 κουταλάκι κοφτό κανέλα
1 γεμάτο κουταλάκι baking powder
1/2 κουταλάκι μαγειρική σόδα
μία πρέζα αλάτι
1 κουτάλι σούπας βούτυρο





Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170º C

Καθαρίζουμε και κόβουμε τα μήλα σε μικρά κομμάτια (~1-1,5 εκ) και τα βάζουμε σε ένα μπολ με τον μισό χυμό λεμονιού

Βάζουμε το βούτυρο στο ταψί και το τοποθετούμε στον φούρνο για μερικά λεπτά.

Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με το baking powder, σόδα, αλάτι, την μισή κανέλα και μοσχοκάρυδο.

Βγάζουμε από τον φούρνο το ταψί κι απλώνουμε το λιωμένο πια βούτυρο σε όλο το εσωτερικό τοίχωμα. Στη βάση ρίχνουμε με ένα κουταλάκι λίγη ζάχαρη και την μισή κανέλα.

Σε ένα άλλο μεγάλο μπολ τοποθετούμε ζάχαρη, γιαούρτι, αυγά, ελαιόλαδο, τον μισό χυμό λεμονιού και την βανίλια. Χτυπάμε με χτυπητήρι χεριού για λίγα λεπτά καλά μέχρι να αποκτήσουμε ένα ομοιογενές χυλό. Σε αυτό ρίχνουμε τα μήλα. Ρίχνουμε σιγά σιγά το μείγμα αλευριού ανακατώνοντας αυτήν φορά με σπάτουλα. Μόλις είναι έτοιμη η ζύμη μας την ρίχνουμε στο ταψί και ψήνουμε για ~50 λεπτά. Μόλις πάρει καλό χρώμα από πάνω σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο μέχρι την ολοκλήρωση του ψησίματος. Προς το τέλος με την μέθοδο του μαχαιριού τσεκάρουμε αν έχει ψηθεί και στο εσωτερικό καλά.

Βγάζουμε από το φούρνο κι αφήνουμε να ηρεμήσει για 15 λεπτά περίπου πριν το βγάλουμε από το ταψί. Αν θέλουμε ρίχνουμε λίγη ζάχαρη άχνη από πάνω.


Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2016

Μετρώντας μέρες.

Τα καλά νέα είναι ότι, επιτέλους, αυτή η φρικτή χρονιά οδεύει σιγά σιγά προς το τέλος της. Βέβαια μένουν ακόμα 26 μέρες κι έχω το 2016 ικανό να φέρει μέχρι το τέλος του κι άλλες δυσάρεστες ειδήσεις- κάτι μου λέει ότι θα είναι "εντυπωσιακή" η έξοδος του! Μουσικά ινδάλματα, πολυαγαπημένοι ηθοποιοί, συγγραφείς, δεν αφήνει και κανέναν πίσω, τους πήρε και τους θέρισε ο κακούργος χρόνος 2016. Το χρονολόγιο στο facebook έγινε ένα ασταμάτητο μοιρολόι, από τον έναν μακαρίτη στον άλλον, τα rip έπεφταν βροχή.

Τέλος πάντων, ας τσακιστεί να φύγει το 2016. Όμως σήμερα, σας έχω κι ένα κακό νέο. Τόσα χρόνια στο food blogging, συγκεκριμένα 8 χρόνια, 1 μήνα και 11 μέρες, και ΔΕΝ έχω αναρτήσει ένα από τα πιο αγαπημένα μου κέικ! Ένα κέικ αριστούργημα! Από τα πρώτα που είχα βρει μπαίνοντας στο παγκόσμιο χωριό του food blogging. Το είχα ανακαλύψει σε νεοϋορκέζικα μπλογκ κι όχι τυχαία μιας και το κέικ αυτό θεωρείται ένα από τα εμβληματικά επιδόρπια μιας γνωστής τρατορίας στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης με το όμορφο όνομα Al di la' . Δεν έχω επισκεφτεί ποτέ το εστιατόριο, λογικό αφού δεν έχω πάει ποτέ στη Νέα Υόρκη (...!) αλλά όλοι οι Νεοϋορκέζοι food bloggers παραληρούσαν για το συγκεκριμένο επιδόρπιο. Μα φυσικά παραληρούσαν, αφού είχε ένα συνδυασμό βασικών υλικών που για μένα είναι θεϊκός: σοκολάτα + αχλάδι. Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πω τίποτε άλλο, έτσι δεν είναι;




Κέικ με αχλάδι και σοκολάτα κουβερτούρα.



3 μεγάλα αυγά (να έχουν βγει από το ψυγείο μισή ώρα πριν)
1 φλιτζάνι αλεύρι για όλες τις χρήσεις
120 γρ βούτυρο
2/3 φλιτζάνι ζάχαρη καστανή
3 αχλάδια (κρυστάλλια)
100 γρ σοκολάτα κουβερτούρα (κλασική)
1 κουταλάκι γλυκού baking powder
1/4 κουταλάκι αλάτι
ζάχαρη άχνη (πραιρετικά)


Καθαρίζουμε και κόβουμε τα αχλάδια σε μικρά κυβικά κομμάτια.
Μ ένα μεγάλο μαχαίρι κόβουμε την κουβερτούρα σε μικρά κομμάτια.

Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 175 βαθμούς.

Ετοιμάζουμε ένα ορθογώνιο ταψί 10 x 20 εκ. ή στρογγυλό 22 εκ.. Βουτυρώνουμε με 10 γρ. από το βούτυρο τα τοιχώματα του.
Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι με το baking powder και το αλάτι.
Σε ένα κατσαρολάκι λιώνουμε καλά το βούτυρο μέχρι να αρχίσει να αχνίζει.

Με ένα μίξερ χτυπάμε σε ψηλή ταχύτητα τα αυγά για 5 λεπτά. Ρίχνουμε τη ζάχαρη και χτυπάμε για 5 λεπτά ακόμα. Στα 10 λεπτά πρέπει τα αυγά να έχουν αποκτήσει όγκο και πυκνότητα. Σταματάμε με το μίξερ και συνεχίζουμε με μια σπάτουλα. Στα αυγά ρίχνουμε εναλλάξ λίγο αλεύρι, ανακταώνουμε απαλά, λίγο βούτυρο, ανακατώνουμε απαλά και συνεχίζουμε έτσι μέχρι να τελειώσουν τόσο το αλεύρι όσο και το βούτυρο. Ρίχνουμε αχλάδια και κουβερτούρα, τελειώνουμε με ένα απαλό ανακάτωμα, ρίχνουμε τη ζύμη στον ταψί, τοποθετούμε στον φούρνο και ψήνουμε για 45-50 λεπτά. Αποφεύγουμε τα πολλά ανοίγματα της πόρτας του φούρνου. Αν αρχίζει να παίρνει χρώμα στην κορυφή σκεπάζουμε με αλουμινόχαρτο.
Κάνουμε το τεστ με ένα μαχαιράκι για να δούμε αν έχει ψηθεί. Ξεφουρνίζουμε, αφήνουμε λίγο (10-15 λεπτά), βγάζουμε από το ταψί και ρίχνουμε από πάνω λίγη ζάχαρη άχνη αν θέλουμε.

Στην τρατορία του Μπρούκλιν σερβίρεται ζεστό με χτυπημένη κρέμα. Σας πληροφορώ ότι τρώγεται ωραιότατα και κρύο και ταιριάζει απίστευτα όμορφα με τσάι.