Κυριακή 21 Ιουνίου 2015

Ό,τι απέμεινε

Καμιά φορά, είτε γιατί δεν έχω χρόνο είτε γιατί βαριέμαι να πάω για ψώνια, μπαίνω στη διαδικασία της αυτο-πρόκλησης, όπου μπαίνω στην κουζίνα και προκαλώ τον εαυτό μου να μαγειρέψει με ό,τι έχει απομείνει στο ψυγείο και το ντουλάπι. Έχει πλάκα μια τέτοια "προκλητική" στάση στην κουζίνα διότι στην απελπισία μου, από τη μια μπορεί να βρεθώ να ψάχνω το τηλέφωνο με τα ντελίβερι της περιοχής ή, από την άλλη, να προκύπτουν κάτι σούπερ νόστιμα κι εύκολα πιάτα που γίνονται με ελάχιστα υλικά. Όπως το σημερινό που προέκυψε μετά από μια Κυριακάτικη βόλτα στη θάλασσα. Μια ιδανικά καλοκαιρινή σπαγγετάδα.


Spaghetti με τόνο και ψημένες κόκκινες πιπεριές Φλωρίνης (μαριναρισμένες σε λεμόνι και βασιλικό)



Υλικά για 4 άτομα

400 γρ spaghetti (ή linguine)
2 κονσέρβες τόνο
5-6 πιπεριές Φλωρίνης
3 σκελίδες σκόρδο (κομμένες στη μέση)
1 κουταλιά μπούκοβο
ελαιόλαδο
5-6 φύλλα βασιλικό (πλατύφυλλο) ψιλοκομμένα
χυμός ενός λεμονιού
αλάτι
πιπέρι

Ξεκινάμε από τις πιπεριές- τις οποίες μπορούμε να ετοιμάσουμε νωρίτερα ή από την προηγούμενη μέρα. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς στο γκριλ. Τις πλένουμε, τις στεγνώνουμε και τις βάζουμε σε ένα ρηχό ταψί με αντικολλητικό χαρτί. Τις ραντίζουμε με λίγο λάδι. Τις ψήνουμε στο γκριλ του φούρνου μέχρι να μαυρίσουν και να μαλακώσουν, περίπου 1/2 ώρα- θα εξαρτηθεί από το μέγεθος τους και την ένταση της θερμότητας του φούρνου. Τις βγάζουμε από το φούρνο και τις βάζουμε σε ένα μπολ το οποίο σκεπάζουμε με μεμβράνη. Τις αφήνουμε να κρυώσουν. Μόλις είναι έτοιμες αφαιρούμε τη φλούδα τους - είναι πιο εύκολη η αφαίρεση της όταν έχουν κρυώσει- το καπάκι τους, τις ανοίγουμε κι αφαιρούμε τα σπόρια. Τις κόβουμε σε λωρίδες. Χτυπάμε σε ένα μικρό μπολ τα φύλλα βασιλικού και το λεμόνι με λίγο αλάτι και λάδι. Τοποθετούμε τις πιπεριές σε ένα ρηχό μπολ και περιχύνουμε με τη μαρινάδα. Αφήνουμε στην άκρη. Όσο περισσότερο καθίσουν στη μαρινάδα τόσο το καλύτερο.

Σε μια κατσαρόλα βράζουμε αλατισμένο νερό. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά.
Εν τω μεταξύ σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο, όπου σε αυτό σοτάρουμε τις σκελίδες του σκόρδου και το μπούκοβο. Στραγγίζουμε τα ζυμαρικά (κρατώντας μισό ποτήρι από το νερό βρασίματος) και τα ρίχνουμε στο τηγάνι. Ανακατεύουμε. Βγάζουμε το τηγάνι από το μάτι. Ρίχνουμε τον τόνο, τον οποίο θα έχουνε σπάσει σε κομμάτια και τις πιπεριές. Ανακατεύουμε. Ρίχνουμε λίγο από το νερό βρασίματος -ανάλογα πόσο "χαλαρή" θέλουμε τη σάλτσα.
Σερβίρουμε προσθέτοντας λίγα φύλλα βασιλικού και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.






Θερινό ηλιοστάσιο σήμερα,

Καλό καλοκαίρι σε όλους λοιπόν! Με πολλά μπάνια, αμέτρητα παγωτά κι ανέμελες στιγμές- όσες μας επιτρέπουν οι "θεσμοί" τελοσπάντων.

*

Μια αναφορά θα ήθελα να κάνω στους -πραγματικά, και πόσο τους ζηλεύω!- ανέμελους έφηβους που οργώνουν τις νότιες παραλίες της πόλης με ένα σακίδιο στην πλάτη κι αστείρευτη διάθεση να βρουν την ιδανική παραλία, να περάσουν καλά, να ρίξουν τις βουτιές τους. Ξεσηκώνουν τον κόσμο με τις φωνές τους, φορώντας τα πολύχρωμα σορτς τους (των αγοριών πολύ μακριά, των κοριτσιών κοντά κοντά), είναι χαρά κι ανακούφιση να τους/τις βλέπεις. Τους χαίρεσαι, σου φέρνουν το χαμόγελο στα χείλη...και αναμνήσεις της δικής σου εφηβείας.  Ή είναι η θάλασσα που τους λυτρώνει (όπως όλους μας άλλωστε) ή η ηλικία τους (το πιθανότερο).

Εύχομαι σε όλα αυτά τα παιδιά να είναι πάντα shiny & happy!





Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Το κέικ των κερασιών (Και στην κορφή κανέλα)

Γνωρίζω πάρα πολύ κόσμο που λατρεύει τα κεράσια. Και γνωρίζω επίσης πάρα πολύ κόσμο που βαριέται να τα καθαρίσει όταν πρόκειται να φτιάξει γλυκό (καλέ, μην με κοιτάτε έτσι!). Ναι, χρειάζεται να βγάλεις το κουκούτσι κι όταν το βγάζεις πιτσιλίζεται το σύμπαν -καλού κακού φορέστε μια ποδιά (ολόσωμη).

Και που λέτε, καθαρίσαμε τα κεράσια και φτιάξαμε αυτό το γευστικότατο -τόσο που παρολίγο να το φάω μόνη μου, και δεν το συνηθίζω- κέικ αρωματισμένο διακριτικά με κανέλα. Και πόσο τους πάει των κερασιών η κανέλα!

Κέικ με κεράσια αρωματισμένο με κανέλα




Θα χρειαστούμε ένα ορθογώνιο ταψί για κέικ 10 x 20 εκ

Υλικά

150-200 γρ κεράσια αρκετά ώριμα κι από τα οποία θα έχετε αφαιρέσει το κουκούτσι
150 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
50 γρ ζάχαρη
85 γρ βούτυρο το οποίο θα έχετε λιώσει
1 μεγάλο αυγό
4 κουταλιές σούπας γάλα πλήρες
1 κουταλάκι του γλυκού baking powder
1/2 κουταλάκι του γλυκού κανέλα

Για το streusel (ζύμη που τρίβεται και τοποθετείται πάνω στα κέικ):

25 γρ αλεύρι
25 γρ ζάχαρη
25 γρ βούτυρο
1/2 κουταλάκι του γλυκού κανέλα


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Βουτυρώνουμε πολύ καλά το ταψί που πρόκειται να χρησιμοποιήσουμε

Σε ένα μεγάλο μπολ ανακατώνουμε το αλεύρι με τη ζάχαρη, το baking powder και την κανέλα. Στο κενό που δημιουργούμε στο κέντρο ρίχνουμε το γάλα, το αυγό και το βούτυρο. Με μια ξύλινη κουτάλα χτυπάμε καλά τα υλικά έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια ομοιογενής ζύμη. Την απλώνουμε ομοιόμορφα στο ταψί.

Ετοιμάζουμε τα κεράσια, αν δεν τα έχουμε ετοιμάσει από πριν. Τα απλώνουμε πάνω από τη ζύμη. Τα πιέζουμε ελαφρώς μέσα σε αυτή.

Ετοιμάζουμε το streusel. Ανακατεύουμε τα υλικά όλα μαζί, έτσι ώστε να δημιουργηθούν τρίμματα. Τα απλώνουμε πάνω από το κέικ.

Ψήνουμε για 35 λεπτά περίπου. Θα είναι έτοιμο όταν θα έχει πάρει ωραίο χρυσο-καστανό χρώμα από πάνω και το δοκιμαστικό ξυλάκι (ή μαχαίρι) βγαίνει καθαρό.

Πριν το βγάλουμε το αφήνουμε να κρυώσει καλά. Για να το ξεφορμάρουμε περνάμε το μαχαίρι γύρω γύρω ανάμεσα στο τοίχωμα του ταψιού και το κέικ.


*


Ας συνεχίσουμε λίγο το παιχνίδι που ξεκινήσαμε στην προηγούμενη ανάρτηση με την αντιστοίχηση λαχανικών & φρούτων με ηθοποιούς. Σήμερα όμως σας προκαλώ να βρείτε με ποια ηθοποιό αντιστοιχώ το κεράσι! Όποιος το βρει έχει  τον αμέριστο θαυμασμό μου! Η μόνη βοήθεια που προτίθεμαι να προσφέρω είναι η εξής: Ανήκει στη νέα γενιά ηθοποιών. Μην ψάχνετε πολύ πίσω χρονολογικά!


Κι ας ακούσουμε τη γλυκύτατη Doris Day να τραγουδά "Life is just a bowl of cherries".






Κυριακή 7 Ιουνίου 2015

Sophia vs. Sandra

Τον τελευταίο καιρό πήγαινα στη λαϊκή της γειτονιάς και δεν έδινα καμία σημασία στην εαρινή, πανέμορφη παρουσία των κολοκυθιών. Με τα όμορφα κίτρινο-πορτοκαλί λουλουδάκια τους, το χαρακτηριστικό, πραγματικά ιδιαίτερο πράσινο χρώμα τους, κείτονταν στους πάγκους, με κοιτούσαν που περνούσα και με εκλιπαρούσαν "Crispy, αγόρασε μας, ξέρουμε πόσο μας αγαπάς".

Ναι, η αλήθεια είναι ότι μου αρέσουν τα κολοκύθια. Αλλά φέτος, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο, δεν τρελαινόμουν στην ιδέα να τα αγοράσω και να τα μαγειρέψω. Ένιωθα κουρασμένη, εκνευρισμένη, απηυδισμένη (πόσα Γιούρογκρουπ να αντέξει κανείς πια;), τα αγνοούσα επιδεικτικά "Ώχου, αφήστε με ήσυχη" γκρίνιαζα, βλέποντας τα να με κοιτούν λυπημένα- κι ελαφρώς απορημένα.

Τελικά ενέδωσα (είμαι η Κριστίν αλλά όχι η σκληρή Λαγκάρντ, τυγχάνω πιο καλόκαρδη) αγόρασα με άκρατο ενθουσιασμό κάνα δίκιλο και γύρισα σπίτι. Και πέρασαν δυο τρεις μέρες. Και τα κοιτούσα και με κοιτούσαν. "Ξέρετε τι φταίει;", τα ρώτησα, "δεν είστε η Σοφία, είστε απλά μια Σάντρα.".  Οι μελιτζάνες, το αντίπαλον δέος των κολοκυθιών, έχουν το μεσογειακό ταμπεραμέντο και την εκρηκτικότητα μιας Σοφία Λόρεν. Ενώ τα κολοκυθάκια έχουν την απλή χαριτωμενιά, την συμπαθητικότητα μιας Σάντρα Μπούλοκ. Οπότε, ναι μεν αλλά. Παρεξηγήθηκαν.

Η παρεξήγηση άρχισε να λύνεται όταν έφτιαξα με μερικά από τα κολοκυθάκια μια πάρα πολύ ωραία frittata. Κι οι σχέσεις μας αποκαταστάθηκαν πλήρως όταν τόλμησα σε μια κλασική συνταγή με μελιτζάνες (δες post)  να αντικαταστήσω τη Σοφία με την Σάντρα*. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι το φαγητό ήταν απίστευτα νόστιμο κι είχε αυτήν ευχάριστη νότα ελαφράδας που προσφέρουν πάντα τα κολοκυθάκια. Το καλοκαίρι λοιπόν, είναι εδώ! Με κολοκυθάκια!

Κολοκυθάκι alla parmigiana (Στο φούρνο με σάλτσα ντομάτας -βασιλικού, μοτσαρέλα και παρμεζάνα)




Υλικά για 4 άτομα

Θα χρειαστούμε πυρέξ με διαστάσεις (πάνω κάτω) 18 x 24 εκ

1 κιλό κολοκυθάκια μέτριου μεγέθους
2 μπάλες μοτσαρέλα (τις οποίες θα έχουμε κόψει σε μπουκιές)
1 φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα
λίγο αλεύρι
ελαιόλαδο
λίγα φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα

Για τη σάλτσα ντομάτας

4-5 ώριμες τομάτες
4 σκελίδες σκόρδο
φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα
ελαιόλαδο
αλάτι
πιπέρι

Ετοιμάζουμε τη σάλτσα τομάτας:

Περνάμε τις ντομάτες από τον τρίφτη. Σ' ένα τηγάνι σοτάρουμε σε ελαιόλαδο το σκόρδο*. Ρίχνουμε την ντομάτα και μερικά φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα, αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να πήξει πολύ καλά η σάλτσα. Ρίχνουμε τα υπόλοιπα φύλλα βασιλικού κι αφήνουμε να κρυώσει.

*Αν έχουμε ρίξει τα σκόρδα κομμένα απλά στη μέση, στο τέλος του σοταρίσματος, κι όταν έχουν αρχίσει να μαυρίζουν τα αφαιρούμε.

*

Ετοιμάζουμε τα κολοκυθάκια. Τα πλένουμε, τα στεγνώνουμε, κόβουμε τις δύο άκρες και τα κόβουμε οριζόντια σε φέτες (ούτε πολύ λεπτές, ούτε πολύ χοντρές, για τους λεπτολόγους υπολογίστε 3-4 mm). Αλευρώνουμε τις φέτες*. Τις τηγανίζουμε ελαφρώς, ίσα να δημιουργηθεί μια ωραία κρούστα γύρω από κάθε φύλλο, δεν χρειάζεται να μαγειρευτεί τελείως το λαχανικό.

*Ένας εύκολος τρόπος να αλευρώνει κανείς είναι να χρησιμοποιεί μια μεγάλη σακούλα τροφίμων. Βάζουμε το αλεύρι και το υλικό που πρέπει να αλευρωθεί μέσα στη σακούλα, κλείνουμε από πάνω και την κουνάμε με τα χέρια. Έτσι αλευρώνεται ομοιόμορφα το υλικό μας, χωρίς περιττό αλεύρι.

*





Λαδώνουμε το πυρέξ μας και στρώνουμε στη βάση του λίγη σάλτσα τομάτας. Από πάνω στρώνουμε μια στρώση κολοκυθάκια, κι από πάνω λίγη μοτσαρέλα, παρμεζάνα, βασιλικό. Συνεχίζουμε με αυτή τη σειρά τις στρώσεις μέχρι να τελειώσουν τα υλικά μας. Στο τέλος πάνω πάνω, τελειώνουμε με λίγη μοτσαρέλα και παρμεζάνα. Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για μισή ώρα περίπου ή μέχρι να αρχίσει να παίρνει το φαγητό όμορφο χρυσό-καφέ χρώμα. 



*

*Στη φαντασία της Crispy η "Σάντρα" αντικατέστησε επάξια τη "Σοφία". Στην πραγματικότητα όμως, Σοφία (Λόρεν) είναι μία και μοναδική. Κι όσο κι αν συμπαθούμε τη Σάντρα (Μπούλοκ) -προσωπικά είναι από τις λίγες Αμερικανίδες ηθοποιούς που όντως συμπαθώ κι εκτιμώ- Σοφία δεν θα γίνει ποτέ!