Τρίτη 26 Μαΐου 2015

Δεν έχω λόγια!

Δεν έχω λόγια!

Ή μάλλον έχω! Μα τι λέω! Τούτο το επιδόρπιο είναι θεϊκό! Πρέπει να το πω! Απίστευτο! Κι ιδανικό για όσους αγαπάμε τα επιδόρπια φτιαγμένα με φρούτα, τα οποία άλλωστε θεωρώ ιδανικά. Κι η σος καραμέλ, εκείνη η σος...Κι η καρύδα με την μπανάνα, τι ωραίος συνδυασμός! Κι εκείνο το crumble, κι από την άλλη το φρούτο ψημένο όσο πρέπει αλλά πάντα μαλακό.

Ψημένη μπανάνα με crumble καρύδας και σως καραμέλα



Για 2 άτομα

2 μπανάνες (ώριμες μεν αλλά όχι πολύ)
50 γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
50 γρ ζάχαρη σκούρα καστανή μαλακή
30 ml Cointreau (ή Gran Marnier)
2 κουταλιές σούπας αλεύρι
2 κουταλιές σούπας καρύδα τριμμένη
50 ml κρέμα γάλακτος


Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

Ανακατώνουμε το μισό βούτυρο με τη μισή ζάχαρη, το αλεύρι και την καρύδα. Σχηματίζεται μια ζύμη εύθρυπτη ελαφρώς (δεν μας πειράζει), την  οποία απλώνουμε σε ταψάκι όπου έχουμε στρώσει αντικολλητικό χαρτί. Ψήνουμε για 15 λεπτά περίπου μέχρι να αρχίσει να σκουραίνει. Βγάζουμε από το φούρνο, αφήνουμε να κρυώσει και μετά την τρίβουμε σε crumble.

Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε το υπόλοιπο βούτυρο. Βάζουμε τις μπανάνες στο τηγάνι και τις τηγανίζουμε ελαφρώς από κάθε πλευρά περίπου 2-3 λεπτά. Τις βγάζουμε προσεκτικά από το τηγάνι και σε αυτό ρίχνουμε τη ζάχαρη, την οποία αφήνουμε να καραμελοποιηθεί ελαφρώς. Τη διαλύουμε με το Cointreau κι ανακατώνοντας ζωηρά με τον συρμάτινο αβγοδάρτη προσθέτουμε και την κρέμα γάλακτος. Επαναφέρουμε τις μπανάνες και τις αφήνουμε γαι 2 λεπτά περίπου στη σως. Σερβίρουμε κάθε μπανάνα με λίγη σως και crumble.

*

Σημείωση 1 : Η συνταγή είναι παραλλαγή από μία που βρήκα σε παλιότερο τεύχος (του 2011) του γαλλικού περιοδικού Saveurs. Λόγω έλλειψης χώρου βρέθηκα στη στενάχωρη θέση να διώξω κάποιο υλικό- έχω εκατοντάδες περιοδικά. Απ' ό,τι διαπίστωσα εκείνα που δεν μπορώ να αποχωριστώ με τίποτα, είναι τα γαλλικά περιοδικά. Πραγματικές εγκυκλοπαίδειες! Παρεμπιπτόντως εκείνα τα περιοδικά που αποχωρίστηκα σχετικά εύκολα ήταν τα αγγλόφωνα!


*

Σημείωση 2: Διάβασα προχθές σε σχόλιο σε status στο facebook κάτι που με παραξένεψε: Ότι κυκλοφορεί τιμοκατάλογος με τις τιμές με τις οποίες food bloggers χρεώνουν post/διαφήμιση προϊόντος σε facebook/instagram/twitter. Γιατί με παραξένεψε; Γιατί δεν ήξερα ότι όντως συνέβαινε κάτι τέτοιο. Μετά προβληματίστηκα. Βλέπετε έχω αυτή τη στήλη, δεξιά αν κοιτάξετε (τις "μικρές απολαύσεις" όπως τις ονομάζω), με ό,τι έχω δοκιμάσει και με έχει ενθουσιάσει κι αγαπώ κι εκτιμώ. Και σκέφτηκα: Λες ο κόσμος να νομίζει ότι πληρώθηκα για να γράψω ότι μου αρέσει το δείνα και το τάδε προϊόν ή πιάτο; Οπότε με την ευκαιρία να δηλώσω -όχι ότι σκοτίστηκε κανείς- ότι, όχι, κανείς δεν με πλήρωσε. Ούτε οι συμπαθέστατοι Αστυπαλίτες για να εκθειάσω το -ούτως ή άλλως- εκπληκτικό κατσικάκι τους, ούτε η γλυκύτατη μαμά μου με δωροδόκησε για να τονίσω πόσο λατρεύω τον φρικασέ της. Ό,τι βλέπετε σε αυτήν τη στήλη, την οποία ανανεώνω συχνά πυκνά, είναι δικές μου απολαύσεις. Και μόνο. Χωρίς δελτίο παροχής υπηρεσιών (lol).

Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Εκκρεμότητες

Ο Μάης κοντεύει να βγει και σε τούτο το (πάντα, μα πάντα) ταπεινών προθέσεων blog δεν έχει αναρτηθεί ούτε μισή συνταγή με αγκινάρες ή σπαράγγια! Επί επτά συναπτά έτη η Crispy τιμούσε με μεγάλη χαρά τα αγαπημένα της ανοιξιάτικα καλούδια αλλά φέτος τα πρόδωσε αν και τα ευχαριστήθηκε ουκ ολίγες φορές μαγειρεύοντας τα. Να όμως, που στην εκπνοή του Μάη (σχεδόν, ας μην υπερβάλλουμε, έχουμε μια εβδομάδα ακόμη) έρχεται με μια συνταγή με σπαράγγια που την ξετρέλανε!



Πίσω πάλι στον α! ενικό γιατί αυτό το γ! ενικό ακούγεται κάπως περίεργα σχιζοφρενικό. Λοιπόν, ξεφυλλίζοντας το πρώτο βιβλίο μαγειρικής* μιας από τις πιο διάσημες food bloggers της Deb Perelman από το πολύ γνωστό blog "Smitten Kitchen" (το οποίο παρεμπιπτόντως αγόρασα πρόπερσι) ανακάλυψα μια σειρά πάρα πολύ καλών συνταγών, ανάμεσα στις οποίες κι η σημερινή. Με κάποιες διαφορές που θα δούμε στη συνέχεια.

Η συνταγή δεν είναι άλλη από πίτσα με σπαράγγια. Απλή αλλά όπως κάθε πίτσα θέλει τη σωστή ζύμη. Η οποία ζύμη δεν φτιάχνεται παρά με τα εξής ταπεινά υλικά: Αλεύρι, νερό, μαγιά, ελάχιστο αλάτι κι ελαιόλαδο. Και τίποτε άλλο! Όσες ζύμες περιέχουν γάλα (!), γιαούρτι(!), ζάχαρη (!έλεος!), ή άλλο είδος αλεύρι δεν είναι ζύμη για πίτσα. Τέλος! Πέστε το ζύμη για τάρτα, για πίτα, για ό,τι θέλετε αλλά όχι για πίτσα. Γιατί βλέπω να αγριεύουν οι Ναπολιτάνοι με αυτά που βλέπουν κι αλίμονο μας.

Πώς φτιάχνεται μια σωστή ζύμη πίτσας;

Πριν χρόνια, είχα γνωρίσει στη Σίφνο έναν Ναπολιτάνο σεφ, τον Γκαετάνο, ο οποίος μου έμαθε πώς να φτιάχνω σωστή καρμπονάρα και πώς να φτιάχνω σωστή ζύμη πίτσας (και πώς να την ψήνω σωστά). Πάμε να δούμε λοιπόν, τι μου δίδαξε ο Γκαετάνο...κι η εμπειρία!

Η αναλογία αλεύρι: νερό είναι πάνω κάτω 2:1. Προσοχή αυτό μπορεί να παίζει ανάλογα με το είδος του αλευριού. Προτιμάμε αλεύρι για όλες τις χρήσεις ή σκληρό αλεύρι, ποτέ όμως μαλακό αλεύρι.

Για παράδειγμα, για μια πίτσα για 4 άτομα που θα ψηθεί σε ταψί διαμέτρου 33-34 εκ. θα χρειαστούμε τα εξής.

1 μεγάλο μεταλλικό μπολ

500 γρ αλεύρι
300 ml χλιαρό νερό (ούτε κρύο, ούτε πολύ ζεστό αλλιώς δεν θα ενεργοποιηθεί η μαγιά)
25 gr νωπή μαγιά
2 κουταλιές εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο
1/2 κουταλάκι γλυκού αλάτι

Ανακατώνετε το αλάτι με το αλεύρι.
Ζεσταίνετε όσο πρέπει το νερό. Το ρίχνετε σε ένα φλιτζάνι, προσθέτετε τη μαγιά, ανακατώνετε και αφήνετε να ηρεμήσει λίγα λεπτά.

Ξεκινάτε να φτιάχνετε τη ζύμη έχοντας πάντα δίπλα σας τη συσκευασία με το αλεύρι (ανοιχτή!)

Ρίχνετε το αλεύρι στο μπολ, φτιάχνετε στη μέση ένα κενό και ρίχνετε εκεί το λάδι. Ρίχνετε και το νερό με τη μαγιά κι αρχίζετε να πλάθετε ζωηρά- πολύ ζωηρά. Σε κάποια φάση θα έχει σχηματιστεί η ζύμη. Την βγάζετε από το μπολ και την τοποθετείτε πάνω σε πάγκο εργασίας και συνεχίζετε να πλάθετε ζωηρά (σχεδόν βίαια). Το πιθανότερο να αρχίσει να κολλά λίγο στα δάχτυλα σας οπότε θα ρίχνετε (λίγο λίγο) αλεύρι. Τη δουλεύετε τουλάχιστον 5-10 λεπτά. Όταν είναι λεία κι εύπλαστη και δεν κολλά στα δάχτυλα, είναι έτοιμη. Ραντίζετε το μπολ με λίγο αλεύρι, βάζετε τη ζύμη μέσα, σκεπάζετε κι αφήνετε κάπου ζεστά, μακριά από ρεύματα, να φουσκώσει. Όσο περισσότερες ώρες μείνει τόσο το καλύτερο. Μία ώρα στην ανάγκη, ένα δίωρο είναι ανεκτό, τρεις ακόμα καλύτερα.

Όταν πια έρθει η ώρα να ψηθεί η πίτσα, αυτό που πρέπει να προσέξετε είναι να έχετε οπωσδήποτε προθερμάνει το φούρνο αρκετή ώρα πριν. Η πίτσα δεν ψήνεται σε μη προθερμασμένο φούρνο! Τουλάχιστον μισή ώρα πριν την ψήσετε θα ανοίξετε το φούρνο στους 250 βαθμούς, αντιστάσεις πάνω & κάτω.

Ανοίγετε την πίτσα με δύο τρόπους:

1) Τον κανονικό: Που σημαίνει ότι αλευρώνετε τον πάγκο εργασίας, βάζετε τη ζύμη επάνω κι αρχίζετε να την ανοίγετε με τον πλάστη σε ένα λεπτό στρογγυλό φύλλο με διάμετρο λίγο μεγαλύτερο των 30 εκ. (Καλά ντε, δεν χρειάζεται να έχετε χάρακα μαζί σας), το οποίο όταν είναι έτοιμο απλώνετε σε καλά λαδωμένο ταψί.

2) Το τεμπέλικο:
Παίρνετε τη ζύμη, τη βάζετε στη μέση του λαδωμένου ταψιού κι αρχίζετε να την ανοίγετε με τα δάχτυλα σας. Πάνω κάτω δουλεύει ο τρόπος αυτός, το μόνο που πρέπει να προσέξετε είναι να έχετε το ίδιο πάχος ζύμης παντού σε όλο το ταψί.
Και μιας και μίλησα για πάχος, να τονίσω ότι οι σωστές πίτσες είναι λεπτές- για να μην πω λεπτότατες!

Όλα αυτά τα περί προετοιμασίας ζύμης πίτσας ακούγονται κάπως κουραστικά, όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Κι όχι μόνο η διαδικασία δεν είναι ιδιαίτερα χρονοβόρα αλλά η σπιτική ζύμη θα δώσει απείρως πιο νόστιμη πίτσα!

Πίσω τώρα στη σημερινή μας πίτσα.

Θα χρειαστούμε επιπλέον:

1 μεγάλη μοτσαρέλα
1 ματσάκι σπαράγγια (250-300 γρ)
1 φρέσκο κρεμμυδάκι κομμένο σε ροδέλες
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
 λίγες φλούδες παρμεζάνα

Καθαρίζουμε τα σπαράγγια από τα σκληρά μέρη και τα βράζουμε αυστηρά al dente. (Στο βιβλίο προτιμώνται ωμά κομμένα σε λεπτές, πολύ ψιλές οριζόντιες φέτες). Τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε να κρυώσουν.

Μόλις απλώσουμε την πίτσα στο ταψί, ρίχνουμε από πάνω τα σπαράγγια (κομμένα ή ολόκληρα), το κρεμμυδάκι, την μοτσαρέλα, λίγο πιπέρι και τις φλούδες παρμεζάνας. Ψήνουμε για 10 λεπτά περίπου. Εξαρτάται πόσο καλά έχει κάψει ο φούρνος μας.



*Λίγα λόγια για τα βιβλία μαγειρικής από food bloggers. Είναι πολλοί πια οι food bloggers που βγάζουν δικά τους βιβλία. Αν υπολογίσει κανείς και τα βιβλία που βγάζουν διάσημοι σεφ, αλλά και λιγότερο γνωστοί στο γαστρονομικό χώρο αλλά εξίσου διάσημοι πχ ηθοποιοί, τότε αντιλαμβάνεται κανείς ότι ο αριθμός των βιβλίων μαγειρικής που εκδίδονται κάθε χρόνο είναι πολύ μεγάλος. Σε όσους αρέσει η αγορά τέτοιων βιβλίων, η επιλογή έχει γίνει δύσκολη γιατί πρέπει να ξεχωρίσουμε την ήρα από το στάρι. Το καλό βιβλίο μαγειρικής πρέπει να αντέχει σε βάθος χρόνου. Που σημαίνει ότι όποιο από αυτά συνεχίζεις να βγάζεις  από το ράφι μετά από πολύ καιρό από την αγορά του, τότε άξιζε τα λεφτά του. Οικονομικοί αλλά κυρίως χωροταξικοί λόγοι με αναγκάζουν πια να είμαι φειδωλή σε αντίστοιχες αγορές. Προχώρησα στην αγορά δύο βιβλίων μαγειρικής από food bloggers μόνο και μόνο επειδή ήταν οι πρώτοι τους οποίους ξεκίνησα να παρακολουθώ- πριν ακόμα ξεκινήσω το δικό μου blog- κι ήταν κι είναι ακόμα σημείο αναφοράς. Το ένα βιβλίο, όπως ήδη ανέφερα, ήταν της Deb Perelman -το βιβλίο είναι κατά κάποιον τρόπο συνέχεια του blog- (εδώ) και το δεύτερο του David Lebovitz -οι γαστρονομικές του περιπέτειες στο Παρίσι (εδώ) . Ευτυχώς και τα δύο βιβλία είναι εξαιρετικά αλλά για διαφορετικούς λόγους. Της Perelman οι συνταγές είναι καταπληκτικές, χωρίς να είναι εξεζητημένες. Ό,τι έχω δοκιμάσει με άφησε απολύτως ικανοποιημένη. Πρέπει να ομολογήσω όμως, ότι δεν με συγκινούν ιδιαίτερα οι πρόλογοι των συνταγών με τα διάφορα προσωπικά δεδομένα που παραθέτει- αν κι η εν λόγω blogger έχει ωραίο χιούμορ-, καταλαβαίνω την αναφορά στα προσωπικά στα blog αλλά σε βιβλίο δεν καταφέρνουν να παίξουν τον ίδιο ρόλο. Αντίθετα οι διηγήσεις του David, προ συνταγών, για τη ζωή του στην Πόλη του Φωτός είναι τόσο συναρπαστικές που θες να πάρεις το επόμενο αεροπλάνο για το Παρίσι! Οι συνταγές είναι καθαρά γαλλικές, παριζιάνικες με τα όλα τους, πλούσιες και πληθωρικές, με τον David να τις διαφοροποιεί κλείνοντας το μάτι στη μαμά Αμερική. Σε αυτό το βιβλίο είχα αναφερθεί σε περσινή ανάρτηση (με συνταγή).
Η επόμενη αγορά μου είναι αυτή. Η Roddy έχει -ασυνήθιστα_ καταπληκτική πρόζα για food blogger, είναι μια Αγγλίδα που ζει στη Ρώμη (η αγαπημένη μου Αιώνια Πόλη) και σε αυτό το βιβλίο ελπίζω να διαβάσω ό,τι αγάπησα από το blog της.


Αυτά! Με αυτά και με αυτά κόντεψε να μπει ο Ιούνης!!!

Δευτέρα 11 Μαΐου 2015

Ποτέ χωρίς πρωινό.

Ανήκω στην κατηγορία εκείνων των ανθρώπων που κάθε πρωί εκτελούν ευλαβικά τις εξής τρεις κινήσεις:

1) Ετοιμάζω καφέ
2) Ανοίγω το ράδιο (τώρα πια τον υπολογιστή και ράδιο μέσω ίντερνετ)
3) Ετοιμάζω πρωινό.

Το πρωινό πολλοί εμίσησαν, η Crispy, από την άλλη, ουδέποτε. Υπήρξε, κι είναι ακόμα, η αγαπημένη ασχολία της ημέρας. Μπορεί να είναι κάτι απλό, κάτι πιο μπελαλίδικο, ό,τι κι αν είναι όμως, πάντα θα αφιερώνω κάθε πρωί χρόνο για την ετοιμασία του. Μου κάνει καλό, με ξυπνά, μου δίνει ενέργεια, με κάνει χαρούμενη.
Ποτέ χωρίς πρωινό λοιπόν.

Τελευταία ανακάλυψη για πρωινό με την οποία έχω κατενθουσιαστεί είναι το dutch pancake (ή dutch baby ή dutch baby pancake). Ετοιμάζεται εύκολα, ψήνεται στο φούρνο και φουσκώνει με εντυπωσιακό τρόπο καθώς ψήνεται! Υπάρχουν πολλές παραλλαγές, προστίθενται κατά το δοκούν διάφορα υλικά. Εγώ το προτιμώ αρωματισμένο με κανέλα, μοσχοκάρυδο και βανίλια ενώ όταν το σερβίρω το περιχύνω με ωραιότατο μοσχομυριστό νησιώτικο μέλι. Ο καλύτερος τρόπος να αρχίσει κανείς την ημέρα του!


Dutch pancake





Θα χρειαστείτε τηγάνι που μπαίνει στο φούρνο.


Υλικά (για 1 πολύ πεινασμένο άτομο ή για 2 άτομα με κανονικό αίσθημα πείνας...!)

2 μεγάλα αβγά
40 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
80 ml πλήρες γάλα
1 κουταλιά σούπας καστανή ζάχαρη
1 πρέζα κανέλα
1 πρέζα μοσχοκάρυδο
1/2 κουταλάκι του γλυκού βανίλια

Για το τηγάνι:
1 γεμάτη κουταλιά σούπας βούτυρο.


Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 200 βαθμούς. Βάζετε στο μάτι της κουζίνας το τηγάνι με το βούτυρο έτσι ώστε το βούτυρο να λιώσει καλά -απλώστε το και στα τοιχώματα του τηγανιού- και το τηγάνι να ζεσταθεί καλά. Όλα εξαρτώνται από αυτό: Να έχουμε ζεστό τηγάνι.

Χτυπάτε πολύ καλά όλα τα υλικά μαζί σε ένα μπλέντερ ή με ηλεκτρικό αβγοδάρτη μέχρι να αφρατέψει το μίγμα. Ρίχνετε το μίγμα στο τηγάνι και το βάζετε στο φούρνο να ψηθεί. Θα χρειαστεί περίπου 15- 20 λεπτά. Προσέξτε πόσο εντυπωσιακά θα φουσκώσει! Θα είναι έτοιμο μόλις πάρει χρώμα στις φουσκωμένες παρυφές.

Το σερβίρετε είτε με μέλι ή μαρμελάδα ή σιρόπι σφενδάμου. Ή ό,τι άλλο θέλετε.

Πολλή προσοχή με τα τηγάνια που μπαίνουν και στο φούρνο. Να το πιάνετε με γάντι κουζίνας. Μην ξεχαστείτε!