Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 2014

Οι εμμονές του χειμώνα (4 από 4)

Τελευταία ανάρτηση του Φεβρουαρίου, τελευταία ανάρτηση του ημερολογιακού χειμώνα.
Τελειώνει και το μικρό αφιέρωμα τούτου του ταπεινού μπλογκ στις φετινές χειμερινές εμμονές του. Εδώ, εδώ, κι εδώ μπορείτε να δείτε τις προηγούμενες.
Σήμερα έχουμε:

Γαστριμαργική χειμερινή εμμονή #4: Χειμωνιάτικα λαχανικά ψητά!

Αναφέρομαι κυρίως στο κουνουπίδι και το μπρόκολο, λαχανικά που ενώ μου αρέσουν τα βαριέμαι εύκολα, και πολύ γρήγορα μάλιστα. Όταν βγαίνουν -τέλη φθινοπώρου- τα αγοράζω με ενθουσιασμό, ο οποίος ενθουσιασμός εξατμίζεται πριν βγει ο Δεκέμβρης. Όχι όμως φέτος. Γιατί δεν τα βράζω πια, τα ψήνω! Πιστεύω ότι βράζοντας τα χάνουν πολύ από την, ούτως ή άλλως, επίπεδη γεύση τους. Αντίθετα, όταν ψήνονται αναδεικνύουν ιδιαίτερες πτυχές που αιφνιδιάζουν ευχάριστα τον ουρανίσκο!
Φέτος το χειμώνα δοκίμασα ψημένο και το μπρόκολο σε ένα πατέ μοναδικό, και το κουνουπίδι σε ένα ορεκτικό πολύ ιδιαίτερο και φίνο. 

Χθες έψησα πάλι το κουνουπίδι για να φτιάξω μια σούπα επιτομή του comfort food. Τη συνταγή τη βρήκα σε μια στήλη του Guardian όπου προτείνονται συνταγές πολύ νόστιμες και πολύ φθηνές. Η κατακλείδα είναι ότι με ταπεινά υλικά και διαφοροποιώντας τις τεχνικές μπορείς να φτιάξεις πολύ ιδιαίτερα πιάτα που βοηθούν στο να αντιμετωπίσει κανείς τη μονότονη επανάληψη στο καθημερινό τραπέζι.
Τη συνιστώ ανεπιφύλακτα, ιδιαίτερα όσοι έχετε την πρόθεση να νηστέψετε το επόμενο διάστημα κι ο Μάρτης μας φιλοδωρίσει με μερικά κρύα ακόμα.



Σούπα με ψημένο κουνουπίδι, πατάτα και κρεμμύδι.







Υλικά για 2-3 πιάτα

1 μέτριο κουνουπίδι
1 μεγάλο άσπρο κρεμμύδι
1 μεγάλη πατάτα
1/2 κουταλάκι του γλυκού μαραθόσπορο
2 σκελίδες σκόρδο
ελαιόλαδο
1/2 λίτρο ζωμό (αν είναι σπιτικός ακόμα καλύτερα)

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.
Καθαρίζετε και κόβετε σε μικρά κομμάτια το κουνουπίδι. Καθαρίζετε και κόβετε την πατάτα σε κυβάκια ενώ κόβετε το κρεμμύδι σε φέτες. Απλώνετε σε ένα ταψί αντικολλητικό χαρτί ψησίματος. Πάνω σε αυτό απλώνετε τα λαχανικά και προσθέτετε τις σκελίδες σκόρδου κομμένες στη μέση, το μαραθόσπορο και λίγο ελαιόλαδο. Ανακατώνετε λίγο με τα δάχτυλα και ψήνετε μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά. Πότε πότε ανακατεύετε με ένα κουτάλι για να μην καούν. 
Ζεσταίνετε το ζωμό.
Μόλις ψηθούν τα λαχανικά τα βγάζετε από το φούρνο κι αφαιρείτε το σκόρδο. Κρατάτε λίγα εκτός και τα υπόλοιπα τα περνάτε από το μπλέντερ. Προσθέτετε το μείγμα στο ζωμό κι ανακατεύετε. Σερβίρετε ενώ διακοσμείτε κάθε πιάτο με λίγα από τα εναπομείναντα λαχανικά. 
Το πόσο πηχτή τη θέλετε μπορείτε να το κανονίσετε ρίχνοντας λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο ζωμό. 


Καλά να περάσετε το τριήμερο που έρχεται!
Καλό όμορφο Μάρτη!

Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου 2014

Εν τω μεταξύ

Έχουν περάσει αρκετές μέρες από την προηγούμενη ανάρτηση. Βλέπετε, έτρεχα αλαφιασμένη δεξιά κι αριστερά προσπαθώντας να αποδείξω ότι δεν είναι τούτο το μπλογκ - το τόσο ταπεινό και διόλου  ευκαταφρόνητο- μια ακόμη ΜΚΟ! Ευτυχώς το τρέξιμο απέδωσε καρπούς και δεν το είδα να φιγουράρει στην λίστα των πολλών εκατοντάδων και βάλε ΜΚΟ της χώρας (με τις υγείες μας).

Εν τω μεταξύ εσύ μένεις να αναρωτιέσαι τι και γιατί πήγε στραβά για τη λιλιπούτεια χώρα σου.
(αναστεναγμοί...)

Εν τω μεταξύ ο θρησκόληπτος πρωθυπουργός της χώρας πάει στο Άγιο Όρος και δηλώνει συμπαράσταση στους δισεκατομμυριούχους ρασοφόρους της περιοχής.
(Εν τω μεταξύ οι αναστεναγμοί απελπισίας πολλαπλασιάζονται...)
I rest my case που λένε και στο χωριό μου, όπου ακόμα κι ο παπάς του χωριού έχει πάρει Lower. Εν τω μεταξύ αν δεν έχεις πάρει Lower από τα γεννοφάσκια σου σε αυτή τη χώρα, γίνεσαι δακτυλοδεικτούμενος. Εν τω μεταξύ μόνο σε τούτη τη λιλιπούτεια χώρα, οι γονείς σκάνε 155 ευρώ εξέταστρα- λες και τους περισσεύουν- για να πάρουν τα παιδιά τους ένα χαρτί που το επόμενο έτος ήδη θα θεωρείται άχρηστο. Εν τω μεταξύ, όλα αυτά που γράφτηκαν πριν ήταν κάτι δικά μου, πονεμένες ιστορίες που με βγάζουν από τα ρούχα μου... εν... τω... μεταξύ.

Εν τω μεταξύ, όλοι μου λένε να χαλαρώσω γιατί έχουμε, λέει, πια πρωτογενές πλεόνασμα! Γιούπιιιιι!

Εν τω μεταξύ, εκεί που χαλάρωνα -αφού έπρεπε να χαλαρώσω- έπεσα πάνω σε μία συνταγή που με ξεσήκωσε γιατί είχε τη μαγική λέξη: χούμους! Κι εν τω μεταξύ, νομίζω ότι θυμάστε το πάθος μου για το γαστρονομικό αυτό αριστούργημα!
Αλλά αυτό είναι ένα διαφορετικό χούμους!
Διότι εν τω μεταξύ,
Αντικαθίσταται:
Το ρεβίθι-> με μαυρομάτικα φασόλια
Το ταχίνι -> με φυστικοβούτυρο
Το κύμινο-> με πάπρικα.

Χούμους με μαυρομάτικα φασόλια
(συνταγή διαφοροποιημένη από εδώ)



120 γρ φασόλια μαυρομάτικα (300 γρ βρασμένα)
2 σκελίδες σκόρδο
2 γεμάτες κουταλιές φυστικοβούτυρο
1 κουταλάκι γλυκού πάπρικα
αλάτι
ελαιόλαδο
χυμός ενός λεμονιού
λίγο φρέσκο μαϊντανό ψιλοκομμένο

Βράζετε τα μαυρομάτικα φασόλια. Τα αφήνετε να κρυώσουν λίγο.
Τα τοποθετείτε σε ένα μούλτι με το φυστικοβούτυρο, την πάπρικα, το σκόρδο, λίγο αλάτι, λάδι και λεμόνι. Χτυπάτε μια φορά καλά να λιώσουν τα φασόλια. Δοκιμάζετε και διορθώνετε το αλάτι, ρίχνετε λίγο ακόμη λεμόνι και ελαιόλαδο. Χτυπάτε μια φορά ακόμη καλά και διορθώνετε ό,τι χρειαστεί: αλάτι ή λεμόνι. Αν είναι σφιχτό προσθέτετε λίγο ελαιόλαδο.
Σερβίρετε με λίγο μαϊντανό, πάπρικα και ελαιόλαδο on the top!


Εν τω μεταξύ να αναφέρω ότι χρησιμοποίησα καπνιστή πάπρικα η οποία, εν τω μεταξύ, απογείωσε γευστικά το χούμους!

Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 2014

Οι εμμονές του χειμώνα (3 από 4)

Είναι από τις λίγες φορές που, σχεδόν στα τέλη του χειμώνα, ακούω για τόσες περιπτώσεις γρίπης μέσα σε μια εβδομάδα! Σχεδόν όλη η Αθήνα έχει πέσει θύμα της επέλασης των ιών κι όπου κι αν σταθείς, όπου κι αν βρεθείς, κάποιος φτερνίζεται, βήχει, τα μάτια κι η μύτη τρέχουν, χαρτομάντιλα, αντιπυρετικά, αντιβηχικά, θερμόμετρα τα κύρια αξεσουάρ. Το κρισπέικο δεν γλίτωσε από την επιδημία, κι έτσι το μενού τις περισσότερες μέρες της ίωσης είχε σούπα.
Πραγματικά δεν ξέρω αν οι σούπες συμβάλλουν στην αντιμετώπιση μιας ίωσης αλλά είναι το πρώτο πράγμα που σκεφτόμαστε να φτιάξουμε όταν είμαστε άρρωστοι. Πρώτες στο μενού οι κοτόσουπες - θυμηθείτε πόσες φορές οι μαμάδες μας έφτιαξαν κοτόσουπα για να μας κάνουν καλά! Λοιπόν, κι εδώ στο κρισπέικο φτιάξαμε σούπες εκείνες τις μέρες. Μάλιστα έτυχε κι είχα βάλει στο νερό μπακαλιάρο παστό για να τον ξαρμυρίσω και να τον βάλω στο φούρνο. Αλλά ενέσκηψε η ίωση και τα σχέδια άλλαξαν. Ο μπακαλιάρος έγινε σούπα. Και τι σούπα. Βελούδινη!

Γαστριμαργική χειμερινή εμμονή #3: Βελούδινης υφής σούπες.

Όλοι τρώμε σούπες το χειμώνα (η υποφαινόμενη τις τιμά χειμώνα καλοκαίρι). Το θέμα είναι ότι φέτος το χειμώνα τιμήσαμε όσο ποτέ άλλοτε τις σούπες με βελούδινη υφή. Όπως αυτή κι αυτή. Ιδιαίτερα η δεύτερη έπαιξε πολύ εξαιτίας της μανίας που μας έχει πιάσει φέτος με την γλυκοπατάτα (βλέπε εδώ).

Σκέφτηκα να σας δώσω τη δική μου εκδοχή για την ταπεινή μπακαλιαρόσουπα. Πολύ εύκολη, πολύ απλά τα υλικά αλλά εκείνο το "κάτι" που κάνω στο τέλος -χωρίς να προσθέτω άλλο υλικό-  την απογειώνει. Να πω ότι παρότι λατρεύω -στην κυριολεξία- το αυγολέμονο, δεν το συμπαθώ σε ψαρόσουπες. Γι'αυτό σκέφτηκα εκείνο το "κάτι" για να δώσω βελούδινη υφή σε μια ταπεινή...


Σούπα με παστό μπακαλιάρο



Υλικά για 4 άτομα

1 κιλό περίπου μπακαλιάρο παστό, τον οποίο θα έχουμε ξαρμυρίσει (βάζοντας το σε ένα μεγάλο μπολ με νερό, το οποίο θα αλλάζουμε κάθε τόσο)
3-4 πατάτες
2-3 καρότα
2 μεγάλα κρεμμύδια
2 κλωνάρια σέλινο
ελαιόλαδο
1-2 λεμόνια


Καθαρίζουμε και κόβουμε σε μεγάλα κομμάτια τις πατάτες, καρότα και κρεμμύδια. Τα βάζουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα με άφθονο νερό. Τα φήνουμε να βράσουν al dente. Εν τω μεταξύ κόβουμε τα φιλέτα του μπακαλιάρου σε μεγάλα ή μεσαία κομμμάτια (όπως μας αρέσει). Μόλις τα λαχανικά βράσουν al dente ρίχνουμε στην κατσαρόλα το ψάρι. Πιάνουμε την κατσαρόαλ από τα χερούλια και την κουνάμε καλά.  Αφήνουμε το ψάρι να μαγειρευτεί. Δεν θέλει πολύ ώρα να βράσει, περίπου 15 λεπτά είναι αρκετά. Μόλις είναι έτοιμη η σούπα, θα έχει χυλώσει λίγο αλλά όχι αρκετά ώστε να είναι βελούδινη.
Παίρνουμε 2-3 κομμάτια πατάτας και τα βάζουμε στο μούλτι. Προσθέτουμε μισό φλιτζάνι ελαιόλαδο και το χυμό ενός μεγάλου λεμονιού. Χτυπάμε καλά μέχρι το μείγμα να γίνει κρεμώδες, αλοιφή. Το ρίχνουμε στην κατσαρόλα και ανακατώνουμε καλά. Δοκιμάζουμε και προσθέτουμε αλάτι ή λεμόνι αν θέλουμε.

Καλή όρεξη!

Και περαστικά σε όσους αρρώστησαν!

Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2014

Οι εμμονές του χειμώνα (2 από 4)

Στη συνταγή της προηγούμενης ανάρτησης χρειάστηκε να περάσω από σοτάρισμα ένα λευκό κρεμμύδι. Αν είχα χρόνο θα είχα μπει στη διαδικασία να το καραμελοποιήσω. Διότι για να καραμελοποιήσεις σωστά ένα κρεμμύδι χρειάζεσαι πάνω απ' όλα άφθονο χρόνο!
Κι ερχόμαστε στη δεύτερη εμμονή αυτού του χειμώνα:

Γαστριμαργική χειμερινή εμμονή #2: Καραμελωμένα κρεμμύδια







Όταν μιλάμε για άφθονο χρόνο εννοούμε πάνω κάτω 40-45 λεπτά.
Κι εκτός από άφθονο χρόνο χρειαζόμαστε ένα τηγάνι με χοντρό πάτο.
Το οποίο βάζουμε στο μάτι της κουζίνας σε χαμηλή φωτιά.
Μέχρι να ζεσταθεί λίγο, παίρνουμε ένα μεγάλο λευκό κρεμμύδι, το καθαρίζουμε και το κόβουμε σε λεπτές φετούλες.
Στο τηγάνι ρίχνουμε πολύ λίγο ελαιόλαδο, το αφήνουμε λίγο να ζεσταθεί και ρίχνουμε και το κρεμμύδι. Τα απλώνουμε με μια ξύλινη κουτάλα στο τηγάνι. Τα αφήνουμε, ασχολούμαστε με άλλα πράγματα, κι επιστρέφουμε στην κουζίνα μετά από 10-15 λεπτά. Το κρεμμύδι έχει αρχίσει να παίρνει χρώμα. Τότε ρίχνουμε μια κουταλιά καστανή ζάχαρη κι ανακατώνουμε απαλά. Από εδώ και πέρα, δεν θα το αφήσουμε μόνο κι έρημο το κρεμμύδι, θα είμαστε εκεί και θα το ανακατώνουμε ναι μεν συχνά  πυκνά αλλά πάντοτε απαλά. Θέλουμε να πάρει όμορφο χρυσοκαστανό χρώμα αλλά να μην καεί. 
Όλοι αυτή η διαδικασία θα συνεχιστεί για 30-35 λεπτά ακόμα. Υπομονή θέλει κι ένα βιβλίο ή περιοδικό να διαβάζουμε όσο καραμελώνεται το κατά τ'άλλα ατίθασο κρεμμύδι. 
Όταν πια έχουμε φτάσει στο τέλος, σβήνουμε το μάτι, και τότε ρίχνουμε μια κουταλιά φίνο βαλσαμικό ξίδι, ανακατώνουμε μια τελευταία φορά απαλά, αφήνουμε για ένα λεπτό πάνω στη σβησμένη πια φωτιά και.... ιδού τα πιο τέλεια καραμελωμένα κρεμμύδια! 

Πού τα χρησιμοποιώ; Αν μπορούσα κι είχα τον χρόνο, παντού!
Τώρα τελευταία συνέχεια -και επίμονα- με απαλής γεύσης  τυριά σε σάντουιτς ή τοστ.




Τελευταία ανακάλυψη ότι ταιριάζει γάντι με το γαλλικό φίνο και ντελικάτο brie. Σε ένα κομμάτι ψημένο ψωμί, λίγα κρεμμύδια και μία λεπτή φέτα brie θα δώσουν χαρά μεγάλη στους γευστικούς μας κάλυκες!



Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 2014

Οι εμμονές του χειμώνα (1 από 4)

Μιλάμε πάντα για γαστριμαργικές εμμονές διότι προέκυψαν κι άλλου είδους αυτόν τον χειμώνα: Οι τηλεοπτικές σειρές!

Γαστριμαργική χειμερινή εμμονή #1: Γλυκοπατάτα.

Και ξαφνικά λάτρεψα την γλυκοπατάτα. Πού με χάνεις, πού με βρίσκεις, τρέχω σε λαϊκές και μανάβικα ψάχνοντας την ιδανική γλυκοπατάτα και δοκιμάζοντας και τις δύο εκδοχές, τη λευκή και την πορτοκαλιά. Σε σούπες, σε πουρέ και στο φούρνο.
Στο φούρνο την έβαλα με την κοινή πατάτα, φτιάχνοντας ένα φαγητό που είναι η επιτομή του comfort food, totally comfy που λένε και στο χωριό μου (έχουμε πήξει στο Lower σε αυτό το χωριό).

Γλυκοπατάτα με πατάτα στο φούρνο



1 μεγάλη γλυκοπατάτα (περίπου 500 γρ)
2 μέτριες πατάτες (περίπου 500 γρ κι οι δύο μαζί)
1 μεγάλο λευκό κρεμμύδι
3-4 φύλλα φρέσκο φασκόμηλο (τα οποία θα ψιλοκόψετε)
75 γρ γραβιέρα
75 γρ παρμεζάνα
ελαιόλαδο



"Φέρτε μου ένα μαντολίνο"...
Θα χρειαστείτε ένα μαντολίνο -όχι το μουσικό όργανο, το άλλο. Επίσης θα χρειαστείτε να προθερμάνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Εν τω μεταξύ καθαρίζετε το κρεμμύδι και το κόβετε σε λεπτές φετούλες. Το σοτάρετε σε λίγο λάδι μέχρι να μαλακώσει- περίπου 6-8 λεπτά. Τρίβετε τα τυριά και τα ανακατεύετε σε ένα μπολ. Καθαρίζετε την γλυκοπατάτα και τις πατάτες και τις κόβετε στο μαντολίνο. Τις θέλετε σε λεπτές φέτες (δες φωτο).



Παίρνετε ένα στρογγυλό ταψί (διαμέτρου 20 εκ περίπου είναι καλά) και το λαδώνετε. Αρχίζετε να στρώνετε τον πάτο με την πατάτα και την γλυκοπατάτα, ξεκινώντας από τα τοιχώματα, έτσι ώστε η μία φέτα να καλύπτει ελαφρώς την άλλη. Σιγά σιγά φτάνετε στο κέντρο καλύπτοντας όλο τον πάτο. Πάνω από την πρώτη στρώση ρίχνετε περίπου το 1/3 του τυριού, το 1/3 κρεμμύδι και λίγο φασκόμηλο. Προσθέτετε πολύ λίγο λάδι. Συνεχίζετε με τον ίδιο τρόπο με μια ακόμα στρώση πατάτας-γλυκοπατάτας. Πάνω σε αυτήν ρίχνετε τυρί, κρεμμύδι και φασκόμηλο. Συνεχίζετε και με μια τρίτη στρώση πατάτας-γλυκοπατάτας. Τελειώνετε το τυρί, το κρεμμύδι και το φασκόμηλο και κλείνετε με μια τελευταία στρώση πατάτας-γλυκοπατάτας. Ρίχνετε λίγο λάδι ακόμα.
Σκεπάζετε το ταψί με αλουμινόχαρτο, σφραγίζετε γύρω γύρω τα χείλη του ταψιού με αυτό και ψήνετε για 1 ώρα τουλάχιστον.
Αφού το βγάλετε από το φούρνο, το αφήνετε 10 λεπτά να ηρεμήσει και μετά κόβετε και σερβίρετε.


Πίσω πάλι πάω στις τηλεοπτικές σειρές.
Και σε λίγες μέρες θα συνεχίσω με εκείνες τις εμμονές!