Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

Σιγά τα αυγά!

Πάει πολύς καιρός που είχα διαβάσει σε στήλη ισπανικής εφημερίδας τη ''συνταγή'' μιας ομελέτας, της οποίας η σύλληψη ως ιδέα ανήκε στον μέγα και τρανό Φεράν Αντριά. Ακούγοντας το όνομα του σημαντικού Ισπανού σεφ, θα πίστευε κανείς ότι η ομελέτα για την οποία μιλάμε έχει πολλά και περίεργα υλικά. Όμως όχι! Έχει μόνο δύο! Εννοείται ότι το ένα υλικό είναι τα αυγά. Το δεύτερο είναι τα ...τσιπς! Ναι, όσο κι αν ακούγεται ευτελές ή αστείο, μιλάμε για ομελέτα με τσιπς. Και κάποιος μπορεί να αναφωνήσει ''σιγά τα αυγά'', αλλά εγώ από την άλλη οφείλω να ομολογήσω ότι είναι από τις ωραιότερες, πιο γρήγορες και πιο ενδιαφέρουσες ομελέτες που έχω φάει! Απευθύνεται σε βιαστικούς, σε όσους δεν έχουν χρόνο, σε φοιτητές, σε μαμάδες που προσπαθούν απεγνωσμένα να πείσουν τα βλαστάρια τους να καθίσουν να φάνε, σε όσους μόλις επέστρεψαν από την παραλία κι αναρωτιούνται τι να φάνε κι εννοείται σε όσους αγαπούν τις ομελέτες!

1ος κανόνας: Έχουμε πάντα -μα πάντα!- αυγά στο ψυγείο μας. Ίσως είναι ο μόνος σταθερός κανόνας που ισχύει χρόνια τώρα στην κουζίνα της υποφαινόμενης. Τα αυγά είναι ευέλικτα στη χρήση τους, δίνουν άμεσα λύση για πρωινό, μεσημεριανό, βραδινό.

2ος κανόνας: Ψάχνουμε να βρούμε καλοφτιαγμένα τσιπς. Κάποτε η ποιότητα ήταν υψηλή και τα τεχνητά αρώματα και γεύσεις δεν επισκίαζαν την υπέροχη γεύση της λεπτοκομμένης και τηγανισμένης comme il faut πατάτας. Στις μέρες μας λίγες είναι οι εταιρίες που βγάζουν καλά τσιπς κι οι περισσότερες και καλύτερες είναι εκ της Γηραιάς Αλβιώνας ορμώμενες. Και πριν αρχίσετε να ωρύεστε, να σας δηλώσει η υποφαινόμενη ότι έχει κάνει διδακτορική διατριβή στα τσιπς, δεν είναι τυχαίο άλλως τε ότι κάποτε της (αυτο)αποδόθηκε η ονομασία ...Crispy!


Στην Ελλάδα κυκλοφορούν τα αγαπημένα αγγλικά τσιπς της υποφαινόμενης, τα tyrrells. Αλίμονο, μία τα βρίσκει, μία δεν τα βρίσκει. Αρέσουν όχι μόνο επειδή έχουν το κατάλληλο πάχος κι από την άλλη ευτυχώς αποφεύγονται τα τεχνητά αρώματα αλλά κι επειδή είναι τρομερά υπέρκομψα τα πακέτα τους και παίρνουν άριστα στην αισθητική!



Τελικά για να φτιάξουμε την ομελέτα αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα tyrrels με χοντροκομμένο πιπέρι και θαλασσινό αλάτι. Εσείς διαλέξτε τα αγαπημένα σας τσιπς και....


Για 2 άτομα



Σπάστε και χτυπήστε σε ένα μεγάλο μπολ 4 αυγά. Σπάστε με το χέρι σας τα τσιπς -χρησιμοποιήστε από 2/3 έως ολόκληρο πακέτο- και ρίξτε τα τσιπς στα αυγά. Χρησιμοποιήστε ένα πιρούνι για να τα βυθίσετε στα αυγά κι αφήστε τα να ''μουλιάσουν'' για μισή ώρα περίπου.

Προθερμάνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Σε ένα τηγάνι που μπαίνει και στο φούρνο ζεσταίνετε λίγο λάδι. Ρίχνετε το μίγμα αυγό-τσιπς στο τηγάνι και με τη βοήθεια ενός πιρουνιού το απλώνετε ομοιόμορφα. Το αφήνετε για λίγο στο μάτι της κουζίνας και μετά το βάζετε στο φούρνο όπου ολοκληρώνετε το ψήσιμο της ομελέτας. Εννοείται ότι εφόσον δεν θέλετε να μπείτε στη διαδικασία του ψησίματος της ομελέτας στο φούρνο, ολοκληρώνετε το ψήσιμο της στο μάτι της κουζίνας.
Η ομελέτα σερβίρεται με μπύρα.



Εμείς την συνοδέψαμε με ελληνική μπύρα -την Ζέος από τον Ίναχο Αργολίδας. Πιο ελληνική δεν γινόταν με τέτοια ετικέτα!! Από αισθητική άποψη πάσχει- και δεν είναι η μόνη! Καλοί οι μαίανδροι, οι κίονες κι οι περικεφαλαίες, τα γαλανόλευκα και το παχυλό GR αλλά επιτέλους ας ξεκολλήσουμε από αυτήν την κακόγουστη αισθητική αλά δεκαετία του 80! Παραδειγματιστείτε από την...tyrrels!


Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#10)

1. Κι εγένετο το ....cronut! Με γονείς το γαλλικό κρουασάν και το αμερικάνικο ντόνατ, το cronut εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη με μεγάλη επιτυχία κι έχει σκοπό να παραγκωνίσει τα cupcake (αμήν και πότε, του εύχομαι κάθε επιτυχία!).

2. Πολύ καλά πήγαν τα ελληνικά κρασιά στη συλλογή μεταλλίων τόσο από το Decanter, όσο κι από το Concours Mondial de Bruxelles. Εδώ θα βρείτε το σύνδεσμο όπου θα δείτε ποια ελληνικά κρασιά βραβεύτηκαν από το περιοδικό Decanter. Κι εδώ θα δείτε τις βραβεύσεις από το concours των Βρυξελλών.

3. Παραλαμβάνουμε το βραβείο μας από την mookies , την οποία ευχαριστούμε πάρα πολύ! Και συγχρόνως ζητάμε συγγνώμη διότι αργήσαμε στην παραλαβή! Φευ...


Κατά την παραλαβή πρέπει να απαντηθούν 9 αδιάκριτες (;) ερωτήσεις. Πάμε:

1) Τι σας οδήγησε να ξεκινήσετε το blog σας. 
Η αγάπη για το φαγητό, τον κινηματογράφο και τα ταξίδια.
 
2) Ποιο το θέμα του blog σας/με τι ασχολείται.
Με τα τρία αγαπημένα θέματα που μόλις ανέφερα, πολύ περισσότερο πια -και σχεδόν αποκλειστικά- με το πρώτο.

3) Από πού βρίσκετε την έμπνευσή σας. 
Από την μεγάλη αγάπη μου για τα τρία αγαπημένα θέματα που προαναφέραμε!
   
4) Σχεδιάζετε από πριν το περιεχόμενο του blog σας; 
Ποτέ! Οι καλύτερες αναρτήσεις έχουν προκύψει σε κατάσταση ''τρικυμία εν κρανίω!''
    
5) Έχετε νέες ιδέες για το blog σας;
Κάθε μέρα, κάθε ώρα, σε κάθε μπουκιά που τρώω!

6) Πόσο χρόνο αφιερώνετε στο blog σας.
Άλλοτε περισσότερο κι άλλοτε λιγότερο από όσο του αξίζει.

7) Ποια είναι η καλύτερη στιγμή για εσάς να δημιουργήσετε;
Όταν είμαι σε μεγάλα κέφια.

8) Τι θα θέλατε να ξέρει ο κόσμος για εσάς;
Ότι λατρεύω τη θάλασσα!  

9) Ποια είναι τα χόμπι σας.
Διάβασμα, σινεμά, ταξίδια (με το νου ή με βαπόρια).

Μετά απ'όλα αυτά τα αδιάκριτα και ...αποκαλυπτικά, το βραβείο πρέπει να μοιραστεί σε 11 ακόμα blogger,  αλλά στη μικρή μας μπλογκόσφαιρα νομίζω ότι όλες λίγο πολύ έχουμε βραβευτεί.

4. Κάθε εποχή με πιάνει μανία με συγκεκριμένη ποικιλία κρασιού. Για το φετινό καλοκαίρι -γιατί με τέτοιες καιρικές συνθήκες για καλοκαίρι μιλάμε πια- επέλεξα να δοκιμάσω όσο το δυνατόν περισσότερα κρασιά από Μαλαγουζιά! Έχω δοκιμάσει αρκετά και η αναζήτηση - κι η απόλαυση!- συνεχίζεται! 
Τελευταία δοκίμασα αυτό:


Ένα λευκό από Μαλαγουζιά το οποίο προέκυψε από τη συνεργασία του Κτήματος Ρωξάνη  Μάτσα με την εταιρία Μπουτάρη. Το κρασί αυτό με εξέπληξε και με ενθουσίασε με την πρώτη γουλιά. Διότι μου αποκάλυψε νέες -πιο αρωματικές κι όχι μόνο- πτυχές αυτής της εξαιρετικά κομψής λευκής ελληνικής ποικιλίας. Μπορεί να είναι trend  η Μαλαγουζιά αλλά χαίρομαι γι'αυτό. Είναι μια ποικιλία με τρομερή γοητεία που δίνει λευκά με αρώματα στα οποία δεν μας έχουν συνηθίσει άλλες λευκές ελληνικές ποικιλίες. Περισσότερες πληροφορίες για το συγκεκριμένο κρασί: εδώ.



5. Τέλος, μια συνταγή. Βγήκε αυθόρμητα, με αφορμή μάλλον κάτι καταπληκτικές λιαστές ντομάτες που βρήκα και ψητό κοτόπουλο που είχε μείνει από το μεσημέρι. Προέκυψε μια ευχάριστη σπαγγετάδα, κατάλληλη για την εποχή και άραγμα στο μπαλκόνι με καλή παρέα.


 Λινγκουίνι με κοτόπουλο και λιαστή ντομάτα




Για 4 πιάτα

Κοτόπουλο ψητό leftover το οποίο έχουμε ψιλοκόψει (περίπου 1/2 ). Αν δεν υπάρχει κοτόπουλο που έχει περισσέψει μπορούμε να αγοράσουμε από το ψητοπωλείο της γειτονιάς αλλιώς χρησιμοποιούμε φρέσκο ωμό, το οποίο θα ψιλοκόψουμε και θα τηγανίσουμε για λίγη ώρα μόνο του. 

2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες

8-10 ντομάτες λιαστές ψιλοκομμένες

3-4 κουταλιές κάππαρη την οποία θα έχουμε ξαρμυρίσει

το ξύσμα ενός λεμονιού + το χυμό του

1 πακέτο λινγκουίνι ή σπαγγέτι 

λίγο ελαιόλαδο

αλάτι 

πιπέρι

μπούκοβο 


Σε μια κατσαρόλα φέρνουμε σε σημείο βρασμού άφθονο αλατισμένο νερό. Ρίχνουμε τα ζυμαρικά και τα βράζουμε al dente. Κρατάμε μισό φλιτζάνι από το νερό στο οποίο βράζουν  τα ζυμαρικά.
Σε ένα τηγάνι ζεσταίνουμε λίγο ελαιόλαδο. Σε αυτό σοτάρουμε το μπούκοβο, το ξύσμα λεμονιού και το σκόρδο.  Ρίχνουμε το κοτόπουλο ψιλοκομμένο, την κάππαρη και τις λιαστές ντομάτες. Σοτάρουμε για λίγα λεπτά ακόμα.
Στραγγίζουμε τα ζυμαρικά, τα ρίχνουμε στο τηγάνι με τα υπόλοιπα υλικά, προσθέτουμε όσο νερό -εκείνο που κρατήσαμε από τα ζυμαρικά- χρειάζεται και το χυμό του λεμονιού. Ανακατώνουμε καλά. Πιπερώνουμε και σερβίρουμε αμέσως. 

   






Update : Μόλις είδα (από link του New wines of Greece στο facebook) ένα άρθρο-ύμνο της New York Times για τα ελληνικά λευκά. Ναυαρχίδα βέβαια είναι τα λευκά της Σαντορίνης, όπως θα διαπιστώσετε στο άρθρο αυτό με τον πολύ όμορφο τίτλο! 

Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Μια λεμονάδα από πολλά λεμόνια!

Αποφασίσαμε τελικά να μαζέψουμε όλα τα λεμόνια από τις λεμονιές του κήπου και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:



Όχι κι άσχημα! Το θέμα είναι ότι η μαρμελάδα που φτιάξαμε (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση) ήταν υπεραρκετή (μόλις τελειώσαμε το πρώτο βάζο!!) κι έτσι αποφασίσαμε να ακολουθήσουμε την συμβουλή των Αμερικανών, υπενθυμίζω: ''When life gives you lemons,...then go find someone whose life has given the vodka and have a party'' Εχμμμ, όχι ακριβώς έτσι αλλά πριν το party και το άφθονο booze  είπαμε να φτιάξουμε λεμονάδα. Το καλοκαίρι είναι προ των πυλών και τι πιο δροσιστικό και ξεδιψαστικό από αυτό το γλυκόξινο απολαυστικότατο αναψυκτικό!




Στη λεμονάδα παίζουν μεγάλο ρόλο οι σωστές αναλογίες. Για την βάση της λεμονάδας τα πράγματα είναι απλά: 1:1:1. Δηλαδή

1 ποτήρι νερό
1 ποτήρι ζάχαρη
1 ποτήρι χυμό λεμονιού.

Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το νερό. Βάζουμε στο νερό τη ζάχαρη κι ανακατεύουμε μέχρι να διαλυθεί. Δεν χρειάζεται να βράσουμε το σιρόπι περισσότερη ώρα. Σε μια κανάτα ανακατώνουμε το σιρόπι με το χυμό και βάζουμε στο ψυγείο να κρυώσει καλά.

Τώρα η επόμενη αναλογία εξαρτάται από το πόσο δυνατή ή ελαφριά θέλετε την λεμονάδα σας. Η αναλογία μπορεί να είναι 1:3 ή 1:4. Που σημαίνει ότι 1 ποτήρι από τον συμπυκνωμένο χυμό λεμονιού που φτιάξαμε θα ανακατευτεί με 3 ή 4 ποτήρια κρύο νερό. Εσείς διαλέγετε όποια αναλογία σας αρέσει. Εγώ διάλεξα 1:3. Όπως διαλέγετε κι αν θέλετε απλό νερό ή ανθρακούχο. Όπως επίσης διαλέγετε αν θέλετε ζάχαρη λευκή ή καστανή. Στην περίπτωση που χρησιμοποιήσετε την δεύτερη, η λεμονάδα θα έχει πιο σκούρο χρώμα. Δείτε και στην φωτογραφία - φτιάξαμε δύο λεμονάδες, μία με λευκή ζάχαρη και μία με καστανή. Η διαφορά στο χρώμα είναι ολοφάνερη. Υπάρχει διαφορά και στη γεύση. Παρ'όλα αυτά κι οι δύο παραμένουν υπέροχες.



Τις μέρες αυτές εκτός από λεμονάδες, απολαμβάνουμε τα πρώτα μπάνια στη θάλασσα. Η υπέροχη θάλασσα, η υπέροχη ελληνική θάλασσα για την ακρίβεια. Τόσο γαλάζιο! Τέτοιο γαλάζιο!




Στην υγειά λοιπόν ενός καλοκαιριού που βιάζεται να έρθει και...



Παρεμπιπτόντως... ποιος έχει εκείνη την βότκα;

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

Lush lemons

 Οι Αμερικανοί λένε ότι αν η ζωή σου δίνει λεμόνια, φτιάξε μια λεμονάδα. Στην Ελλάδα του σωτήριου έτους 2013 και κατά τη διάρκεια ενός ζεστού Πασχαλινού απογεύματος, η υποφαινόμενη κοίταξε από το μπαλκόνι τις λεμονιές του κήπου κι απεφάνθη ότι ήταν καιρός να φτιάξει ....μαρμελάδα! Ε, ναι! Τι μαρμελάδα, τι λεμονάδα! '' Ό,τι του φανεί του Λολοστεφανή '', έκανε ζέστη κι εκείνη είχε διάθεση να παιδευτεί φτιάχνοντας μια απαιτητική μαρμελάδα αντί να δροσιστεί με μια σπιτική λεμονάδα....Τρέχα γύρευε....! Η μαρμελάδα που προέκυψε ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη καθότι η υποφαινόμενη έχει μια αδυναμία στο γλυκόξινο! Κι όχι μόνο αυτό αλλά από 6 λεμόνια - όλα κι όλα!!- προέκυψε πολλή, μα πάρα πολλή, μαρμελάδα! Ενδιαφέρεται κανείς; Είναι υπέροχη, σας το εγγυώμαι!
 Λοιπόν:


Μαρμελάδα λεμόνι



Τα 6 λεμόνια είχαν συνολικό βάρος 680 γρ. Εννοείται ότι ήταν ακέρωτα. Πώς διάολο να κερωθούν πάνω στο δέντρο!!!
Τα έπλυνα καλά, αφαίρεσα το πάνω μέρος και τα έβαλα σε μια κατσαρόλα με 1,5 λίτρο νερό. Αφού το έφερα το νερό σε σημείο βρασμού, χαμήλωσα τη φωτιά, σκέπασα την κατσαρόλα κι άφησα τα λεμόνια να σιγοβράσουν για δύο ώρες περίπου. Εν τω μεταξύ είχα βάλει στην κατάψυξη 2-3 πιατάκια μικρά του καφέ- μην απορείτε, θα δείτε αργότερα πού χρησίμευσαν. Άφησα τα λεμόνια να κρυώσουν. Το υγρό που έμεινε στην κατσαρόλα ήταν περίπου 1 λίτρο -αν δεν είναι περίπου τόσο, συμπληρώνω με νερό αν είναι λιγότερο ή αφαιρώ αν είναι περισσότερο. Έβγαλα τα λεμόνια, τα ψιλόκοψα (ψίχα και φλούδα) αφού έβγαλα τα κουκούτσια, τα έβαλα -τα λεμόνια- πάλι στην κατσαρόλα με το υγρό που είχε μείνει, πρόσθεσα 1,2 κιλά ζάχαρη κι άρχισα να βράζω την μαρμελάδα για περίπου μισή ώρα. Προσοχή! Μην αφήνετε τις μαρμελάδες σας να πήξουν όσο βράζουν κι είναι ζεστές! Έχετε υπόψη ότι θα συνεχίσουν να πήζουν όσο θα κρυώνουν! Τούτη πρέπει να είναι αρκετά ρευστή όταν την βγάλετε από το μάτι της κουζίνας. Βγάλτε ένα από εκείνα τα πιατάκια από την κατάψυξη. Ρίξτε πάνω του λίγη ζεστή μαρμελάδα. Περιμένετε μισό λεπτό. Αν δείτε ότι ''παγώνει'' και συγχρόνως ''τσαλακώνει'' είναι έτοιμη. Αν παραμένει ρευστή κι ''ατσαλάκωτη'' συνεχίστε για λίγο ακόμα το βράσιμο και ξανακάνετε την δοκιμή με το παγωμένο πιατάκι. Και το τονίζω άλλη μια φορά: Μην αφήνετε τις μαρμελάδες σας να πήξουν όσο βράζουν. Να έχετε πάντα υπόψη πως όσο θα κρυώνουν, θα πήζουν επιπλέον κι εδώ που τα λέμε, μαρμελάδα θέλετε να φτιάξετε, όχι τσιμέντο για οικοδομή!

Crispy's confession: Η αναλογία φρούτου-ζάχαρης για την συγκεκριμένη μαρμελάδα είναι 1:2, πράγμα που σημαίνει ότι κανονικά έπρεπε να βάλω 1,360 κιλά ζάχαρη. Αλλά όπως πάντα, αφαίρεσα λίγη και δεν έχασα, η ισορροπία γλυκού-ξινού ήταν ιδανική....τουλάχιστον για τα δικά μου γούστα (που ρέπουν προς το ξινό!!!)

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Ευελιξία

"Ευελιξία": Να μια λέξη που μου αρέσει πολύ. Είναι μεγάλο προνόμιο να είσαι ευέλικτος, να προσαρμόζεσαι εύκολα, χωρίς πολλά πολλά, χωρίς γκρίνιες, χωρίς δυσκολίες. Το να είσαι ευέλικτος ή προσαρμοστικός σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει να συμβιβάζεσαι, να υποκύπτεις. Το αντίθετο. Επωφελείσαι, εξελίσσεσαι σε κάτι άλλο, αν όχι σε κάτι καινούργιο, τουλάχιστον σε κάτι διαφορετικό.

Τώρα από γαστρονομική άποψη κι ερχόμενοι στην ταπεινή πλην πεντανόστιμη ελληνική κουζίνα διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν δύο πιάτα πολύ ...ευέλικτα! Ένα από αυτά είναι το γιουβέτσι! Στην πρώτη του βασική εκδοχή γίνεται με μοσχαρίσιο κρέας και κριθαράκι. Από εκεί και πέρα μπορεί να γίνει με αρνί, χοιρινό, κοτόπουλο ακόμα και θαλασσινά! Το κριθαράκι μπορεί να αντικατασταθεί από χυλοπίτες, από σπαγγέτι ή από κουσκουσέ! Όλα παίζουν! Θυμάμαι, η μητέρα μου για να ικανοποιήσει όλα τα γούστα της οικογένειας έβαζε σε ένα μεγάλο ταψί δύο ή και τρία διαφορετικά κρέατα που τα χρησιμοποιούσε ...ως χώρισμα για να βάλει μέχρι και τρία διαφορετικά ζυμαρικά και γινόταν το τελειότερο γιουβέτσι που μπορούσε να γευτεί κανείς!

Λοιπόν, ένεκα Μεγάλης Εβδομάδας έχουμε σήμερα γιουβέτσι με θαλασσινό. Χταπόδι συγκεκριμένα. Δεν ξέρω πόσοι νηστεύετε αλλά πιστέψτε με δεν χρειάζεται να περιμένετε τις περιόδους των νηστειών για να γευτείτε αυτό το υπέροχο γιουβέτσι! Τέλειο!


Γιουβέτσι με χταπόδι




Υλικά για 4 άτομα

1 χταπόδι κατεψυγμένο περίπου 1 κιλό
2 φύλλα δάφνης
1 μέτριο κρεμμύδι
1/2 ποτήρι καλό λευκό ξηρό κρασί
1 φλιτζάνι λάδι
2 κουταλιές της σούπας ντοματοπελτέ
1 ξυλαράκι κανέλλα
λίγα γαρύφαλλα, μπαχάρι σε κόκκους και λίγους κόκκους μαύρου πιπεριού
300-320 γρ κριθαράκι

Ξεπαγώνουμε το χταπόδι, το ξεπλένουμε και το βάζουμε ολόκληρο όπως είναι με τα φύλλα δάφνης σε μια κατσαρόλα πάνω από χαμηλή φωτιά. Το αφήνουμε να σιγοβράσει για μία ώρα περίπου κατά τη διάρκεια της οποίας ''θα βγάλει από μέσα του τη θάλασσα'' όπως λένε. Θα μείνει με λίγα από τα υγρά του στο τέλος. Το αφήνουμε να κρυώσει.
Εν τω μεταξύ προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 200 βαθμούς. Κόβουμε το χταπόδι σε κομμάτια - το κεφάλι το ανοίγουμε κι αφαιρούμε τα δόντια. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνουμε το λάδι στο οποίο σοτάρουμε το κρεμμύδι. Προσθέτουμε το χταπόδι, σοτάρουμε για λίγο και σβήνουμε με το κρασί. Αφήνουμε το κρασί να εξατμιστεί. Όταν πια εξατμιστεί προσθέτουμε τον πελτέ και τα μπαχαρικά 3-4 ποτήρια νερό και αφήνουμε να πάρει μια καλή βράση. Το μεταφέρουμε σε ταψί, ρίχνουμε το κριθαράκι και το βάζουμε στο ήδη προθερμασμένο φούρνο να μαγειρευτεί. Προσέχουμε να μην στεγνώσει το φαγητό κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος. Αν δούμε ότι στεγνώνει πριν βράσει το κριθαράκι προσθέτουμε λίγο νερό.
Σερβίρεται με άφθονο καλό ελληνικό ροζέ κρασί!

Καλή όρεξη!

Καλό μήνα!

Καλό Πάσχα!