Τετάρτη 24 Απριλίου 2013

Back to basics.

Όταν ξεκινά η εποχή των σπαραγγιών και των αγκιναρών, η υποφαινόμενη είναι μέσα στην τρελή χαρά. Φέτος μάλιστα, είχε συμφωνήσει κρυφά με τον εαυτό της ότι θα ήταν όλο γαστρονομικές καινοτομίες κι ευφάνταστες συνταγές με τα δύο αυτά αγαπημένα λαχανικά. Όμως για κάποιο λόγο, που αρχικά η ίδια δεν μπορούσε να εξηγήσει, έμεινε σε παλιές παραδοσιακές και δοκιμασμένες συνταγές. Τελικά ίσως η εξήγηση να είναι απλή. Τα σπαράγγια ομελέτα, η αλά Πολίτα αγκινάρα για παράδειγμα, εμπίπτουν στην κατηγορία comfort food, είναι μια διαδρομή πίσω στην κουζίνα της μαμάς, εκεί που παιδί ακόμα ένιωθες αγάπη, τρυφερότητα και κυρίως ασφάλεια- αυτή που σου λείπει τώρα. Οι καιροί...τόσο ανασφαλείς...
Αν είμαστε ό,τι τρώμε, τότε τρώμε ό,τι συναισθανόμαστε, εννοώντας ότι το συναίσθημα μας οδηγεί πολλές φορές στην επιλογή του φαγητού που θα μαγειρέψουμε. Μάλλον τις περισσότερες φορές ισχύει αυτό!

Τις τελευταίες μέρες τιμήθηκε ένα λαδερό που η μαμά της Crispy, έφτιαχνε συχνά τέτοια εποχή. Ήταν ένα πιάτο που βόλευε τη μαμά διότι οι πατάτες χόρταιναν τους ιδιότροπους γιους της (Άλεξ, Τζιμ μην το αρνηθείτε!!) κι οι αγκινάρες εύφραιναν την κόρη, την μονάκριβη, το μοναδικό παιδί στη γειτονιά που έτρωγε αγκινάρες!



Αγκινάρες με αρακά σε κόκκινη σάλτσα

Για τούτο το υπέροχο χορταστικό λαδερό- και ποιο λαδερό δεν είναι χορταστικό!- δεν θα χρειαστείτε παρά

1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο (στα λαδερά το κρεμμύδι είναι πάντα king size!)
3,4,5 πατάτες (εξαρτάται από πόσους νοματαίους έχετε να ταΐσετε)
3,4,5 αγκινάρες (εξαρτάται πόσοι είναι οι αγκινάρα aficionados της οικογένειας)
2 καρότα κομμένα σε ροδέλες είναι αρκετά
φρέσκο αρακά (Ω! Ο αγαπημένος φρέσκος, γλυκός, κρουστός αρακάς! Λατρεία μεγάλη! Θα ασχοληθούμε με αυτόν οσονούπω. Ε, τι είπατε; Πόσο θα βάλετε; Μα όσο σας αρέσει!)
ντομάτα για σάλτσα σε οποιαδήποτε μορφή σας αρέσει -πασσάτα, κονκασέ, φρέσκια, πελτέ (η ποσότητα εξαρτάται από το πόσο κόκκινο θέλετε το φαγητό σας)
αλάτι
πιπέρι
και φυσικά άφθονο φρέσκο άνηθο ψιλοκομμένο.

Τις αγκινάρες θα τις καθαρίσουμε με τον γνωστό τρόπο και θα τις κόψουμε στα δύο ή στα τέσσερα ανάλογα με το μέγεθος. Τις πατάτες θα τις κόψουμε σε μεγάλα κομμάτια. Θα τσιγαρίσουμε το κρεμμύδι (στα λαδερά τσιγαρίζουμε, δεν σοτάρουμε), ακολούθως θα τσιγαρίσουμε όλα τα υπόλοιπα λαχανικά, θα ρίξουμε την ντομάτα, νερό να σκεπάσει τα λαχανικά, θα προσθέσουμε αλάτι, πιπέρι, άνηθο, θα σκεπάσουμε την κατσαρόλα κι θα αφήσουμε το φαγητό να σιγοβράσει μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.
Σερβίρεται με άφθονο ψωμί και τυρί (για τους feta aficionados!)




Η υποφαινόμενη περιμένει πώς και πώς την Δευτέρα του Πάσχα για το πλέον αγαπημένο της πιάτο: Αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες! Ποίηση!


ΥΓ: Εννοείται ότι η ανάρτηση αυτή δεν έγινε για να παρουσιάσω ένα φαγητό παγκοσμίως γνωστό ...στην ελληνική επικράτεια, απλά ήθελα να μοιραστώ την μεγάλη μου αγάπη για τις αγκινάρες! 

Κυριακή 21 Απριλίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#9)

Στην κουζίνα της Crispy τις τελευταίες μέρες γίνεται το αδιαχώρητο από σπαράγγια κι αγκινάρες. Το θέμα είναι ότι μαγειρεύει αυτά τα δύο πολυαγαπημένα της υλικά με τους γνωστούς παραδοσιακούς τρόπους ή όπως έχουν ήδη  παρουσιαστεί στο ακατονόμαστο blog της. Έτσι αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια, να το αναλάβει το blog κάποιος άλλος για λίγες μέρες. Έστειλε τον αιωνόβιο θεόκουφο αγγελιοφόρο της να φωνάξει τον sous chef, αλλά αυτός -φευ...- άκουσε ...swedish chef. Και δείτε ποιος μας προέκυψε!

Μεταξύ σοβαρού κι αστείου, τις προάλλες έπεσα πάνω σε ορισμένα βίντεο με τον γνωστό swedish chef από τους muppets - οι πιο παλιοί κάτι θα θυμάστε- κι έριξα τρελό γέλιο. Σκέφτηκα να μοιραστώ μαζί σας ορισμένα από αυτά. Θα διαπιστώσετε ότι μπορεί να μην λέει και πολλά ως μάγειρας αλλά είναι σίγουρα...αθλητικός τύπος! Στο τέλος, δεν υπάρχει αμφιβολία, θα πιάσετε τον εαυτό σας να σιγοτραγουδά εκείνο το ακατάλυπτο τραγούδι που λέει στην αρχή!

Λοιπόν, ο swedish chef μας έφτιαξε:




Doughnuts για πρωινό





Ζυμαρικά.....




....με κεφτεδάκια  για μεσημεριανό




Κοτόπουλο για βραδινό




Και για επιδόρπιο, είχαμε δύο επιλογές: Σουφλέ σοκολάτας και μους σοκολάτας!





Απολαύστε τον! Ίσως κλέψετε και μερικές καλές ιδέες!

Καλή Κυριακή σε όλους!

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Ταιριάζουμε;

Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στην μεγάλη μου αγάπη για τα σπαράγγια. Τώρα που είναι η εποχή τους προσπαθώ να τα απολαμβάνω όσο το δυνατόν περισσότερο και κυρίως τα άγρια.


Βέβαια μες την πόλη είναι κάπως δύσκολη η εύρεση τους αλλά αν σκάσεις 5 ευρώ στον λαϊκατζή, ένα ματσάκι άγρια σπαράγγια θα γίνουν δικά σου. Αυτήν την εβδομάδα ένα τέτοιο ματσάκι έγινε δικό μου με 3 ευρώ ( Μπα! Πώς κι έτσι εν μέσω μνημονίου και με την τρόικα να σεργιανίζει πέρα δώθε!) Τα έφτιαξα, που λέτε, με τον γνωστό κλασικό τρόπο: Ομελέτα!



Ομελέτα με άγρια σπαράγγια

Καθάρισα τα σπαράγγια (καθάρισμα σπαραγγιών σημαίνει ότι κόβω και πετάω το σκληρό κάτω μέρος και κρατώ το νόστιμο και τρυφερό πάνω μέρος) και τα έβαλα στο τηγάνι με λίγο νερό. Το τηγάνι το έβαλα στη φωτιά και άφησα τα σπαράγγια να βράσουν. Δεν έβαλα αλάτι στο νερό- καλό είναι να αποφεύγεται στα άγρια. Μόλις σώθηκε το νερό, δοκίμασα να δω αν είχαν μαλακώσει. Είχαν -αν δεν είχαν μαλακώσει θα πρόσθετα νερό και θα τα έβραζα για λίγο ακόμη.  Αφού λοιπόν ήταν έτοιμα, έριξα λάδι στα οποία τα σοτάρισα για λίγο και μετά έριξα τέσσερα χτυπημένα αυγά με αλάτι και πιπέρι κι έψησα την ομελέτα.





Ωραία! Τώρα φαντάζομαι ότι αναρωτιέστε ''τι έπαθε αυτή και μας σερβίρει μια απλή ομελέτα'' κι επιπροσθέτως ''Καλά από αυτήν όλα να τα περιμένεις''. Σας άκουσα! Μην το αρνείστε!
Το ζήτημα είναι αλλού. Στο ταίριασμα. Ή στα ταιριάσματα.
Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι το σπαράγγι λατρεύει το αυγό και ναι, τα αισθήματα είναι αμοιβαία.
Είναι επίσης γνωστό ότι τα σπαράγγια είναι ένας ''κρυπτονίτης''! Όσοι είστε παθιασμένοι με τις περιπέτειες του Σούπερμαν θα γνωρίζετε τι εστί ''Κρυπτονίτης'' (για τους μη γνωρίζοντες είναι ένα ραδιενεργό υλικό που έχει την ικανότητα να αποδυναμώνει τον υπερφυσικό ήρωα από τις σούπερ ιδιότητες του). ''Κρυπτονίτης'' όμως για τους οινολάτρεις θεωρούνται εκείνα τα φαγώσιμα υλικά που δεν ταιριάζουν εύκολα με κρασιά, μια λάθος επιλογή κρασιού για έναν ''κρυπτονίτη'' μπορεί να τα τινάξει όλα στον αέρα. Είναι αυτό που λέμε με απλά λόγια ότι ''το κρασί κλοτσάει'' -αν και δεν φταίει το κρασί αλλά η ιδιόμορφη γεύση αυτού που τρώμε.
Η ομελέτα με σπαράγγια είναι ένα πάρα πολύ δύσκολο πιάτο όταν θες να το ταιριάξεις με κρασί. Κάτι τα αυγά αλλά κυρίως τα σπαράγγια δεν σε αφήνουν με πολλές επιλογές. Το κρασί πρέπει να είναι λευκό, να μην έχει περάσει από βαρέλι και να ΄χει βοτανικές νότες. Το αυγό είναι λίγο πιο ευέλικτο και πιο ....posh μιας και ταιριάζει με κάποια κόκκινα κρασιά αλλά κυρίως με την σαμπάνια! Είναι το πρώτο πράγμα που μαθαίνεις όταν κάνεις wine pairing για αυγά!
Λοιπόν, ψάχναμε για τον ''κουμπάρο'' του ευτυχισμένου ζεύγους αυγό-σπαράγγι και το βρήκαμε σε ένα κρητικό κρασί. Αυτό:




Όσο πρέπει διακριτικό σε αρώματα για να αντέξει το σπαράγγι και με οξύτητα όση χρειαζόταν για να υποδεχθεί το αυγό. Σούπερ ισορροπία!


Info: Εκτός από τον όρο ''κρυπτονίτης'' ενίοτε χρησιμοποιείται κι ο όρος ''boogeyman'' (δηλαδή ...μπαμπούλας). Υπάρχουν όντως κάποια φαγητά που είναι εφιάλτης για τα κρασιά!

Tip: Πίσω στα σπαράγγια. Αν τυχόν θέλετε να τα διατηρήσετε για λίγες μέρες στο ψυγείο καλό είναι να τα τυλίξτε σε χαρτί. Θα διατηρήσουν με αυτόν τον τρόπο την φρεσκάδα τους. Αν , από την άλλη, θέλετε να τα διατηρήσετε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, καθαρίστε τα, ζεματίστε, αφήστε τα να κρυώσουν και βάλτε τα στην κατάψυξη. 

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Σκόρπιες σημειώσεις (#8)


1. Το θέμα έχει ως εξής: Όταν καλούμε χορτοφάγους σπίτι μας για φαγητό, αυτοί έχουν την απαίτηση να σεβαστούμε την διατροφική τους συνήθεια κι έτσι κάνουμε αναγκαστικά. Όταν όμως χορτοφάγοι μας καλούν σπίτι τους, τι γίνεται; Πρέπει για άλλη μια φορά να σεβαστούμε τις δικές τους διατροφικές συνήθειες; Αλήθεια, γιατί πάντα βγαίνουν από πάνω οι χορτοφάγοι; Δείτε πώς ένας κρεατοφάγος αντιμετώπισε την κατάσταση σε επεισόδιο αγγλικής χιουμοριστικής σειράς. Προσοχή, βλέπεται μόνο από ανθρώπους που έχουν χιούμορ!




Μεταξύ μας, ένα δίκιο το έχει ο κρεατοφάγος!


2. Μας κοψοχόλιασε η Amazon αλλά επιτέλους το βιβλίο της Deb του smitten kitchen - ίσως του πιο διάσημου food blog- είναι πια στα χέρια μας. Εξαιρετικό, πανέμορφο, πληθωρικό, ανεπιτήδευτο! Αυτές είναι οι πρώτες εντυπώσεις! Οι περισσότερες συνταγές -αν όχι όλες- είναι απόλυτα εφαρμόσιμες, υπάρχει αναλυτικότατη περιγραφή, υπάρχει το γνωστό, καλό χιούμορ της Deb κι υπάρχουν οι υπέροχες φωτογραφίες της. Αλλά αυτό που μετρά είναι οι συνταγές, οι οποίες καλύπτουν όλη την γκάμα της....διατροφικής πυραμίδας χωρίς ενοχές!



Υπάρχουν στο internet πολλά (ξένα) food blog τα οποία είναι εξαιρετικά από άποψη αισθητικής, με πανέμορφο σχεδιασμό και φωτογραφίες αριστουργηματικές. Όταν όμως πας να διαβάσεις  τις συνταγές, απελπίζεσαι από τη βαρεμάρα. Τα 9/10 των συνταγών έχουν κινόα -που είναι πολύ της μοδός- και το υπόλοιπο 1/10 είναι granolas -άλλη μόδα κι αυτή. Οι θερμίδες της κάθε συνταγής δεν ξεπερνούν τις 100, ενώ πάνω από τις μισές είναι σαλάτες σε διάφορους χρωματικούς συνδυασμούς. Μην με παρεξηγείτε, αγαπώ και τρώω σαλάτες και θα το αποδείξω ευθύς αμέσως. Αλλά αν κάπου κερδίζει η Deb είναι στην ποικιλία συνταγών κι υλικών και φυσικά στην πληθωρικότητα -της ίδιας και των συνταγών της. Επιτέλους μια food blogger που είναι chubby και δεν ντρέπεται να φωτογραφηθεί με τα παραπανίσια κιλά της! Γιατί η πλειονότητα των food blogger είναι λες και μόλις κατέβηκαν από τις πασαρέλες της τελευταίας εβδομάδας μόδας στο Παρίσι!



3.Λοιπόν, πάνε μέρες που ήθελα να φτιάξω μια κάπως διαφορετική σαλάτα με παντζάρι -που λατρεύω. Έτσι έβρασα μερικά παντζάρια τα οποία έκοψα σε ροδέλες. Καθάρισα 2 πορτοκάλια από τα οποία αφαίρεσα όσο το δυνατόν περισσότερο από τη λευκή ψίχα. Έσπασα μερικά καρύδια κι έτριψα με τα χέρια την ψίχα. Έφτιαξα την εξής βινεγκρέτ -η οποία είναι η στάνταρ που φτιάχνω για πράσινες σαλάτες: 1 κουταλάκι γλυκού μέλι θυμαρίσιο, 1 κουτάλι σούπας μουστάρδας τύπου Dijon, 2 κουταλιές ξίδι βαλσαμικό, λίγο ελαιόλαδο. Τα χτύπησα πολύ καλά σε ένα μπολ. Σε ένα πιάτο έστρωσα το παντζάρι , το πορτοκάλι από πάνω, τα καρύδια και τέλος έριξα την βινεγκρέτ. Υπέροχη και στη γεύση και στα χρώματα.



4. Το κρασί της εβδομάδας. Τούτο το κρασί που λέτε, είναι από τα πιο όμορφα και συγχρόνως πιο παράξενα λευκά που έχω πιει! Μου το σύστησαν στο Oinoscent για να το συνοδέψω με συγκεκριμένο πιάτο -παρεμπιπτόντως τα παιδιά του Oinoscent δίνουν πολύ καλές συμβουλές! Οι πρώτες γουλιές με άφησαν άφωνη! Από οξύτητα και σώμα είναι άψογο, κομψότατο αλλά η γεύση του είναι αποκάλυψη!  Εσπεριδοειδή και βότανα με τα δεύτερα να κυριαρχούν και περισσότερο από όλα νότες δάφνης -εξ ου και το όνομα της ποικιλίας! Οι Κρητικοί έχουν αρχίσει να εντυπωσιάζουν και με τα λευκά κρασιά τους (για λευκό κρητικό κρασί θα μιλήσουμε και στην επόμενη ανάρτηση). Αν το δοκιμάσετε συνιστώ να είναι αρκετά παγωμένο, τουλάχιστον έτσι το ευχαριστήθηκα εγώ. Επί τη ευκαιρία να πω ότι τα κρασιά που προτείνω, τα προτείνω καθαρά από ενθουσιασμό κι αγάπη για αυτά. Δεν είμαι οινολόγος, δεν είμαι sommelier κι ούτε προτίθεμαι να παριστάνω ότι είμαι. Αλλά αγαπώ πάρα πολύ το κρασί και ξέρετε.... ο βήχας κι ο έρωτας για το κρασί δεν κρύβονται!




Με αυτά και με αυτά δεν έχω παρά να σας ευχηθώ καλή εβδομάδα.