Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

Tutto Italia

Σήμερα τελειώνει το πρώτο φεστιβάλ ιταλικού κινηματογράφου Tutto Italia το οποίο επιμελήθηκε ο κριτικός κινηματογράφου κος. Τιμογιαννάκης. Στον οποίο εν λόγω κριτικό αξίζουν τα θερμότατα συγχαρητήρια. Όσοι συρρεύσαμε στις δύο αίθουσες όπου διεξαγόταν το φεστιβάλ -και δεν ήμαστε λίγοι!- είχαμε την τύχη να δούμε πραγματικά αξιόλογες ταινίες. Ταινίες που δυστυχώς δεν βρήκαν και δεν θα βρουν ποτέ το δρόμο προς τις ελληνικές αίθουσες- για κάποιο λόγο οι εγχώριοι διανομείς αγνοούν το γεγονός ότι οι Έλληνες αγαπάμε τον ιταλικό κινηματογράφο.
Ανάμεσα στις αρκετές ταινίες που είδα, υπήρχαν κάποιες στις οποίες πρωταγωνιστούσαν δύο θαυμάσιοι νέοι Ιταλοί ηθοποιοί : ο Elio Germano κι ο Riccardo Scamarcio . Τους δύο αυτούς ηθοποιούς τους είχα δει για πρώτη φορά, να συμπρωταγωνιστούν στην ταινία Mio fratello é figlio unico (ε.τ. ''Ο αδερφός μου είναι μοναχοπαίδι'').


 Στην εξαιρετική αυτή ταινία παρακολουθούμε τη ζωή δύο αδερφών της εργατικής τάξης που μεγαλώνουν στα ταραχώδη -για την Ιταλία κι όχι μόνο- χρόνια των δεκαετιών 60 κι 70. Τα δύο αδέρφια δεν τα πάνε κι ιδιαίτερα καλά μεταξύ τους, συγκρούονται συνεχώς. Τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν ακολουθούν και διαφορετικές ιδεολογικές κατευθύνσεις. Ο ένας εντάσσεται στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Ιταλίας κι αργότερα θα γίνει μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης και θα περάσει στην παρανομία. Ο άλλος θα γοητευτεί από τις νεοφασιστικές αντιλήψεις ενός αχρείου, ευτυχώς αργότερα θα σκίσει την κάρτα μέλους του στο φασιστικό κόμμα. Η σύγκρουση ανάμεσα στα δύο αδέρφια είναι αναπόφευκτη και βίαιη , θα χωριστούν, δεν θα ειδωθούν για χρόνια. Όταν ξανασμίγουν το τίμημα θα είναι βαρύ. Σπουδαία ταινία, όσοι μπορείτε να την βρείτε δείτε την οπωσδήποτε.
Εν τω μεταξύ ο Accio κι ο Manrico , τα δύο αδέλφια, τσακώνονται ακόμα κι όταν η μητέρα τους τους σερβίρει ένα αγαπημένο τους πιάτο:

Σούπα με αρακά και χυλοπίτες 
(Quadrucci con piselli)
(Από την ταινία ''Mio fratello é figlio unico'') 
2012 : Gourmet cinema
Απρίλιος



Υλικά για 4 άτομα

1 μικρό κοτόπουλο
2 κρεμμύδια
2 καρότα
3-4 κλαράκια σέλινο
200 γρ αρακά
200 γρ χυλοπίτες
2-3 κουταλιές φρεσκοτριμμένο μαϊντανό
λάδι
αλάτι

Βάζετε το κοτόπουλο να βράσει με το ένα κρεμμύδι, το ένα καρότο και 1-2 κλωναράκια σέλινο. Κατά τη διάρκεια του βρασίματος ξαφρίζετε. Μόλις βράσει το κρέας σουρώνετε το ζωμό σε μια πιατέλα. Το αφήνετε να κρυώσει.
Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι, το καρότο και το σέλινο που έχουν μείνει. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνετε λίγο λάδι (2-3 κουταλιές είναι αρκετές). Σε αυτό σωτάρετε τα προαναφερθέντα λαχανικά. Προσθέτετε τον αρακά, ανακατεύετε. Προσθέτετε το ζωμό που έχει πια κρυώσει. Μόλις αρχίσει να βράζει αφήστε το για 5 λεπτά περίπου πριν ρίξετε τις χυλοπίτες. Αφού τις ρίξετε, δοκιμάστε και διορθώστε το αλάτι αν χρειάζεται, ρίξτε και τον μαϊντανό και μαγειρέψτε μέχρι να βράσουν οι χυλοπίτες.
Μπορείτε να συνοδεύσετε τη σούπα με το κρέας αν θέλετε, αλλιώς το χρησιμοποιείτε αλλού.

Η σούπα είναι νοστιμότατη και σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Όπως συνιστώ σε όσους προλαβαίνουν, να σπεύσουν σήμερα στους κινηματογράφους Ιντεάλ κι Έλλη για την τελευταία μέρα του Tutto Italia.


Τρίτη 17 Απριλίου 2012

Επιτέλους!

-Επιτέλους, τι θα γίνει;
-Τι εννοείς;
-Μα δύο αναρτήσεις στη σειρά αφιερωμένες στην αγκινάρα! Το παράκανες! Δεν πιστεύω κι η επόμενη να έχει αγκινάρα! Νισάφι!

Κάπως έτσι κύλησε η τηλεφωνική συζήτηση μεταξύ της υποφαινόμενης και του μικρού της αδερφού, ο οποίος μπορεί να διαβάζει φανατικά τα πονήματα της αδερφής του αλλά -φευ...- δεν είναι φανατικός της αγκινάρας. Εκείνη η συνδιάλεξη έκλεισε με την υπόσχεση ότι ''όχι, την επόμενη φορά το μπλογκ δεν θα σερβίρει αγκινάρα''.

Όμως αγαπητοί/αγαπητές μου, σήμερα το μπλογκ θα σερβίρει σπαράγγια το έτερο μεγάλο γαστρονομικό ατού της άνοιξης. Και που δεν χρειάζεται η υποφαινόμενη να σας τονίσει πόσο πολύ αγαπά και αυτό το λαχανικό!


Και επιπλέον θα το σερβίρει με ζυμαρικά! (Για άλλη μια φορά πρωτοτύπησες Crispy!) Κι εννοείται ότι δεν χρειάζεται η υποφαινόμενη να σας τονίσει πόσο λατρεύει τα ζυμαρικά! Και...και...δεν χρειάζεται να τονίσει ότι το πιάτο είναι λαχταριστότατο (άκου λέξη, φαντάζομαι οι φιλόλογοι που διαβάζουν τούτο το κείμενο αυτή τη στιγμή θα σταυροκοπιούνται!) κι απολαυστικότατο

Penne με σπαράγγια και καρύδια σε σάλτσα pesto 



Υλικά

Για 4 άτομα

400 γρ penne
1 ματσάκι σπαράγγια
1/2 ποτήρι καλό λευκό κρασί (μην χρησιμοποιείτε κακής ποιότητας κρασί για σβήσιμο. Αυτό που πίνετε, με αυτό να σβήνετε)
5-6 κουταλιές σάλτσα pesto genovese (έτοιμη ή σπιτική)
5-6 καρύδια των οποίων την ψίχα θα χοντροτρίψετε
λάδι
αλάτι

Καθαρίζετε τα σπαράγγια. Αφαιρείτε το σκληρό τμήμα και τα κόβετε σε κομμάτια μήκους 2 εκ. Αν είναι χοντρά κόψτε τα και κάθετα. Βάλτε μια μεγάλη και μια μικρή κατσαρόλα με νερό να βράσει. Στη μικρή κατσαρόλα ρίξτε τα σπαράγγια. Αφήστε τα 5 λεπτά περίπου μέχρι να μαλακώσουν - θα πρέπει να τρυπιούνται με ένα πιρούνι. Στραγγίξτε τα. Στη μεγάλη κατσαρόλα ρίξτε τα ζυμαρικά και βράστε τα al dente. Εν τω μεταξύ ζεσταίνετε λίγο λάδι σε ένα τηγάνι. Σωτάρετε σε αυτό τα σπαράγγια. Τα σβήνετε με το κρασί. Μόλις εξατμιστεί το κρασί ρίχνετε το τριμμένο καρύδι, ανακατώνετε κι αφαιρείτε το τηγάνι από την φωτιά. Στραγγίζετε τα ζυμαρικά, τα επαναφέρετε στην κατσαρόλα, τα ανακατεύετε με τη σάλτσα pesto και προσθέτετε τα σπαράγγια. Σερβίρετε αμέσως με ένα ωραίο λευκό κρασί που να έχει σαν βάση το sauvignon blanc.


Κυριακή 8 Απριλίου 2012

Εαρινές απολαύσεις

Από τις αγαπημένες μου αναμνήσεις από την κουζίνα της μαμάς ήταν όταν καθάριζε τις αγκινάρες κι εγώ στεκόμουν όρθια δίπλα της και παρατηρούσα τις σβέλτες κινήσεις της αλλά επίσης έπιανα τα πέταλα που έβγαζε από τις αγκινάρες ....κι έτρωγα το κάτω μέρος τους! Φαντάζομαι ότι δεν είναι συνηθισμένο για ένα παιδί να προτιμά να μασουλά το κάτω -τραγανό- μέρος των πετάλων μιας αγκινάρας αντί για μια τσίχλα φερ' ειπείν. :-)
(Αλλά τονίσαμε και στην προηγούμενη ανάρτηση την αδυναμία της υποφαινόμενης στην αγκινάρα κι έτσι δικαιολογούνται οι γαστρονομικές της ιδιορρυθμίες - που παιδιόθεν τις κουβαλά )
Επίσης δεν μπορώ να φανταστώ Πάσχα χωρίς αγκινάρες. Τη Δευτέρα του Πάσχα επιτέλους έρχεται η στιγμή να απολαύσω το απόλυτα αγαπημένο μου φαγητό: Αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες! Στην οικογένεια το έχουμε καθιερώσει ως το επίσημο φαγητό εκείνης της ημέρας. Άλλοι φτιάχνουν μακαρονάδα, άλλοι τρώνε ό,τι έχει απομείνει από την προηγούμενη μέρα, άλλοι τίποτα -είναι ήδη σε δίαιτα!- εμείς εκεί σταθερά, επιμένουμε με αυτό το φινετσάτο φρικασέ.
Μέχρι την Δευτέρα του Πάσχα όμως, μεσολαβεί μια εβδομάδα και μάλιστα για πολλούς θα είναι εβδομάδα νηστείας. Γι' αυτό σας έχω σήμερα ένα πιάτο ναι μεν νηστίσιμο, πολύ ιδιαίτερο δε. Ένα πιάτο που συνδυάζει με απροσδόκητο τρόπο αγαπημένα υλικά και -προειδοποιώ! - απαιτεί πολύ, μα πάρα πολύ, ψωμί γιατί η σάλτσα του είναι ....mamma mia!

Αγκινάρες σε γλυκόξινη σάλτσα






Υλικά για 2 άτομα

3-4 αγκινάρες καθαρισμένες
1/2 κρεμμύδι
1 καρότο
2 κλωνάρια σέλινο
1 κουταλιά κάππαρη -την οποία θα έχετε ξαλμυρίσει
μερικές πράσινες ελιές -τις οποίες θα έχετε ψιλοκόψει
2 κουταλιές σούπας καλό λευκό ξίδι
1 κουταλιά καστανή ζάχαρη
λάδι
αλάτι
πιπέρι
λίγο αλεύρι

Αφού καθαρίσετε τις αγκινάρες , θα τις αλευρώσετε ελαφρώς και θα τις τηγανίσετε σε λίγο λάδι. Όσο τηγανίζονται ψιλοκόβετε το κρεμμύδι , το καρότο και το σέλινο. Βγάζετε τις αγκινάρες και στο ίδιο λάδι σωτάρετε τα τρία υλικά που μόλις ψιλοκόψατε. Προσθέτετε την κάππαρη και τις ελιές. Σωτάρετε για λίγο, φέρνετε πάλι τις αγκινάρες στο τηγάνι, προσθέτετε ένα ποτήρι ζεστό νερό κι αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει. Λίγο πριν δέσει η σάλτσα προσθέτετε το ξίδι και τη ζάχαρη, αλατοπιπερώνετε και το αφήνετε λίγο ακόμη στη φωτιά.

Το φαγητό σερβίρεται......με ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί!

Κυριακή 1 Απριλίου 2012

Η βασίλισσα της άνοιξης


Her majesty....the queen of spring!


Η βασίλισσα της άνοιξης είναι αναμφισβήτητα η αγκινάρα. Δεν μπορώ να φανταστώ άνοιξη χωρίς να γευτώ έστω για μια φορά - που ποτέ δεν είναι μία- την υπέροχη σάρκα αυτού του ιδιότυπου λαχανικού. Ναι , όντως είναι ιδιότυπη η αγκινάρα αλλά κυρίως ιδιόρρυθμη και...πολύ ιδιότροπη! Για να ανακαλύψεις τις τρυφερές χάρες της πρέπει να την γδύσεις. Αργά αργά να βγάλεις τα σκληρά πέταλα που μοιάζουν σαν αδιαφανή πέπλα που σκεπάζουν το υπέροχο κορμί μιας καλλονής. Κι όταν φτάσεις στα τρυφερά σημεία, εκείνη από ιδιοτροπία και πείσμα αρχίζει να μαυρίζει και το μοναδικό σου όπλο για να εμποδίσεις τα καμώματα της είναι το λεμόνι, το ξινό! Αλλά σε αποζημιώνει, παρά τα ''τσαλιμάκια'' της σου προσφέρει την υπέροχα τρυφερή , ελαφρώς πικρή σάρκα της, το ωραιότερο δώρο για μια γευστική άνοιξη!
Η αγκινάρα , παρά την πολύ ιδιαίτερη γεύση της -δεν μου έρχεται στο νου άλλο λαχανικό που να την πλησιάζει έστω και λίγο, ίσως το σπαράγγι - είναι ,θα έλεγα, ευέλικτη στην κουζίνα . Την βρίσκουμε μόνη, την βρίσκουμε με άλλα λαχανικά, ταιριάζει τέλεια σε ομελέτα, μόνη της τηγανιτή είναι απίστευτος μεζές, με αρνάκι φρικασέ (το αγαπημένο φαγητό μου, αν ήμουν ποτέ μελλοθάνατη αυτό θα ήταν το τελευταίο μου γεύμα!)  με αρνάκι στο φούρνο -γενικά με το αρνί τα πάει πολύ καλά- επίσης τουρσί, tapenade, σε πίτες αλλά και σε -τι άλλο!- σπαγγετάδα!

Ταλιατέλες με σάλτσα αγκινάρας



Υλικά για 4 άτομα

4 αγκινάρες
1 πακέτο ταλιατέλες
1 πράσο
άφθονο μαϊντανό φρέσκο και ψιλοκομμένο
300 ml ζωμό λαχανικών ζεστό
1 κουταλιά αλεύρι
λάδι
αλάτι
πιπέρι φρεσκοτριμμένο
1 λεμόνι
φρεσκοτριμμένο σκληρό τυρί της αρεσκείας σας (κεφαλοτύρι, παρμεζάνα κλπ)


Γεμίζετε μια μικρή λεκάνη με νερό και το χυμό ενός λεμονιού. Κόβετε το χρησιμοποιημένο λεμόνι σε 2 κομμάτια και το ρίχνετε στη λεκάνη
Καθαρίζετε τις αγκινάρες. Αφαιρείτε τα σκληρά φύλλα, κόβετε το πάνω μέρος όσων φύλλων έμειναν κι αφαιρείτε το χνουδωτό μέρος που βρίσκεται στο κέντρο. Αφαιρείτε το πράσινο μέρος γύρω γύρω. Τρίβετε την αγκινάρα με το κομμένο λεμόνι και τη ρίχνετε στο νερό. Όταν τελειώσετε με τις αγκινάρες καθαρίστε και ψιλοκόψτε το πράσο και τον μαϊντανό. Θυμηθείτε ότι πριν χρησιμοποιήσετε τις αγκινάρες θα χρειαστεί να τις ξεβγάλετε και να τις στεγνώσετε.
Σε ένα βαρύ τηγάνι βάζετε να ζεστάνει λίγο λάδι σε μέτρια φωτιά. Μόλις ζεστάνει ρίχνετε το πράσο και το σωτάρετε. Μετά ρίχνετε τις αγκινάρες, τις σωτάρετε κι αυτές. Ρίχνετε το ζωμό, το μισό μαϊντανό, αλάτι και πιπέρι και αφήνετε τη σάλτσα να σιγοβράσει για 20 λεπτά τουλάχιστον ή μέχρι να μαλακώσουν οι αγκινάρες. Όταν μαλακώσουν τις βγάζετε και τις περνάτε από το μούλτι ή τις ψιλοκόβετε με το μαχαίρι -προτιμώ τη δεύτερη μέθοδο. Τις επιστρέφετε στο τηγάνι. Σε ένα μικρό μπολ ανακατώνετε το αλεύρι με μερικές κουταλιές από τη σάλτσα. Ρίχνετε στο τηγάνι το αλεύρι , ανακατώνετε, κι αφήνετε να σιγοβράσει η σάλτσα για άλλα 5 λεπτά ή μέχρι να δέσει.
Εν τω μεταξύ σε αλατισμένο νερό που βράζει ρίχνετε τις ταλιατέλες και τις μαγειρεύετε al dente. Τις στραγγίζετε και τις ρίχνετε στο τηγάνι με τη σάλτσα. Ρίχνετε τον υπόλοιπο μαϊντανό, ανακατώνετε καλά και σερβίρετε αμέσως πασπαλίζοντας με λίγο φρεσκοτριμμένο σκληρό τυρί της αρεσκείας σας.

Όταν έρχεται η στιγμή να σμίξει η αγκινάρα με το κρασί την πιάνουν πάλι οι ιδιοτροπίες της! Για το συγκεκριμένο πιάτο θα συνιστούσα ένα κρασί με βάση το sauvignon blanc

Περισσότερα για τις αγκινάρες τις επόμενες μέρες.