Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

Στην υγειά ενός ....ελληνικού καλοκαιριού!

Τον τελευταίο καιρό δεν ακούμε και δεν διαβάζουμε τίποτε ευχάριστο για τη λιλιπούτεια χώρα μας. Ο ξένος τύπος μας χλευάζει και γενικώς έχουμε γίνει οι δακτυλοδεικτούμενοι της Ευρώπης.
Αλλά....
Το καλοκαίρι - η κατεξοχήν ελληνική εποχή-  πλησιάζει. Ημερολογιακά τουλάχιστον γιατί κατά τ'άλλα οι μέχρι στιγμής καιρικές συνθήκες θυμίζουν ...τα άρθρα περί Ελλάδος στις ευρωπαϊκές εφημερίδες! Αστράφτουν και βροντούν!
Παρόλ' αυτά ....
Αργά ή γρήγορα ο ήλιος θα σκάσει μύτη και δεν θα λέει να φύγει, οι ζέστες θα φουντώσουν κι όλα τα καλούδια της φύσης θα εμφανιστούν στο τραπέζι μας. Για αυτά τα καλούδια σκέφτηκα να μιλήσω σήμερα. Και ''μα'' ή ''αλλά'' και ''μη'' δεν έχει αγαπητοί Ευρωπαίοι! Εδώ σας τρώμε ''λάχανο''...και παρεμπιπτόντως σας χαρίζουμε το...λάχανο!!
Κι αφού τα είπαμε ένα χεράκι στους εταίρους μας ας έρθουμε στην ουσία: Που είναι....η τομάτα κι όλα τα καλοκαιρινά λαχανικά που την περιτριγυρίζουν!



 Θυμάμαι τα καλοκαίρια, όταν τελείωνε το σχολείο, έκλεινα μια άτυπη συμφωνία με τη μητέρα μου, με την οποία μου επέτρεπε να αναλάβω την ετοιμασία του φαγητού. Μου έδινε οδηγίες κι από εκεί και πέρα ...η κουζίνα γινόταν το -απροσπέλαστο- βασίλειο της μικρής Crispy! Αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο από εκείνα τα καλοκαίρια είναι το ατέλειωτο τρίψιμο απίστευτων ποσοτήτων τομάτας για σάλτσες και λαδερά! Α, τα λαδερά! Να κάτι για το οποίο πρέπει να αισθανόμαστε υπερήφανοι. Φαγητά τόσο απλά σε σύλληψη και τόσο λαχταριστά! Αλλά και τόσο καλοκαιρινά! Να τα φασολάκια, τα κολοκυθάκια , οι μελιτζάνες, οι πιπεριές, οι μπάμιες, όλα σε σάλτσα τομάτας! Ενίοτε εμφανίζονται με κρέας για να δώσουν ένα πιο επίσημο τόνο στο φαγητό! Προσωπική αδυναμία, το μοσχαράκι κοκκινιστό με κολοκυθάκια και οι μπάμιες κοκκινιστές με κοτόπουλο! Λατρεία!! Όχι σπάνια, σχεδόν όλα τούτα τα λαχανικά συναντιόνται σ'ένα πιάτο. Θυμάμαι, κάποια από εκείνα τα καλοκαιρινά πρωινά ρωτούσα τη μητέρα μου, τι θα μαγείρευα. Αράδιαζε μπροστά μου πατάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, πιπεριές, μπόλικο κρεμμύδι, φύλλα βασιλικού....και φυσικά τομάτες, για να φτιάξω το περίφημο ...''μπλουμ'' - ίσως είναι γνωστό στους περισσότερους ως τουρλού!! Τομάτες παντού λοιπόν!  Τομάτες και στο hit του καλοκαιριού , τα γεμιστά. Τομάτες στα κοκκινιστά, στο γιουβέτσι, στις σούπες, στις σάλτσες,....στις σαλάτες! Φρέσκες, ζουμερές, γευστικότατες τομάτες έτοιμες για όλα τα καλοκαιρινά μας πιάτα! Τομάτες και μόνες τους! Λίγο αλάτι, λίγη ρίγανη και....Α! Θυμήθηκα και το αγαπημένο μου καλοκαιρινό κολατσιό -το οποίο τρώω ακόμα και τώρα. Ζουμερή κατακόκκινη τομάτα, τριμμένη πάνω από καλό χωριάτικο ψωμί, λίγο αλάτι, λίγη ρίγανη, λίγο λάδι! Αποθέωση! Ζήτω το ελληνικό καλοκαίρι!
Και με όλα αυτά τα ωραία κοκκινιστά και λαδερά τι θα πιούμε Crispy;


Χμ, φαντάζομαι οι περισσότεροι θα αναφωνήσετε ''Μπύρα''! Από τη μεριά μου έχω να σας προτείνω κάτι άλλο: Ροζέ κρασί! Δική μου ταπεινή άποψη, είναι ότι η Ελλάδα παράγει τα καλύτερα ροζέ κρασιά που μπορεί να βρει κανείς οπουδήποτε. Για κάποιο λόγο τα ελληνικά ροζέ ξεχωρίζουν όχι μόνο για την πολύ καλή ποιότητα τους αλλά και για το πόσο ωραία ταιριάζουν με όλα αυτά τα κλασικά πιάτα του καλοκαιριού. Όλα εκείνα τα λαδερά, κοκκινιστά, γεμιστά είναι ιδανικοί σύντροφοι ενός (ή και δύο ...και τριών!!) ποτηριών δροσερού ροζέ κρασιού. Εκεί που δυσκολεύεται πια κανείς να πιεί κόκκινο κρασί κι εκεί που το λευκό δεν αρμόζει (αν και για μένα ανάρμοστα δεν υπάρχουν, ο καθένας κάνει ότι συνδυασμό θέλει!) έρχεται το ροζέ και φέρνει την ισορροπία και τη δροσιά ενός υπέροχου καλοκαιριού!
Θα σας πω τι θα κάνω για να σας πείσω να δοκιμάσετε κανένα ποτηράκι ροζέ. Θα συνδυάσω αγαπημένα ελληνικά ροζέ με αγαπημένα ελληνικά καλοκαιρινά πιάτα. Οι τελικές -ανακατέψτε τις, μη διστάσετε!- επιλογές δικές σας:

Οι  κατά Crispy 10 απόλυτοι γευστικοί συνδυασμοί του ελληνικού καλοκαιριού: (!!!)

1. Φασολάκια με σάλτσα τομάτας - Δρυόπη Ροζέ (Αγιωργίτικο)


2. Τουρλού (ή Μπλουμ ή ...επί το γαλλικότερο Ρατατουίγ) - Αβαντίς Ροζέ (Syrah, Grenache)


3. Μοσχαράκι κοκκινιστό με κολοκυθάκια- Βιβλία Χώρα Ροζέ (Syrah)


4. Κεφτέδες στην κατσαρόλα με μελιτζάνες - Βιβλία Χώρα Όβηλος Ροζέ (Syrah)


5. Γεμιστά - Ροζέ του Φεγγαριού (Αγιωργίτικο)


6. Μπάμιες με κοτόπουλο - Τέχνη Αλυπίας ( Syrah, Merlot, Sangiovese, Nebbiolo, Cabernet Sauvignon)


7. Γιουβέτσι - Αμέθυστος Ροζέ ( Cabernet Sauvignon)


8. Καγιανάς - Thema Ροζέ ( Tempranillo)


9. Κλασική, κλασικότατη ελληνική σαλάτα- Νόστος Ροζέ (Grenache, Syrah)


10. Και τέλος το ταπεινό μπριάμ στο οποίο άλλοι βάζουν τομάτα κι άλλοι όχι, θα το συνδυάσουμε μ'ένα ροζέ που φτιάχνεται από ελληνική λευκή ποικιλία σταφυλιού - Μελιαστό Σπυρόπουλου (Μοσχοφίλερο)

Έτσι λοιπόν....
Οσονούπω έρχεται το καλοκαιράκι. Κι αν δυσκολευτούμε, κι αν ζοριστούμε...ας φορέσουμε ένα χαμόγελο, τα μπανιερά μας, ας κάνουμε τις βουτιές μας και τέλος ας μαγειρέψουμε όλα τούτα τα καλούδια κι ας πιούμε ...στην υγειά μας!

Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Ξεφυλλίζοντας και....σιγοπίνοντας!

Τώρα είναι η εποχή που τα περισσότερα περιοδικά μας υπόσχονται πώς θα αδυνατίσουμε εγκαίρως έτσι ώστε όταν βγούμε - άψογες πια- στην παραλία, να μην κινδυνεύσουμε  να προκαλέσουμε ομαδική φυγή των θαλάσσιων ειδών του Αιγαίου και τότε ουαί κι αλίμονο πού θα βρούμε αστακό να φάμε την εθνική μας μακαρονάδα!
Ο τρόπος με τον οποίο θα αδυνατίσουμε είναι γνωστός. Πολλή, εξαντλητική γυμναστική σε συνδυασμό με ελάχιστο ως καθόλου φαγητό. Κι αν περιέχει η δίαιτα φαγητό συνήθως αυτό - το πενιχρό φαγητό- εξαντλείται σε μερικά φύλλα μαρουλιού και 2-3 φρούτα.  Σύμφωνα με τους συντάκτες, οι δίαιτες αυτές είναι συγκλονιστικά αποτελεσματικές κι αν ακολουθήσουμε με θρησκευτική προσήλωση τις αυστηρές συμβουλές τους, όλα τα μάτια θα είναι στραμμένα πάνω μας με τέτοια κορμάρα που θα έχουμε φτιάξει, τύφλα να'χει η Ζιζέλ κι η Ναόμι.
Μάλιστα...Όλα αυτά τα διαβάζω με περισσή σπουδή και μασουλώντας ευλαβικά κάτι καινούργια σνακ που βρήκα στο bio της γειτονιάς. Ματαιότης  ματαιοτήτων ; Λες; Ποιος ξέρει; Ποιος ενδιαφέρεται; Χμμμ, δεν είναι κι άσχημα αυτά τα σνακ έχουν κι ωραία ψιλοκαυτερή πάπρικα. Ας βάλουμε ένα  ποτήρι κρασί για να σκεφτούμε το ζήτημα καλύτερα. Ανοίγω ένα μπουκάλι κρασί , σερβίρομαι. Ανοίγω ξανά το περιοδικό. Αααα, κοίτα Crispy, σου υπόσχεται καλοκαίρι χωρίς κυτταρίτιδα....Μμμμ, ωραίο αυτό το ελληνικό το chardonnay, δεν ''κάνω τούμπες'' για την συγκεκριμένη ποικιλία αλλά τούτο είναι  γλυκόπιοτο το άτιμο...Τι λέγαμε; Α, ναι για την κυτταρίτιδα. Για να δω...Πω πω, τα αίτια μπορεί να είναι και ψυχολογικά! Τώρα σωθήκαμε! Παίρνω χρυσό βραβείο ''του πιο αγχώδους ανθρώπου επί της γης'' οπότε είμαι χαμένη από χέρι. Να τα τζελ, οι κρέμες, οι ειδικές βούρτσες, άντε πάλι οι δίαιτες, οι εναλλακτικές θεραπείες, λάσπη από τη Νεκρά Θάλασσα -ε, μια και μένω ακριβώς δίπλα ας πεταχτώ να πάρω λίγη!- και η πανταχού παρούσα πανάκεια των ημερών....το πράσινο τσάι!
Τα σνακ -φευ!- τελείωσαν αλλά λέω να βάλω ένα ποτήρι κρασί ακόμη. Λέω επίσης να σας χαρίσω όλα τα θαύματα του κόσμου που μπορούν να μας μετατρέψουν σε θεές εν ριπή οφθαλμού. Λέω να μην γίνω θεά φέτος...να παραμείνω ημίθεη και να σας κεράσω ένα ωραίο, δροσερό γλυκό γεμάτα με χρώματα κι αρώματα της εποχής!

Ανοιξιάτικο γλυκό με φράουλα και πορτοκάλι



Υλικά
500 γρ μασκαρπόνε (2 κουτιά)
4 κρόκοι αυγών
2 ασπράδια τα οποία θα έχετε χτυπήσει σε πολύ σφιχτή μαρέγκα
100 γρ ζάχαρη
1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
500 γρ μπισκότα σαβουαγιάρ


Για τις φράουλες:
300 γρ φράουλες
80 γρ ζάχαρη
χυμό ενός λεμονιού

Για τα πορτοκάλια:
2 πορτοκάλια βαλέντσια που είναι και της εποχής
το χυμό ενός πορτοκαλιού
180 γρ ζάχαρη




Κρέμα:
Ετοιμάζουμε την κρέμα: χτυπάμε πολύ καλά τους κρόκους με την ζάχαρη μέχρι να αφρατέψει το μίγμα. Προσθέτουμε το μασκαρπόνε και την μαρέγκα και την βανίλια και ανακατώνουμε μέχρι να ενσωματωθούν στο μίγμα. Βάζουμε την κρέμα στο ψυγείο.
Φράουλες:
Καθαρίζουμε τις φράουλες, τις κόβουμε στα 4 και τις βάζουμε σ'ένα μπολ με την ζάχαρη και το χυμό του λεμονιού. Ανακατεύουμε ελαφρά και βάζουμε το μπολ στο ψυγείο.
Πορτοκάλια:
Καθαρίζουμε τα πορτοκάλια και τα χωρίζουμε σε φέτες. Εν τω μεταξύ φτιάχνουμε το σιρόπι. Σε μια κατσαρόλα βάζουμε σε ένα ποτήρι νερό με τη ζάχαρη. Μόλις βράσει, το αφήνουμε για άλλα 4-5 λεπτά, χαμηλώνουμε τη φωτιά και τοποθετούμε στην κατσαρόλα τις φέτες πορτοκαλιού τις οποίες θα αφήσουμε να σιγοβράσουν στο σιρόπι για 20 λεπτά. Τις βγάζουμε, τις αφήνουμε να κρυώσουν και τις κόβουμε σε μικρά κομμάτια -κάθε φέτα στα 3.
Σε ένα κεραμικό ταψί περίπου 22 x 30 εκ απλώνουμε μια στρώση σαβουαγιάρ. Ανακατεύουμε το σιρόπι με το χυμό πορτοκαλιού και ραντίζουμε τα μπισκότα. Γνώμη μου είναι να είμαστε φειδωλοί με το ράντισμα. Τα συγκεκριμένα μπισκότα απορροφούν σαν σφουγγάρι ό,τι υγρό τους ρίξουμε και στο τέλος μπορεί να γίνουν εντελώς μαλακά , κάτι που δεν είναι ωραίο, καλό είναι να ''κρατάνε'' λίγο. Στρώνουμε από πάνω τη μισή κρέμα και πάνω από αυτήν τα πορτοκάλια. Πάνω από τα πορτοκάλια στρώνουμε άλλη μια στρώση σαβουαγιάρ. Αυτά τα ραντίζουμε με το χυμό που θα έχουν βγάλει οι φράουλες. Από πάνω στρώνουμε την υπόλοιπη κρέμα και τέλος -on the top- στρώνουμε τις πανέμορφες φράουλες. Βάζουμε στο ψυγείο για 2 ώρες τουλάχιστον. Η αλήθεια είναι ότι όσο περισσότερο μείνει, τόσο πιο ωραίο και σφιχτοδεμένο θα γίνει.



Το έφτιαξα το Σάββατο για μια Ελένη που γιόρταζε κι οι εντυπώσεις ήταν ενθουσιώδεις. Οι συνδαιτυμόνες εκείνης της βραδιάς το βρήκαν δροσερό κι ελαφρύ. Για το δροσερό μπορώ να εγγυηθώ. Για το ελαφρύ ....ναι........χμμμ.....για να είμαι ειλικρινής.... μάλλον αντενδείκνυται για υποψήφιες θεές!!!!
Καλά μπάνια!!!!




Παρασκευή 20 Μαΐου 2011

Strange ways...

...here we come.

''Ξεφυλλίζοντας'' προ ημερών το food blog της Αγγλίδας Rachel -που παρεμπιπτόντως ζει στη Ρώμη!- δεν στάθηκα τόσο στη νέα συνταγή, όσο στην πολύ καλή συμβουλή που έδινε:

''  When things don’t go according to plan, have a nice lunch.'' 


Θα το έχετε προσέξει κι εσείς βέβαια, πόσο καλό μας κάνει ένα καλό γεύμα. Πόσο μας τονώνει ψυχολογικά κάτι νόστιμο, κάτι όμορφα μαγειρεμένο ή κάτι που λαχταρούσαμε τόσο πολύ να φάμε κι ήρθε το πιάτο μπροστά μας αχνιστό, αχνιστό την κατάλληλη στιγμή, τότε που ήταν όλα μαύρα κι άραχνα κι από τις πρώτες μπουκιές νιώσαμε μια εσωτερική ηρεμία κι ένα χαμόγελο άρχισε να αχνοφαίνεται στα χείλη μας.  Και τα προβλήματα που μας ταλάνιζαν έμοιαζαν εκείνη τη στιγμή τόσο μακρινά και κυρίως,  όχι πια άλυτα...Έχει τεράστια δύναμη το καλό, νόστιμο φαγητό. Είναι ένα χάδι παρηγοριάς, είναι χαρά, είναι ευφορία, είναι...αντικαταθλιπτικό, ηρεμιστικό και φαντάζομαι ότι υπάρχει και βιοχημική εξήγηση του φαινομένου. 
Τα σκεφτόμουν όλα αυτά κοιτώντας τις γλάστρες με τα μυρωδικά στο μπαλκόνι. Δεντρολίβανο, φασκόμηλο, θυμάρι, δυόσμος κι ένας μέχρι στιγμής άτολμος βασιλικός. Τον καταλαβαίνω....
Έκοψα λίγο δεντρολίβανο. θυμάρι και φασκόμηλο, μπήκα στην κουζίνα και μαγείρεψα ένα πιάτο απλό σε υλικά αλλά εκπληκτικό....κι αντικαταθλιπτικό!


Κοτόπουλο στο φούρνο με καραμελωμένα λεμόνια και 
μυρωδικά




(Για 4 άτομα)
1 κοτόπουλο περίπου 1 κιλό κομμένο σε κομμάτια
1 φλιτζάνι καλό λευκό κρασί
2 λεμόνια ακέρωτα, καλά πλυμένα και κομμένα στα 4
6 σκελίδες σκόρδο
φρέσκο φασκόμηλο (1-2 φύλλα)
φρέσκο θυμάρι  (2 κλωναράκια)
φρέσκο δεντρολίβανο
μερικοί κόκκοι μαύρου πιπεριού
αλάτι
λάδι


Ψιλοκόβετε τα μυρωδικά. Απλώνετε σ'ένα ταψί τα κομμάτια του κοτόπουλου, ρίχνετε τα μυρωδικά, λίγο λάδι και τρίβετε το κρέας έτσι ώστε τα μυρωδικά να πάνε παντού.




 Προσθέτετε τα λεμόνια, το σκόρδο και το πιπέρι και ρίχνετε το κρασί στον πάτο του ταψιού. Αλατίζετε. Το σκεπάζετε καλά με αλουμινόχαρτο και το βάζετε στο φούρνο για 45 λεπτά περίπου στους 160 βαθμούς.




 Όταν έρθει η ώρα να το ξεσκεπάσετε υπάρχει κίνδυνος να λιποθυμήσετε, τόσο υπέροχη είναι η μυρωδιά που θα βγαίνει από τον φούρνο! Λοιπόν, το ξεσκεπάζετε , δυναμώνετε τη φωτιά στους 180 βαθμούς και ψήνετε για άλλα 45 λεπτά μέχρι να καραμελωθούν τα λεμόνια, να ψηθεί ωραία το κρέας και κυρίως να έχει σωθεί το κρασί- το κρασί πρέπει οπωσδήποτε να σωθεί αλλιώς το φαγητό θα πικρίσει. Αν δείτε ότι το φαγητό θέλει λίγο ψήσιμο ακόμη ενώ δεν έχει υγρά, ρίξτε λίγο νερό και ξύστε τον πάτο του ταψιού.  
Συνοδέψτε με εξαιρετικό ελληνικό λευκό κρασί! Εμείς προτιμήσαμε Κτήμα Αργυρού από Σαντορίνη!




Ο τίτλος κι υπότιτλος της ανάρτησης είναι από δίσκο των μοναδικών the Smiths.  Οι περισσότεροι ίσως γνωρίζετε ότι έχω τρέλα με το συγκεκριμένο συγκρότημα. Αυτό είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους.
''There is a light that never goes out'' . Κι έτσι είναι : Πάντα υπάρχει ένα φως που ποτέ δεν σβήνει...Μην το ξεχνάτε!

Τρίτη 17 Μαΐου 2011

Τι υπάρχει;

Υπάρχουν κάποιες χώρες που διαθέτουν πολιτικούς που έχουν την ικανότητα να αναστατώνουν τους πάντες με τις ερωτικές τους υποθέσεις. Υπάρχουν και κάποιες άλλες χώρες που διαθέτουν πολιτικούς που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν έχουν όριο η ανικανότητα, η ασυνεννοησία, η βλακεία. Υπάρχει κι ο Μάης. Άργησε λίγο αλλά μας έκανε την τιμή. Υπάρχει κι ένας λαός ο οποίος τα καταφέρνει περίφημα στην αλληλοφαγωμάρα και στο να χάνει το μέτρο. Υπάρχουν εκπρόσωποι άλλων λαών που επισκέπτονται τη χώρα σου και τυγχάνει να κάθονται πίσω σου σου σε καφέ διεθνούς εμβέλειας και στήνεις αυτί και τους ακούς να λένε ότι είναι ωραία εδώ .....αλλά you know, they're so rude, και θίγεσαι αν και ξέρεις την πικρή αλήθεια. Απλά δεν θες να την ακούσεις από εκείνους. Είπαμε ότι υπάρχει κι ο Μάης; Το είπαμε, το νιώθουμε, το νιώθεις επιτέλους.  Βλέπεις όλο και περισσότερο κόσμο να κάθεται στα μπαλκόνια το απόβραδο να κουβεντιάζει, να τρώει, να πίνει, να διασκεδάζει. Υπάρχουν οι ωραίες μέρες που θα έρθουν. Υπάρχουν τα γλυκά δροσερά πρωινά. Υπάρχει -επιμένει να υπάρχει- η ελπίδα. Υπάρχει κι η αγωνία για τη λιλιπούτεια χώρα σου. Υπάρχουν κι άλλα. Υπάρχει κι η αναμενόμενη melancholia. Υπάρχουν ωραίες μουσικές, ταινίες, βιβλία, πρόσωπα, χαμόγελα γλυκά, θλιμμένες ματιές....Υπάρχουν μυριάδες ακόμα πράγματα...Γλυκά, αφράτα και νόστιμα..!

Ιταλικό κέικ με ψίχα φουντουκιού




Υλικά (για ταψί διαμέτρου 22 εκ περίπου)

200 γρ αλεύρι
180 γρ ζάχαρη
2 αυγά
200 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) και λίγο ακόμη για να βουτυρώσετε καλά το ταψί. Το βούτυρο να έχει μαλακώσει και να είναι κομμένο σε κομμάτια.
200 γρ φουντούκια τριμμένα πολύ καλά. Όσο πιο φίνα η ψίχα τόσο το καλύτερο
50 γρ γάλα
1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
1 κουταλάκι μαγειρική σόδα



Βουτυρώνετε πολύ καλά το ταψί. Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 150 βαθμούς. Με το μίξερ χτυπάτε πολύ καλά τα αυγά με τη ζάχαρη μέχρι να ασπρίσει το μίγμα. Προσθέτετε τη βανίλια, και το βούτυρο -ένα ένα τα κομμάτια- και συνεχίζετε το χτύπημα. Προσθέτετε το αλεύρι, την ψίχα φουντουκιού, τη σόδα και το γάλα. Ανακατώνετε καλά με μια σπάτουλα μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Το απλώνετε στο ταψί και ψήνετε για 40 λεπτά.  Αφήστε το κέικ να κρυώσει λίγο και μετά βγάλτε το από το ταψί.

Συνοδεύεται ωραιότατα με φρεσκοφτιαγμένη μαρμελάδα φράουλας!







Υπάρχει μια χώρα, η Ιταλία. Η οποία μπορεί να διαθέτει αναξιοπρεπέστατο πρωθυπουργό αλλά είναι η μόνη χώρα που είχε αξιοπρεπέστατη παρουσία στο προχθεσινό, αχαρακτήριστο από πολλές απόψεις, διαγωνισμό τραγουδιού. Ειλικρινά κάποιος πρέπει να τους μαζέψει αυτούς τους Αναντολικοευρωπαίους, η βλακεία έχει τα όρια της. Εκεί που μόλις είχα ακούσει το ιταλικό τραγούδι, ακούω κάτι ουρλιαχτά, πετάγομαι επάνω και τι να δω, κάτι απίστευτους τύπους που φορούσαν κώνους στο κεφάλι, να χοροπηδούν από εδώ κι από εκεί σαν να είχαν πάρει ecstasy ληγμένη από τα rave party του 90! Oh my eyes, oh my ears! Πρέπει να υπάρχουν κι όρια. Όχι, μάλλον στη συγκεκριμένη περίπτωση  τα όρια επιβάλλονται! Μετά σηκώθηκα κι έφυγα. Che follia!



Δευτέρα 9 Μαΐου 2011

Black & White





Το inner playlist παίζει επίμονα  εδώ και καιρό τα τραγούδια που έγραψε ο Alex Turner ( γνωστός από τους Arctic Monkeys & Last Shadow Puppets) για την ταινία Submarine . Η ταινία, η οποία βγήκε πριν από δυο μήνες σχεδόν στη Μ. Βρετανία -και μάλλον δεν θα παιχτεί εδώ-, βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο ενός νέου Ουαλού συγγραφέα  του Joe Dunthorne - ο οποίος έκανε την τύχη του με αυτό το πρώτο του μυθιστόρημα , μεγάλο σουξέ , διθυραμβικές κριτικές και τώρα ..ταινία! Το είχα διαβάσει σε αγγλική έκδοση paperback πριν από 2 χρόνια , σε ταξίδι στο Λονδίνο. Το βιβλίο καταγράφει ''τα έργα και τις ημέρες'' ενός ανήσυχου έφηβου κάπου στην Ουαλία. Παρελαύνουν  γονείς, οικογένεια σε κρίση , σχολείο, εξετάσεις , γκομενικά , ότι γενικά μας απασχολούσε κι εμάς όταν βρισκόμασταν στην κρίσιμη εκείνη περίοδο της ζωής μας. Η εφηβεία αν το καλοσκεφτεί κανείς μοιάζει με υποβρύχιο. Ένα υποβρύχιο μονοθέσιο με ένα παράθυρο απ'όπου -όντας έφηβοι- κοιτάζουμε προς τα έξω σαστισμένοι, ανήσυχοι, μόνοι , μα τόσο μόνοι , η εφηβεία -άραγε γιατί;- εμπεριέχει απίστευτες ποσότητες μοναξιάς. Βολοδέρνουμε μέσα σ'έναν ταραγμένο ωκεανό συναισθημάτων και κάποτε όταν το υποβρύχιο φτάσει στην επιφάνεια, θα έχει έρθει ο καιρός να το εγκαταλείψουμε και να συνεχίσουμε την ενήλικη ζωή...με άλλο μέσο!  Κάπως έτσι....
 Μου αρέσουν πολύ τα βιβλία αυτά που μιλούν για την εφηβική ηλικία, προσεγγίζοντας την από τη ματιά και την ψυχοσύνθεση των ίδιων των εφήβων και διαποτίζοντας τα με αυτό το γλυκόπικρο χιούμορ στο οποίο είναι ''μανούλες'' οι Αγγλοσάξωνες. Αντίθετα εμείς οι Έλληνες δεν τα καταφέρνουμε σε τέτοιου είδους βιβλία. Το πιθανότερο επειδή στο πηδάλιο του -μονοθέσιου κατά τ'άλλα-- εφηβικού υποβρυχίου μας βρίσκονται ...οι γονείς!!!!
Πίσω στον Alex τώρα και στα εξαιρετικά τραγούδια που έγραψε για την ταινία. Πάρτε ένα δείγμα:
 Σε κάποια φάση στο τραγούδι ακούγεται ο εξής στίχος:

Tomorrow i'll be stronger, running colourful
No longer just in black and white

Η εφηβεία για κάποιο, όχι και τόσο περίεργο λόγο, είναι ''γυρισμένη'' σε ...ασπρόμαυρο!
Και το μαύρο κι άσπρο αυτό γλυκό προσφέρεται σε όλα τα παιδιά που διανύουν την εφηβεία τους. Να είστε πάντα καλά και καλή επιτυχία στις εξετάσεις σας!

Chocolate Roll Cake 



Υλικά (Για ένα ορθογώνιο ταψί διαστάσεων 25 x 40 εκ περίπου...πάνω-κάτω!)

6 ολόφρεσκα αυγά (τονίζω το ''ολόφρεσκα''. Το κέικ αυτό βασίζεται στα αυγά, οπότε η πρώτη ύλη πρέπει να είναι εξαιρετικής ποιότητας)
1/2 φλιτζάνι ζάχαρη καστανή
1/2 φλιτζανάκι καφέ εσπρέσσο
180 γρ σοκολάτα κουβερτούρα
250 ml κρέμα γάλακτος πολύ κρύα (βάλτε την για 15 λεπτά στην κατάψυξη)
2-3 κουταλιές ζάχαρη άχνη
2 κουταλάκια εκχύλισμα βανίλιας.

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Στρώστε το ταψί με αντικολλητικό χαρτί. Χωρίζετε τους κρόκους από τα ασπράδια, τα οποία χτυπάτε σε μια πολύ σφιχτή μαρέγκα. Εν τω μεταξύ βάζετε τη σοκολάτα να λιώσει σε μπεν μαρί. Στη σοκολάτα προσθέστε και τον καφέ. Μόλις λιώσει στο μεγαλύτερο μέρος βγάλτε την από τη φωτιά, ανακατώστε την να λιώσει εντελώς κι αφήστε την να κρυώσει λίγο. Χτυπήστε πολύ καλά του κρόκους. Προσθέστε τη ζάχαρη και συνεχίστε το εντατικό χτύπημα. Προσθέστε τη σοκολάτα και δυο τρεις κουταλιές από τη μαρέγκα. Χτυπήστε. Σταματήστε το χτύπημα με το μίξερ, αρπάξτε μια σπάτουλα και με απαλές κινήσεις ενσωματώστε την υπόλοιπη μαρέγκα στο μίγμα. Απλώστε το μίγμα στο ταψί, με τη βοήθεια της σπάτουλας απλώστε το ομοιόμορφα και ψήστε για 15 λεπτά.
Όσο ψήνεται ετοιμάστε τη σαντιγί. Χτυπήστε με το μίξερ σε μέτρια ταχύτητα την κρέμα με τη ζάχαρη άχνη και τη βανίλια, μέχρι να σφίξει πολύ καλά. Βάλτε την στο ψυγείο.
Μόλις ψηθεί  το κέικ το βγάζετε από το φούρνο κι αρχίζετε τη γνωστή διαδικασία για τα roll cake, για την οποία είχαμε μιλήσει και παλιότερα. Προσεκτικά γυρίζετε το ταψί και βάζετε το κέικ πάνω σε μια νωπή πετσέτα. Αφαιρείτε το αντικολλητικό χαρτί με απαλές κινήσεις. Πιάνετε την άκρη της πετσέτας κι αρχίζετε να τυλίγετε το γλυκό με αυτήν. Αφήνετε τυλιγμένο το γλυκό με την πετσέτα για 15-20 λεπτά. Ξετυλίγετε, γεμίζετε με σαντιγί και το τυλίγετε ξανά αυτή τη φορά χωρίς την πετσέτα- προφανώς! Τυλίξτε το όμως με αντικολλητικό χαρτί, βάλτε το στο ψυγείο και μετά από λίγη ώρα ...απολαύστε το!




Η ανάρτηση αυτή αφιερώνεται στον αξιαγάπητο  μαθητή μου Ζωρζ, ο οποίος τραυματίστηκε σοβαρά προ ημερών......παριστάνοντας ....τον ....Ταρζάν!! Ευτυχώς τη γλίτωσε με ένα μήνα πλήρη ακινησία. Περαστικά σου μικρέ!

Πέμπτη 5 Μαΐου 2011

Ch-ch-ch-changes!

Λοιπόν...
Η σημερινή ανάρτηση έχει μια μικρή ιστορία αγάπης, μια ανακοίνωση και μια καταπληκτική παραλλαγή στην κλασική σούπα με φακές -διότι μην ξεχνάμε, τρέχει και το ''Έτος οσπρίων''! Α, έχει κι ένα τραγούδι, αυτό που μας έδωσε τον τίτλο της ανάρτησης! Το οποίο είναι φυσικά, το ''Changes'' με τον καταπληκτικότερο των καταπληκτικών, τον one and only David Bowie!




Με τον οποίο David , ούσα μικρή κι αγκαθένια, ήμουν τρελά ερωτευμένη! Το όνειρο μου κάποια εποχή - εκτός από το να γίνω ανθρωπολόγος, επηρεασμένη από έναν άλλον David- ήταν να πάω να τον βρω και να τον εξαναγκάσω να με παντρευτεί -αχ, ανόητη μικρή....! Μια μέρα είδα σε κάποιο περιοδικό τον πολυαγαπημένο μου, να χαριεντίζεται με μια γιαγιά  που θύμιζε πολύ τη δική μου! Μαύρο τσεμπέρι, μαύρα ρούχα, καμπουριασμένη, ταλαιπωρημένη αλλά γλυκύτατη. Κι ο David με ένα χαμόγελο επικών διαστάσεων να την αγκαλιάζει. Διάβασα το άρθρο κι ανακάλυψα -και τι ανακάλυψη ήταν αυτή!!- ότι ο ίδιος ο David Bowie διέθετε εξοχικό στην ...Πάτμο κι η γιαγιά ήταν η γειτόνισσα του στο νησί!! Στην Πάτμο! Τόσο κοντά τελικά βρισκόταν ο πρίγκιπας μου! Ξεκίνησε μια νέα εποχή εμμονών, να μεγαλώσω λίγο, να ψήσω τους γονείς μου να με αφήσουν να πάω στο νησί της Αποκάλυψης και φυσικά να βρω τα χρήματα για το ταξίδι! Παρέσυρα και μια ξαδέρφη μου - αυτή ήταν ερωτευμένη με τον αείμνηστο Νίκο Παπάζογλου...- και μετά από δύο καλοκαίρια, αφού οι γονείς έδωσαν την συγκατάθεση τους, βάλαμε στις βαλίτσες μας ότι χρειαζόμασταν, πήραμε τα βιβλία μας - ακόμα θυμάμαι το βιβλίο που διάβασα σε εκείνες τις διακοπές!-  πήραμε και το πλοίο και μετά από ένα 12ωρο ταξίδι αποβιβαστήκαμε στην Πάτμο. Στο νησί της αποκάλυψης δεν...αποκαλύφθηκε ο David, φευ.... Παρά ταύτα εκείνες οι πρώτες διακοπές ήταν αποκαλυπτικές με τον τρόπο τους.... Γυρίσαμε μετά από δύο εβδομάδες αγνώριστες από το πολύ μαύρισμα - η ξαδέρφη μου είχε τη φαεινή ιδέα να πασαλειβόμαστε με ένα μίγμα ελαιόλαδου και καροτέλαιου αντί για αντηλιακό, εντάξει ήμαστε μικρές κι ανόητες κι εκείνη την εποχή δεν ακούγονταν πολλά για την τρύπα του όζοντος!!!- οι γονείς μου δεν με γνώρισαν όταν μπήκα σπίτι, με βρήκαν αλλαγμένη. Κι η αλήθεια είναι ότι εκείνο το καλοκαίρι άλλαξα πολύ. Μπορεί να μην  βρήκα τον David αλλά είχα αρχίσει επιτέλους να βρίσκω την Crispy...!
Και μιας και μιλάμε για αλλαγές, ιδού τι υπέστη η κλασική σούπα με φακές. Έχοντας δει αυτήν τη συνταγή πήρα τη βασική ιδέα, δηλαδή να ψήσω τα λαχανικά, κι από εκεί και πέρα... της άλλαξα τα φώτα!! Την έκανα πιο glam- εμφανώς επηρεασμένη από τον μέγα D!!!

Σούπα με φακές (...κάπως αλλιώς!)
Έτος οσπρίων 2011 : Μάιος



Υλικά (για 4 πιάτα)
200 γρ φακές
1 λίτρο ζωμό της αρεσκείας σας
2 καρότα κομμένα σε λεπτές  εγκάρσιες φετούλες (όσο το δυνατόν πιο λεπτές)
1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε ροδέλες
7-8 τοματίνια (κομμένα στη μέση αν είναι πολύ μικρά και κομμένα στα τέσσερα αν είναι λίγο πιο μεγάλα)
1 μικρό κουταλάκι γλυκιά πάπρικα
λάδι
αλάτι



Απλώνετε το καρότο, το κρεμμύδι και τα τοματίνια σε ένα ρηχό ταψί με λίγο λάδι κι αλάτι. Τα ψήνετε για μισή ώρα περίπου στο γκριλ του φούρνου. Εν τω μεταξύ βράζετε τις φακές στο ζωμό με λίγο λάδι και σε μέτρια φωτιά. Μόλις ψηθούν τα λαχανικά, τα βγάζετε από  το φούρνο.




Τα αφήνετε για λίγο να κρυώσουν. Τα βάζετε σε μια πιατέλα και με δύο μαχαίρια, τα ψιλοκόβετε (όσο θέλετε ψιλά, εγώ προτίμησα να τα κόψω πιο χοντρά). Όταν οι φακές θα έχουν πιεί τα 2/3 του ζωμού ρίχνετε τα λαχανικά στην κατσαρόλα και την πάπρικα, δοκιμάζετε για αλάτι και συνεχίζετε το βράσιμο για 5-10 λεπτά ακόμη μέχρι να πήξει όσο θέλετε η σούπα.
Μια τόσο απλή αλλαγή και το αποτέλεσμα ήταν... απολαυστικά αποκαλυπτικό!

Η ανακοίνωση που λέγαμε: Ενέδωσα με κάποιες επιφυλάξεις. Κάποιος με έπεισε να δημιουργήσω σελίδα στο facebook, εξηγώντας μου ότι όλοι πια βρίσκονται εκεί. Καλώς τότε. Αφού βρίσκεστε εκεί θα σας ενημερώνω για τις αναρτήσεις τούτου του blog και θα βλέπετε και κάποια άλλα link που με ενδιαφέρουν κι έχουν σχέση με γαστρονομία, μουσική και κινηματογράφο. Θα με βρείτε ως crispy's corner. 

Δευτέρα 2 Μαΐου 2011

Fresh as is the month of May.

Ο μήνας Μάης ήταν πάντα ο αγαπημένος μου. Ίσως η αγάπη αυτή να πηγάζει από το γεγονός ότι ο μήνας αυτός σηματοδοτούσε την αρχή του τέλους για τη σχολική χρονιά - το μισούσα το σχολείο κι ας ήμουν...δαφνοστεφανωμένη ως μαθήτρια!  Ο Μάης με γεμίζει με τρομερή ενέργεια. Αισθάνομαι όλο το βάρος του χειμώνα να με εγκαταλείπει πια για τα καλά. Αισθάνομαι μια ψυχική  ευφορία που όμοια της δεν έχω τον υπόλοιπο χρόνο. Και μια έκρηξη πνευματικής διαύγειας που προσπαθώ να εκμεταλλευτώ στο έπακρο.
Εκείνο όμως που με συγκλονίζει κατά τη διάρκεια του Μάη είναι η ίδια η φύση! Η άνοιξη πια, λίγο πριν το παρατεταμένο, ξηρό καλοκαίρι, έχει φτάσει στην κορύφωση της. Υπάρχει μια αναπάντεχη γλυκύτητα στο μαγιάτικο αεράκι, οι θερμοκρασίες είναι ιδανικές, η ίδια η φύση σε σπρώχνει σε μια επίμονη εξωστρέφεια, προς τα έξω, όλα προς τα έξω, εδώ τερματίζει το μουντό, το αργό, το σκοτεινό, το αρνητικό, εδώ πια όλα σκιρτούν!

''Μάη, ώριμε, Μάη'' , όπως τραγουδούν οι υπέροχοι Madredeus...





Και μετά το μουσικό μας διάλειμμα αγαπητοί αναγνώστες, ας επιστρέψουμε στα γνωστά μας τετριμμένα θέματα! Καλός ο Μάης δε λέω, αλλά όταν με το καλό έρχεται, δύο πολύ πολύ αγαπημένα μου λαχανικά...φεύγουν -ή ήδη έχουν φύγει! Μιλώ για τα σπαράγγια και τις αγκινάρες φυσικά! Παραδόξως, αν και τα αγαπώ ιδιαίτερα δεν έχω αναρτήσει παρά μία και μόνο συνταγή -συγκεκριμένα με σπαράγγια, ενώ όσον αφορά την αγκινάρα, σε κάποιο παλιότερο post , είχα πλέξει το εγκώμιο της  ανακηρύσσοντας την ως την ...Isabelle Hupert των λαχανικών!!! Με είχε πιάσει μια μανία κάποια εποχή κι έδινα ονομασίες διάσημων ηθοποιών σε γαστρονομικά αγαθά!!! (Κι εσύ Crispy, το λες αυτό πνευματική διαύγεια;;;;;;)
Τέλος πάντων, ο Μάης μας έφτασε, οι αγκινάρες λένε να την κάνουν σιγά σιγά , κι εγώ τώρα θυμήθηκα να αναρτήσω συνταγή με το θεϊκό αυτό λαχανικό! Μα, εδώ που τα λέμε,  ποτέ δεν είναι αργά....Αλλά ούτε και νωρίς!!

Αγκινάρες σιγοψημένες στην κατσαρόλα



Υλικά για 4 άτομα
8 αγκινάρες τις οποίες θα καθαρίσετε με τον γνωστό τρόπο. Αν ο τρόπος σας είναι άγνωστος....ναι, χμμμ.... Στο καθάρισμα κρατήστε όσο μπορείτε από το κοτσάνι.
1 κρεμμύδι μέτριο κομμένο σε ροδέλες
1 καρότο κομμένο σε μικρά κυβάκια
1 σκελίδα σκόρδο κομμένη στα δύο
το χυμό και το ξύσμα ενός λεμονιού (μην ξεχνάτε ότι θα χρειαστείτε επιπλέον λεμόνια κατά τη διάρκεια της διαδικασίας καθαρίσματος των αγκιναριών)
αλάτι πιπέρι
λίγο φρέσκο θυμάρι
πολύ φρεσκοτριμμένο μαϊντανό

Σε μια μεγάλη κατσαρόλα, σε μέτρια φωτιά,  σωτάρετε σε αρκετό λάδι το κρεμμύδι, το σκόρδο και τα καρότα. Μόλις σωταριστούν προσθέτετε το ξύσμα, το μισό χυμό λεμονιού, το θυμάρι και 1 1/2 ποτήρια νερό. Περιμένετε να πάρει βράση. Μόλις αρχίσει να βράζει το μίγμα χαμηλώνετε τη φωτιά. Προσθέτετε τις αγκινάρες με τα κοτσάνια να κοιτούν προς τα πάνω (βλέπε άθλια φωτό),

  σκεπάζετε με αντικολλητικό χαρτί και με το καπάκι της κατσαρόλας κι αφήνετε το φαγητό να σιγοψηθεί για μισή ώρα περίπου. Τότε  οι αγκινάρες θα είναι τρυφερές αλλά θα κρατούν και λίγο.
Αφαιρέστε τις αγκινάρες από την κατσαρόλα κι αφήστε  να κρυώσουν λίγο. Κόψτε τες στα δύο κάθετα. Σ' ένα τηγάνι κάψτε καλά λίγο λάδι και σωτάρετε τες. Απλώστε τις σε μια πιατέλα. Στο ήδη ζεστό μάτι, δώστε άλλη μια βράση στη σάλτσα μέχρι να σφίξει, προσθέστε το υπόλοιπο χυμό λεμονιού και τον μαϊντανό.
Το φαγητό μπορεί να σερβιριστεί ζεστό ή κρύο, μόνο του ως ορεκτικό ή συνοδεύοντας ρύζι -άγριο κατά προτίμηση!



Crispy's confession: Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες στην κουζίνα όταν ήμουν μικρή ήταν να στέκομαι δίπλα από τη μαμά μου και να την παρακολουθώ να καθαρίζει αγκινάρες!! Έπιανα τα φύλλα που έβγαζε και έτρωγα το τρυφερό τους κάτω άκρο! Παρακολουθώντας τη μαμά μου, έμαθα να καθαρίζω αγκινάρες και δεν μου είναι μπελάς όπως θεωρείται από πολλούς. Αν τυχόν υπάρχουν απορίες ρωτήστε. Πάντως, αν δεν κάνω λάθος κάπου πήρε το μάτι μου τον προηγούμενο καιρό ανάρτηση σε άλλο blog με οδηγίες καθαρίσματος.

Crispy's confession No.2 : Τις αγκινάρες τις τρώω όπως κι αν είναι μαγειρεμένες αλλά τρελαίνομαι -παθαίνω παράκρουση, εκστασιάζομαι!- για αρνάκι φρικασέ με αγκινάρες. Υπάρχει περίπτωση να είναι το πλέον αγαπημένο μου φαγητό στον κόσμο, αν ήμουν μελλοθάνατη πιθανότατα να ζητούσα τούτο το πιάτο ως τελευταίο γεύμα!

Μα κοιτάξτε τι χαριτωμένες που είναι! Σαν μπαλαρίνες!!


Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχος του Geoffrey Chaucer