Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Τα απομεινάρια....

....μιας δύσκολης χρονιάς.
Το 2011 ήταν ....αξέχαστο! Σε όλους λίγο πολύ, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άφησε τα σημάδια του. Κι η επίγευση του,τώρα που τελειώνει, μάλλον πικρή. Αλλά τώρα που του μένουν λίγες ώρες ακόμη για να πάει στα τσακίδια , σκέφτεσαι ότι λίγη αισιοδοξία δεν βλάπτει - αλλά μετά διαβάζεις τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (σκάνδαλα, αυξήσεις κλπ) κι αναρωτιέσαι ποιος είναι τόσο τρελός που θα τολμήσει να αισιοδοξήσει! Και τέλος το ρίχνεις στην τρέλα.
Και στο καλό φαγητό. Το καλό κρασί. Το λίγο παραπάνω booze -μέρες που είναι!

Κι υπάρχουν τα απομεινάρια από τον δείπνο των εορτών. Καλό κρέας το οποίο μπορεί να γίνει μια εξαιρετική πίτα, αλλά και ζωμός. Αν σας έμεινε ζωμός , βάλτε το στην κατσαρόλα, προσθέστε καρότο, κρεμμύδι, πράσο , σέλινο και ένα φύλλο δάφνη. Αφήστε το να σιγοβράσει για μία ώρα, περάστε  το από τη σίτα δύο φορές και πάμε να φτιάξουμε....

Ριζότο αλά παρμιτζιάνα




Υλικά για 4 άτομα

320 γρ ρύζι για ριζότο. Μπορεί να είναι ποικιλίας Αρμπόριο, μπορεί να είναι Καρναρόλι- μεταξύ μας τώρα, έχω χρησιμοποιήσει μέχρι και ελληνική Καρολίνα! Δεν ήταν κι άσχημα!
2 λίτρα από αυτόν τον εξαιρετικό ζωμό που φτιάξαμε προηγουμένως και τον οποίο θα έχετε κρατήσει ζεστό
1 μέτριο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 ποτήρι λευκό αρωματικό κρασί
60 γρ παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη
20 γρ βούτυρο
λίγο λάδι
Και:
2-3 φύλλα φρέσκο φασκόμηλο ψιλοκομμένα
μαύρο πιπέρι φρεσκοτριμμένο
φλούδες παρμεζάνας

Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά λίγο λάδι. Σωτάρουμε το κρεμμύδι για λίγα λεπτά. Προσθέτουμε το ρύζι και συνεχίζουμε το σωτάρισμα για λίγα λεπτά ακόμη. Προσθέτουμε το κρασί κι αφήνουμε να εξατμιστεί, ανακατεύοντας απαλά με ξύλινη κουτάλα. Μόλις εξατμιστεί το κρασί αρχίζουμε και ρίχνουμε λίγο λίγο το ζεστό ζωμό, ίσαμε να σκεπάζει το ρύζι κάθε φορά. Θα ανακατεύουμε το φαγητό με απαλές κινήσεις με φορά από τα άκρα προς το κέντρο του τηγανιού πάντα με την ξύλινη κουτάλα. Όταν βλέπουμε ότι θα χρειάζεται κι άλλο ζωμό θα προσθέτουμε λίγο από αυτό με την κουτάλα. Στα 16-20 λεπτά (ανάλογα με την ποικιλία του ρυζιού) το φαγητό θα έχει χυλώσει όμορφα και το ρύζι θα είναι μαλακό αλλά στο κέντρο θα είναι al dente. Τραβάμε το τηγάνι από τη φωτιά, προσθέτουμε το βούτυρο και την παρμεζάνα, ανακατεύουμε ελαφρώς κι αφήνουμε το φαγητό να ηρεμήσει για 2 λεπτά. Σερβίρουμε γαρνίροντας κάθε πιάτο με φασκόμηλο, πιπέρι και φλούδες παρμεζάνας.
Όλα τα λεφτά - ή τουλάχιστον αυτά που μας απέμειναν!!!- είναι ο ζωμός -ο δικός μου προέκυψε από μια γερόκοτα με τα όλα της! ΜΗΝ επιχειρήσετε να φτιάξετε το risotto αυτό με ζωμό ντεμέκ!


Καλή χρονιά σε όλους! 


Γλεντήστε, περάστε καλά, βγάλτε για λίγο από το μυαλό σας κρίσεις, υφέσεις κλπ......Από Δευτέρα βλέπουμε!

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

The good news is...

....Τα καλά νέα είναι ότι κάναμε μια φιλότιμη προσπάθεια να διασκεδάσουμε αυτές τις μέρες. Υπήρχε αρκετός κόσμος στα μπαρ, στα θέατρα, στα σινεμά- σε χθεσινή προβολή έργου που ξεκίνησε να παίζεται αυτές τις μέρες, η αίθουσα ήταν γεμάτη! Κι επιτέλους υπήρχε μια χαλαρή διάθεση! Βέβαια στο ότι βγήκε ο κόσμος έξω μπορεί να συνέβαλε το γεγονός ότι η ελληνική τηλεόραση  -κρατική και ιδιωτική- δεν είχε απολύτως τίποτα το εορταστικό να προσφέρει- κι αυτό καλό νέο είναι!

....Τα κακά νέα είναι ότι ...άνοιξε ο Κωνσταντινίδης νέο κατάστημα....5 μέτρα από το σπίτι μου!!!! Γιατί, ω, γιατί, οι πειρασμοί να είναι πια τόσο κοντά; Έχω εκφράσει κατά καιρούς την αδυναμία μου στο τσουρέκι, στο μιλφεϊγ, στο προφιτερόλ,στα παγωτά του. Τώρα πια όλα αυτά είναι εδώ στο κατώφλι μου, θα μπορώ να πετάγομαι πουρνό πουρνό με τις πιτζάμες μου που λέει κι ο λόγος! (τώρα που το θυμήθηκα, εντελώς άσχετο, αλλά εντάξει βρε παιδιά , είπαμε ωραίες οι φόρμες, άνετες , όμως φορέστε και κάτι άλλο, μέρα νύχτα όλοι σχεδόν φοράνε φόρμες πια, μόνο επίσημο ένδυμα δεν έχει γίνει ακόμη!). Έτσι, προ ημερών, πουρνό πουρνό όπως είπαμε,  αφού έκανα 3 γύρους -επείγει να αυξηθούν, κε.Κωνσταντινίδη μου!- τζόγκινγκ, πήγα (με φόρμα ναι αλλά τουλάχιστον εγώ έτρεχα!) πήρα το αγαπημένο μου τσουρέκι, γύρισα σπίτι κι έφταξα

Γαλλικό τοστ....a la grec!







Υλικά για 2 άτομα

4 φέτες τσουρέκι (χοντρούτσικες!)
2 αυγά
1 ποτήρι γάλα
1 κουταλάκι κανέλα.

Χτυπήστε πολύ καλά σ'ένα μπολ τα αυγά με το γάλα και την κανέλα. Βάλτε τις φέτες του τσουρεκιού να μουσκέψουν καλά με το μίγμα. Ζεστάνετε λίγο λάδι σ'ένα αντικολλητικό τηγάνι και τηγανίστε τις φέτες καλά πιέζοντας τες συγχρόνως. Σερβίρετε αμέσως συνοδεύοντας με μέλι, μαρμελάδα ή σιρόπι σφένδαμου.
Τσουρέκι μερικών ημερών θα κάνει ακόμα καλύτερα για αυτή τη δουλειά.



Τα γαλλικά αυτά τοστ με τσουρέκι θα σας γίνουν πρωινή εμμονή. Τώρα που υπάρχει λίγος χρόνος για πρωινό με την οικογένεια, δοκιμάστε τα!

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

Απολογισμός

Αντί προλόγου, μια προειδοποίηση: Αυτό δεν είναι ένα συνηθισμένο food blog. Τουτέστιν σήμερα δεν έχουμε για εσάς μια αναμενόμενη προ-χριστουγεννιάτικη ανάρτηση. Αν θέλετε να διαβάσετε μια ακόμα χριστουγεννιάτικη συνταγή συνεχίστε στο επόμενο blog. Αν είστε Christmas haters ή χορτοφάγοι (παρεμπιπτόντως δεν ανήκω σε καμία από τις δύο κατηγορίες) μείνετε. Κάτι θα κάνουμε για εσάς.
Το 2011 σιγά σιγά φτάνει στο τέλος του (στα τσακίδια!) κι όλοι λίγο πολύ έχουμε αρχίσει τους απολογισμούς. Κοιτάζουμε τον κατάλογο με τα resolutions που είχαμε συντάξει με περισσό ενθουσιασμό στην αρχή της χρονιάς κι αρχίζουμε να σημειώνουμε: Τι έκανα, τι δεν έκανα, τι έπρεπε να κάνω, τι έπρεπε να μην κάνω. Έτσι, που λέτε αγαπητοί αναγνώστες, στην αρχή τούτης της χρονιάς είχα πάρει κάποιες αποφάσεις για τούτο το, ταπεινών προθέσεων, blog, τις οποίες -κοκκινίζοντας από ντροπή- ομολογώ ότι δεν τήρησα. Εκτός από μία! Η οποία φτάνει σήμερα στο τέλος της! Ναι! Το 2011 ήταν Έτος Οσπρίων και κάθε μήνα είχαμε μια ιδιαίτερη συνταγή με όσπρια. Σήμερα θα απολαύσετε την τελευταία, εκείνη του Δεκεμβρίου. Από το νέο έτος θα αρχίσει νέο αφιέρωμα- πολύ ενδιαφέρον ομολογώ, το οποίο θα σας αποκαλύψω οσονούπω.
Τώρα, πριν πάω στη σημερινή μας συνταγή πρέπει να συνεχίσω τον απολογισμό, σε προσωπικό επίπεδο όμως. Κανένα από τα προσωπικά μου resoloutions για το 2011 δεν έτυχε να λέει :''Ξεκίνα μαθήματα Ισπανικών''. Εγώ όμως τα ξεκίνησα. Μέχρι στιγμής τη μοναδική στιγμή που κατά τη διάρκεια των μαθημάτων παρουσίασα αναλαμπές της ...ευφυίας μου (!) ήταν στα κεφάλαια που είχαν σχέση με την κουζίνα και τη μαγειρική! Κι όταν ο καθηγητής μας προέτρεψε να ξεφυλλίζουμε την ιστοσελίδα της ισπανικής εφημερίδας El Pais, είπα να μην του χαλάσω το χατήρι  αλλά το μόνο που έκανα όταν την επισκέφτηκα για πρώτη φορά, ήταν να ψάξω να βρω ποιος γράφει για φαγητό. Και τον βρήκα! Κι έτσι..... ο νέος μου μεγάλος έρωτας ακούει στο όνομα ....El Comidista!
Η σημερινή συνταγή ανήκει σε αυτόν με κάποιες Crispy παραλλαγές. Είναι ιδανικό πιάτο για να χρησιμοποιηθούν ρεβίθια leftover , πχ από μια ρεβιθόσουπα που δεν φαγώθηκε όλη (αλήθεια πόσο συχνά σας συμβαίνει αυτό;) , ιδανικό για χορτοφάγους, ιδανικό γενικώς! Ο συνδυασμός των υλικών είναι τέλειος!


Ρεβίθια με τόνο και σπανάκι.
Έτος οσπρίων 2011 : Δεκέμβριος




Υλικά για 2 άτομα

150 γρ ρεβίθια βρασμένα (αν τυχόν είναι υπόλειμμα από leftover ρεβιθόσουπα στραγγίξτε τα. Εγώ χρησιμοποίησα ρεβίθια που είχαν μείνει από ...ρεβιθάδα!)
1 κονσέρβα τόνο
λίγο φρέσκο σπανάκι
1 μεγάλο φρέσκο αυγό
λίγο χυμό λεμονιού
λάδι
αλάτι
μπούκοβο
1 φιλέτο αντζούγιας
πιπέρι

Βάλτε το αβγό να βράσει έτσι ώστε να γίνει σφιχτό. Πλύνετε και ψιλοκόψτε το σπανάκι. Σε ένα τηγάνι βάλτε να ζεστάνει λίγο λάδι. Σωτάρετε το μπούκοβο και την αντζούγια , την οποία θα έχετε ψιλοκόψει. Ρίξτε το σπανάκι και σωτάρετε το για λίγα λεπτά. Προσθέστε τα ρεβύθια. Αφήστε για λίγα λεπτά το φαγητό στο μάτι. Προσθέστε τον τόνο, λίγο χυμό λεμονιού, διορθώστε το αλάτι- προσέξτε γιατί έχουμε ήδη την αντζούγια-το αυγό κομμένο σε κυβάκια, τρίψτε λίγο πιπέρι ...y eso es!


Κι έτσι ήρθαν τα Χριστούγεννα. Εύχομαι να περάσετε πολύ όμορφα. Φάτε, πιείτε, διασκεδάστε! Εγώ τουλάχιστον, 2-3 ποτηράκια παραπάνω θα τα πιω...και τότε θα αρχίσω να τραγουδώ με τον αγαπημένο Dino ''I guess I've got the Christmas Blueeeeeeesssss''


Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

Going up the hills.

Επωφελούμενη από τον πολύ καλό καιρό των τελευταίων εβδομάδων, τα δύο προηγούμενα σαββατοκύριακα ανέβηκα κάποιος λόφους των Αθηνών και περιχώρων.



Σου κόβεται η ανάσα όταν βρίσκεσαι εκεί ψηλά, όχι από τη δυσκολία της ανάβασης αλλά από την μοναδική ομορφιά του φυσικού τοπίου. Αν αφαιρέσεις τα μυριάδες αρχιτεκτονικά ανοσιουργήματα σε αυτήν την πόλη , αυτό που μένει είναι ασύλληπτο. Η Αθήνα είναι χτισμένη στο ιδανικό σημείο! Τα βουνά την πλαισιώνουν διακριτικά, το άνοιγμα στη θάλασσα είναι η υπέρτατη οπτική απόλαυση, ενώ οι λόφοι διασκορπισμένοι εδώ κι εκεί δίνουν μια χαριτωμένη νότα, εδώ ο Λυκαβηττός , εκεί ο Στρέφης, πιο πέρα το Πανί. Ο ήλιος -Δεκέμβρη μήνα!- ζεσταίνει, ανακουφίζει, το αεράκι τονώνει, αισθάνεσαι ότι τίποτα στον κόσμο δεν αξίζει περισσότερο...Τόση ομορφιά...
Κι έρχεται η ώρα που κατεβαίνεις τους λόφους κι έρχεσαι αντιμέτωπος με την χρεοκοπημένη πραγματικότητα. Και περπατάς στους δρόμους και...........................................................

....................................................
 Έσβησα ό,τι είχα γράψει...... Εν όψει εορτών- σκέφτηκα- ποιος θέλει ένα ακόμη καταθλιπτικό κείμενο που να καταγράφει μια άνευ προηγουμένου δύσκολη πραγματικότητα; Οι μέρες περνούν , τα Χριστούγεννα πλησιάζουν, ο καιρός κάνει κάποιες φιλότιμες προσπάθειες να θυμίσει χειμώνα, εμείς από την άλλη ψήσαμε τα μελομακάρονα μας -μεγάλο hit, πάμε για δεύτερη δόση , όχι από εκείνες που μας δίνουν κάθε τόσο και λιγάκι μετά από εκβιαστικές προτροπές, περικοπές κλπ- και μέσα σε όλα μαγειρέψαμε μια υπέροχη βέρα βορειοιταλιάνα σπαγγετάδα  -έτσι να συμπαρασταθούμε και στους αγαπημένους Ιταλούς, τους οποίους μάλλον ζηλεύουμε γιατί οι πολιτικοί τους μοιάζουν να είναι πιο αποφασισμένοι να βγάλουν τη χώρα τους από την κρίση και είναι τελικά πιο ευαίσθητοι... (οι συγκρίσεις αναπόφευκτες)
 Η φίνα αυτή σπαγγετάδα είναι ιδανική για μια από τις παράπλευρες μέρες των εορτών (= ήσσονος σημασίας μέρες της περιόδου των εορτών πχ 28 Δεκέμβρη. Ο όρος αποδίδεται στην...υποφαινόμενη -τρομάρα της!!!!!)


Ταλιατέλες με προσιούτο (σε λαχταριστή κρεμώδη σάλτσα)




Υλικά για 4 άτομα

200 γρ προσιούτο βραστό (prosciutto cotto) . Αν τυχόν δεν βρείτε , αντικαταστήστε το με άλλο  βραστό ζαμπόν πολύ καλής ποιότητας. Θα ζητήσετε να σας κόψουν ένα κομμάτι πάχους περίπου 0,8 εκ (πάρτε καλού κακού έναν χάρακα μαζί σας. Πλάκα κάνω!) Μην αγοράσετε το αλλαντικό σε φέτες.
400 γρ ταλιατέλες
180 γρ τυρί μασκαρπόνε
2 κρόκοι φρεσκότατων αυγών
40 γρ παρμεζάνα φρεσκοτριμμένη
λίγο μοσχοκάρυδο φρεσκοτριμμένο
λίγο μαϊντανό φρεσκοτριμμένο
αλάτι

Βάζετε να βράσει το νερό για τα ζυμαρικά. Ρίχνετε τις ταλιατέλες στο νερό που βράζει. Κόβετε το αλλαντικό σε μακρόστενες μπουκιές. Σε ένα μπολ χτυπάτε καλά τους κρόκους με το μασκαρπόνε και την παρμεζάνα. Προσθέτετε το αλλαντικό και το μαϊντανό. Προσθέτετε το μοσχοκάρυδο. Ρίξτε στην κρέμα 2-3 κουταλιές από το νερό στο οποίο βράζουν οι ταλιατέλες. Μόλις βράσουν al dente , τις στραγγίζετε, τις επαναφέρετε στην κατσαρόλα και ρίχνετε από πάνω την κρέμα. Ανακατεύετε γερά και σερβίρετε αμέσως.

Με τι κρασί; Χμμμ, για να είμαι ειλικρινής, διαβάζοντας τις εντυπώσεις του κου. Φλούδα στο fnl guide για το Chardonnay Πύργος Ιουλία του Κτήματος Λαζαρίδη 2009, μπήκα στον πειρασμό να κάνω τον συνδυασμό. Έψαξα το βρήκα, ήπια 2-3 ποτήρια με αυτήν την σπαγγετάδα κι ήταν ...magnifico! Αν τυχόν δεν βρείτε του Chardonnay Πύργος Ιουλία 09,  ψάξτε για του 10, σίγουρα θα το βρείτε. Για ελληνικό chardonnay είναι μια ευχάριστη έκπληξη...κι απόλαυση! Και γενικά προτιμήστε αυτές τις γιορτές Έλληνες παραγωγούς. Κυκλοφορούν αρκετά διαμαντάκια.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

Name it!

Προέκυψαν τα εξής δύο θέματα:
1. Στην κουζίνα κυκλοφορούσε ένα κουνουπίδι που ωρυόταν ότι το είχα ξεχάσει.
2. Έχω υποσχεθεί ότι ο φετινός χειμώνας θα είναι ...the soup season. Ο καιρός βέβαια, μέχρι στιγμής δεν είναι φανατικά χειμωνιάτικος οπότε η σούπα δεν είναι το πρώτο πράγμα που θα σκεφτείς όταν η θερμοκρασία αγγίζει τους 20 βαθμούς κι η ατμόσφαιρα είναι μια ...σούπα ούτως ή άλλως από την πολλή την υγρασία.
Αλλά οι εμμονές επιμένουν, οι μέρες περνούν και το κουνουπίδι πρέπει να γίνει σούπα. Κι όταν πληκτρολογεί κανείς στη μηχανή αναζήτησης τις δύο επίμαχες λέξεις , κουνουπίδι + σούπα τότε πέφτει πάνω στην....potage Du Barry! Η οποία , καταπληκτική ομολογουμένως, σούπα υποτίθεται ότι πήρε το όνομα της από την κοντέσα Du Barry , που υπήρξε η επίσημη ερωμένη του βασιλιά Λουδοβίκου του δεκάτου πέμπτου. Το τι έκανε στη ζωή της η κα. Du Barry, δεν άπτεται του άμεσου ενδιαφέροντος τούτου του blog. Εκείνο που μας ενδιαφέρει περισσότερο είναι κάτω από ποιες συνθήκες διάσημες προσωπικότητες έδωσαν το όνομα τους σε διάσημα πιάτα! Για παράδειγμα: Πώς ο διάσημος συνθέτης Gioachino Rossini έδωσε το όνομα του στο περίφημο tournedos . Ή πώς δόθηκε το όνομα μιας διάσημης χορεύτριας, της Anna Pavlova, σε ένα γλυκό με βάση την μαρέγκα! Υπάρχουν κι άλλα χαρακτηριστικά παραδείγματα με πιάτα που πήραν την ονομασία τους από διάσημους....νονούς- παρεμπιπτόντως κάτι αντίστοιχο στην ελληνική κουζίνα δεν μου έρχεται στο νου. Παρόλ' αυτά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα γιατί η madame Dubarry είναι η νονά αυτής της καταπληκτικής σούπας. Αλλά όπως αναφέρεται από τον Craig Claibourne στο βιβλίο του The New York Times Cook Book : "No one knows at what point… cauliflower and the Comtesse DuBarry, mistress to Louis XV, became eternally associated. But on any menu, a dish bearing the name DuBarry indicates the invariable presence of cauliflower."  
Έτσι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να θαυμάσουμε την κα. Du Barry για το γαστρονομικό της γούστο! Βέβαια εκείνη την εποχή μάλλον δεν ήταν γνωστό το curry στη Γαλλία. Η παρουσία του στη σούπα οφείλεται στην ....madame De Crispy!!!!


Potage Du Barry (Γαλλική σούπα με κουνουπίδι) αρωματισμένη με curry




Υλικά για 4 άτομα


1 κουνουπίδι μέτριο σε μέγεθος
200 γρ πατάτα
1/2 λίτρο ζωμό λαχανικών
300 ml γάλα
4-5 κουταλιές ελαιόλαδο 
1 κουταλάκι curry
αλάτι


Πλένετε τις πατάτες, τις καθαρίζετε και τις κόβετε σε κύβους. Τις βράζετε. Καθαρίζετε και κόβετε το κουνουπίδι σε μικρές τούφες. Το βράζετε. Μόλις βράσουν οι πατάτες και το κουνουπίδι, τα περνάτε από τη μουλινέτα έτσι ώστε να αποκτήσουν κρεμώδη υφή. Βάζετε τον πουρέ σε μια κατσαρόλα με το ζωμό και το γάλα και αφήνετε να σιγοβράσει μέχρι να πήξει. Προσοχή : δεν πρέπει να κοχλάζει η σούπα. Αλατίζετε. Μόλις είναι έτοιμη, σ'ένα τηγάνι ζεσταίνετε το λάδι με το curry. Σερβίρετε αμέσως ρίχνοντας πάνω από κάθε πιάτο λίγο από το αρωματισμένο λάδι.




Crispy's confession: Υπάρχουν διάφοροι τρόποι με τους οποίους αρωματίζεται η συγκεκριμένη σούπα. Από μοσχοκάρυδο μέχρι ...τσορίθο! Προτίμησα το curry που δένει τέλεια με το κουνουπίδι. Επίσης σε πολλές εκδοχές υπάρχει κρέμα γάλακτος ...την οποία προσπέρασα ρυθμίζοντας διαφορετικά τις ποσότητες των υλικών!

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Ξεφυλλίζοντας...ξανά και ξανά!

Πριν από ένα μήνα περίπου δημοσιογράφος της NYT αναρωτιόταν αν τα βιβλία μαγειρικής οδεύουν προς εξαφάνιση. Πόσοι θα συνεχίσουν να τα χρησιμοποιούν όταν πια θα έχουν το ipad στην κουζίνα δίπλα τους και θα βλέπουν μέσω apps πώς ακριβώς γίνεται η συνταγή τη στιγμή που οι ίδιοι θα προσπαθούν να την εκτελέσουν (κυριολεκτικά και μεταφορικά!!);  Πόσοι θα συνεχίσουν να τα ξεφυλλίζουν όταν διάφορες τεχνολογικές εφαρμογές θα είναι πιο εύχρηστες αλλά και πιο λεπτές και λιγότερο ογκώδεις; - μια λεπτομέρεια που δεν διαφεύγει της προσοχής  όσων από εμάς έχουμε μικρές κουζίνες. Πάνε οι καλές εποχές που  προσπαθούσαμε να κρατάμε τη σελίδα ανοιχτή εκεί που θέλαμε χρησιμοποιώντας κουτάλες, μπολ ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, ή προσέχαμε ανεπιτυχώς να μην λερώσουμε το βιβλίο, οι ωραίες εκείνες εποχές που τρέχαμε από τον πάγκο στο τραπέζι και από το τραπέζι στο φούρνο με το βιβλίο στο χέρι-συνταγής επιτρέποντος- ή ζητούσαμε από κάποιον υπομονετικό παρόντα να μας διαβάζει διότι... ''τι λέει παρακάτω, γρήγορα διάβασε μου τι λέει, έχω τα χέρια μες τη ζύμη! Γρήγορα'' ουρλιάζαμε!  Και με τα περιοδικά τι θα γίνει; Κι αυτά θα εκλείψουν; Θα σταματήσουμε να περιμένουμε πώς και πώς κάθε μήνα για να δούμε τι καλούδια θα μας έχουν; Θα σταματήσουμε εν τέλει να ξεφυλλίζουμε στην κουζίνα; Λοιπόν, δεν ξέρω τι θα κάνετε εσείς αλλά εγώ δεν μπορώ να προδώσω το χαρτί! Είμαι λάτρης του ξεφυλλίσματος! Το να κατεβάζω από τη βιβλιοθήκη κάθε λίγο και λιγάκι όλα τα βιβλία μαγειρικής που έχω κι όλα τα -αμέτρητα- περιοδικά που από χρόνια ευλαβικά συλλέγω και να τα ξεφυλλίζω ξανά και ξανά και να αλλάζω θέση στους βιβλιοδείκτες και να συναρπάζομαι ξανά και ξανά με τις συνταγές που έχω δει άπειρες φορές, για μένα αυτή η επαναλαμβανόμενη διαδικασία είναι ιεροτελεστία! Το ξεφύλλισμα είναι ιεροτελεστία. Και ξεφυλλίζοντας τις προάλλες έπεσα άνω σε αυτή τη συνταγή- από ένα αγαπημένο περιοδικό που όσα apps κι αν κυκλοφορήσουν δεν θα σταματήσω να ξεφυλλίζω.

Σπαγγέτι με αρνάκι ψιλοκομμένο κι αρωματισμένο
(από το περιοδικό Sale & Pepe)



Υλικά για 4 άτομα

Χρόνος : 50 λεπτά + 2 ώρες το μαρινάρισμα

400 γρ κρέας αρνάκι ψιλοκομμένο
1 πακέτο σπαγγέτι Νο 6 ή 7
1 μεγάλο κρεμμύδι κομμένο σε λεπτές φετούλες
2 σκελίδες σκόρδο κομμένες στη μέση
1 φύλλο δάφνης
1 κουταλάκι του γλυκού κανέλα
1 κουταλάκι του γλυκού κύμινο
1 κουταλάκι του γλυκού μπούκοβο
1 λεμόνι
μαϊντανό φρέσκο και ψιλοκομμένο
1 ποτήρι ζωμό λαχανικών (ή ό,τι άλλο σας αρέσει)
λάδι
αλάτι



Ψιλοκόβετε το κρέας σε μικρά κομματάκια και το βάζετε σ'ένα μπολ με το χυμό και το ξύσμα του λεμονιού, τη δάφνη, την κανέλα, το κύμινο το σκόρδο και λίγο αλάτι. Ανακατεύετε και αφήνετε να μαριναριστεί το κρέας για 2 ώρες στο ψυγείο.
(Μετά από 3 ώρες)
Σ'ένα τηγάνι ζεσταίνετε λίγο λάδι στο οποίο σωτάρετε το κρεμμύδι με το μπούκοβο. Προσθέτετε το κρέας με τη μαρινάδα του. Αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει περίπου για 50 λεπτά προσθέτοντας λίγο λίγο το ζεστό ζωμό.  Μόλις είναι έτοιμη αφαιρείτε τη δάφνη και τις σκελίδες του σκόρδου.
Βράζετε τα ζυμαρικά al dente , τα στραγγίζετε , τα ανακατεύετε με τη σάλτσα και τα σερβίρετε αμέσως με τον φρέσκο μαϊντανό...on the top!

Crispy's conclusion : Η σπαγγετάδα αυτή είναι ωραιότατη για τις παράπλευρες μέρες των εορτών. Παράπλευρες μέρες = Οι κατά Crispy μη γιορτινές μέρες της περιόδου των εορτών!!! (Όρος Crispy, εξ ου και...η σαφήνεια!!!)

Πέμπτη 1 Δεκεμβρίου 2011

Ετεροχρονισμός

Η  κάτοχος τούτου του αλλοπρόσαλλου blog έχει κάτι περίεργες διαλείψεις. Το καλοκαίρι, ας πούμε, νοσταλγεί τα μελομακάρονα και το χειμώνα θυμάται ότι -τι κρίμα!- το καλοκαίρι έπρεπε αν είχε φάει περισσότερα ροδάκινα- αχχχχ, να είχε λίγα τώρα μες το καταχείμωνο! Για να διαπιστώσει τι τρέχει με αυτούς τους...γαστρονομικούς ετεροχρονισμούς, έστειλε το ταλαιπωρημένο blog της στο ντιβάνι του ψυχαναλυτή όπου εκείνος απεφάνθη ότι δεν τρέχει και τίποτα το σοβαρό. Ετεροχρονισμοί επιτρέπονται, μέχρι ενός σημείου όμως, μην ξεχνάμε ότι... ''κάθε πράγμα στον καιρό του'' αγαπητή Crispy! Τουτέστιν ξέχνα τα ροδάκινα Δεκέμβρη μήνα.
Πάμε όμως τώρα πίσω στον Σεπτέμβρη. Τότε που σε αρκετά ξένα food blog, έπαιζε πολύ ένα ...apple challah. Ψάχνοντας ανακάλυψα ότι το challah είναι ένα είδος ψωμιού-brioche που οι Εβραίοι φτιάχνουν στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές τους. Δεν ξέρω ποιες είναι αυτές, εδώ καλά καλά δεν γνωρίζω τις δικές μας, αλλά κάπου μέσα στον Σεπτέμβρη αρχίζει το νέο εβραϊκό έτος. Εξ ου και τα πολλά challah που έβλεπα. Εν τω μεταξύ όλον αυτόν τον καιρό έψαχνα να φτιάξω ένα γλυκό με μήλα που να μην είναι ούτε στρουντλ, ούτε τάρτα,ούτε tatin,ούτε  κέικ κανονικό , ούτε κέικ λαδιού ,ούτε, ούτε,ούτε,... κοιτούσα τη λίστα συνταγών του blog  και αναρωτιόμουν τι διαφορετικό να φτιάξω με μήλα. Τότε, τέλη σχεδόν Νοέμβρη, θυμήθηκα το apple challah του... Σεπτέμβρη και το έφτιαξα. Δύο φορές! Διότι την πρώτη φορά προέκυψε μια κατάσταση που θύμιζε τη σκηνή με τη ζύμη που ζωντανεύει στο Sleeper του Woody Allen! Μια ζύμη...αχαλίνωτη!! Δείτε την σκηνή και θα καταλάβετε!


 



 Τη δεύτερη φορά ήταν τέλεια! Όπως ακριβώς το ήθελα. Ένα ψωμί-brioche με όμορφα αρώματα και τη διακριτική παρουσία του μήλου. Εξαιρετικό όταν συνοδευτεί με ωραία μαρμελάδα για πρωινό. Συνδύασα δύο συνταγές: αυτή κι αυτή και το αποτέλεσμα ήταν αυτό:

Challah (εβραϊκό ψωμί τύπου brioche) με μήλα και μέλι



Υλικά

Για τη ζύμη:
550 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
25 γρ φρέσκια μαγιά
1/3 φλιτζάνι μέλι 
1/3 φλιτζάνι ελαιόλαδο
2 μεγάλα αυγά + 1 κρόκο
2/3 φλιτζάνι χλιαρό-ζεστό νερό
1 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
ξύσμα από 1 πορτοκάλι

Για τη γέμιση:
2 μεγάλα μήλα
1/2 κουταλάκι κανέλα

Για το γλασάρισμα:
1 αυγό


Όπως γίνεται συνήθως όταν έχουμε ζύμες με μαγιά, θα χρειαστεί το χρόνο της. Θα υπολογίσετε 1+ 1/2 +1 ώρες + 40 περίπου λεπτά για το ψήσιμο.
Ζεσταίνετε όσο πρέπει το νερό (η μαγιά δεν θέλει ούτε κρύο ούτε πολύ ζεστό νερό) και λιώνετε σε αυτό τη μαγιά προσθέτοντας ένα κουτάλι από το μέλι. Αφήνετε το μείγμα να ηρεμήσει για λίγα λεπτά. Σε ένα μπολ χτυπάτε όλα τα υλικά για τη ζύμη πλην το αλεύρι: αυγά, λάδι, μέλι, βανίλια και ξύσμα με το μείγμα της μαγιάς. Σε ένα μεγάλο μπολ βάζετε το αλεύρι δημιουργώντας ένα κενό στη μέση. Ρίχνετε το υγρό μείγμα κι αρχίζετε να ζυμώνετε ζωηρά για 7-8 λεπτά περίπου. Η ζύμη  θα είναι έτοιμη όταν θα ξεκολλά από τα τοιχώματα του μπολ ενώ συγχρόνως θα παραμένει μαλακή. Την αφήνετε να ξεκουραστεί για 1 ώρα σε ζεστό μέρος μέχρι να διπλασιαστεί ο όγκος της. Εν τω μεταξύ καθαρίζετε και κόβετε τα μήλα σε μικρά κομμάτια. Τα πασπαλίζετε με κανέλα. Πιάνετε τη ζύμη, τη βάζετε πάνω  στον πάγκο εργασίας τον οποίο έχετε πασπαλίσει με αλεύρι. Ανοίγετε τη ζύμη (δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σχολαστικότητα στο τι σχήμα θα δώσετε), απλώνετε τα μισά μήλα. Διπλώνετε τη ζύμη (σαν να ήταν ένα φύλλο χαρτί) και την ανοίγετε πάλι. Προσθέτετε τα υπόλοιπα μήλα και διπλώνετε πάλι με τον ίδιο τρόπο. Την βάζετε πάλι στο μπολ και την αφήνετε για άλλη μισή ώρα να φουσκώσει. Αφού περάσει η μισή ώρα, τοποθετείτε τη ζύμη σε ένα καλά λαδωμένο ταψί και το αφήνετε πάλι να φουσκώσει για άλλη μία ώρα. Στα 45 λεπτά περίπου ξεκινάτε την προθέρμανση του φούρνου στους 180 βαθμούς. Πριν το τοποθετήσετε στο φούρνο περνάτε την επιφάνεια του με ένα χτυπημένο αυγό. Αν θέλετε ραντίζετε με χοντρούς κρυστάλλους ζάχαρης. Ψήνετε για 40 λεπτά περίπου. Αν δείτε ότι παίρνει γρήγορα χρώμα η επιφάνεια, σκεπάστε το. 


Crispy's confession: Τρώγεται το ίδιο φρέσκο κι αρκετές μέρες μετά!



Παρεμπιπτόντως:

Happy Birthday!

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Οι συνήθεις ύποπτοι ...κι οι προκομμένοι.

Η σημερινή συνταγή είχε αναρτηθεί πριν 2 χρόνια περίπου κι οι λόγοι για τους οποίους επανέρχομαι σε αυτήν είναι οι εξής:

1. Πρόκειται για την πλέον αγαπημένη μου συνταγή με όσπριο. Ήθελα από την αρχή να την εντάξω στο πλαίσιο του αφιερώματος Έτος οσπρίων 2011 (Καλέ , τι προκομμένο blog είναι τούτο εδώ που διαθέτει κι....αφιερώματα!! Αμέ! Πού να δείτε τι σας ετοιμάζω για τον επόμενο χρόνο!!!)
2. Συνδυάζει δύο αγαπημένα υλικά: Ζυμαρικά κι όσπρια.
3. Τέλος, η  συγκεκριμένη συνταγή συνδέεται άμεσα με μια από τις πιο αγαπημένες μου ταινίες , ''Ο κλέψας του κλέψαντος'' του Mario Monicelli (''I soliti ignoti'' είναι ο ιταλικός τίτλος που σημαίνει ''Οι συνήθεις ύποπτοι''). Πρόκειται για μια από τις πιο χαρακτηριστικές ταινίες της περίφημης comedia italiana. Γυρισμένη το 1958, διηγείται τις ξεκαρδιστικές περιπέτειες μιας ομάδας αξιοθρήνητων μικροκακοποιών που επιχειρούν να ληστέψουν ένα χρηματοκιβώτιο. Όσοι δεν την έχετε δει σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα. Όσοι από την άλλη την έχετε δει, θα θυμάστε ότι στο τέλος της ταινίας οι αξιαγάπητοι πρωταγωνιστές μας απολαμβάνουν αυτό το πιάτο:



Pasta e ceci
(Ζυμαρικά με ρεβύθια)
Έτος οσπρίων 2011: Νοέμβριος





Υλικά:
150 γρ. κοφτό μακαρονάκι
200 γρ ρεβύθια
2 σκελίδες σκόρδο
λίγο δεντρολίβανο
λάδι
1 κύβο από ζωμό λαχανικών
πάστα ντομάτας (3-4 κουταλιές)
αλατοπίπερο

Βάζετε αποβραδίς τα ρεβύθια στο νερό. Την επόμενη μέρα πια , τα βράζετε σε άφθονο αλατισμένο νερό.  Αφού βράσουν θα λιώσετε σε μια μουλινέτα το 1/4 από αυτά με λίγο από το νερό μέσα στο οποίο έβρασαν. Σ'ένα βαθύ τηγάνι σωτάρετε τις σκελίδες σκόρδου και τα ρεβύθια που έμειναν, μετά  προσθέτετε τον πουρέ και την πάστα ντομάτας. Προσθέτετε το νερό που έχει μείνει από το βράσιμο των ρεβυθιών και τον κύβο , λίγο αλάτι και το δεντρολίβανο (που ουσιαστικά κάνει τη διαφορά). Αφήνετε το φαγητό να σιγοβράσει για ένα τέταρτο περίπου. Εν τω μεταξύ βράζετε τα ζυμαρικά 1-2 λεπτά πριν τον ενδεδειγμένο al dente χρόνο. Τα προσθέτετε στα ρεβύθια και σιγοβράζετε για λίγα λεπτά ακόμη. Σερβίρετε έχοντας αφαιρέσει τις σκελίδες σκόρδου (εκτός κι αν έχετε πίεση...) και προσθέτοντας μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι.





Και τώρα αγαπητοί μου αναγνώστες, προχωράμε στο επόμενο ένθετο της στήλης (το.... προκομμένο τούτο blog διαθέτει όποτε το θυμάται ΚΑΙ στήλες!) που είναι:

  Η ερώτηση του μήνα.



Ο καλός μου φίλος, blogger statistics (ακούραστο και πολύ εργατικό παιδί, ....προκομμένο θα έλεγα!!), μου αποκαλύπτει ενίοτε τις απορίες των αναγνωστών τούτου του ......εμμμ, πώς το είπαμε; Α, ναι!....προκομμένου (!!!!)  blog. Προ ημερών κάποιος βρέθηκε εδώ στα μέρη μας, πληκτρολογώντας το εξής:

''Πώς λέγεται το μπέικιν πάουντερ στα αγγλικά''

Συγκλονισμένη από το γεγονός ότι κάποιος είχε τέτοια απορία, έκατσα κι έψαξα, ξενύχτησα, ίδρωσα, κατέβασα ολόκληρες βιβλιοθήκες, ταλαιπωρήθηκα αλλά βρήκα την απάντηση:

''Το μπέικιν πάουντερ στα αγγλικά λέγεται....baking powder, το οποίο προφέρεται....μπέικιν πάουντερ''.....!!


Ελπίζω να λύθηκε η απορία του/της αναγνώστη/αναγνώστριας.....!



Υ.Γ.:  Υπόσχομαι ότι δεν θα αναφέρω ξανά ότι το blog τούτο είναι...προκομμένο! Υπόσχομαι όμως ότι ο Δεκέμβρης θα είναι πολύ....προκομμένος!
Αυτά! Φιλιά στην...προκοπή και στους...προκομμένους!!!


-Να τη, να τη, η προκομμένη!
-Ποια καλέ; Την Crispy εννοείς; Α, καλά...σώθηκες!!! 

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Mid November

- Διάβασα μια ιστορία που με συγκίνησε πολύ. Είναι η ιστορία του ζαχαροπλάστη κου. Μασαγιούκι Κιμούρα, ο οποίος έχασε τα πάντα στις 11 Μαρτίου όταν το τσουνάμι χτύπησε την πόλη του αφήνοντας στο πέρασμα του συντρίμμια και πληγές. Ο κος. Κιμούρα έχασε τα πάντα, όχι μόνο το κατάστημα του αλλά και το αρχείο από συνταγές παραδοσιακών γλυκών έτσι όπως τις έμαθε από τους γονείς του. Δειλά δειλά και με την παρότρυνση των συμπολιτών του, οι οποίοι μάλλον είχαν πεθυμήσει τα γλυκά του,  ξεκίνησε να στήσει ξανά την επιχείρηση του. Μετέτρεψε ένα βαγόνι για μεταφορά φορτίου σε ....ζαχαροπλαστείο κι η ζωή στην πόλη Rikuzentakata αρχίζει σιγά σιγά να γλυκαίνει. Ανάμεσα στα συντρίμμια η ζωή συνεχίζεται, οι κάτοικοι γεύονται πάλι τα αγαπημένα τους παραδοσιακά γλυκά. Πολλοί , δοκιμάζοντας τα, θα θυμηθούν μέρες, πρόσωπα, στιγμές.... πριν.... - η γεύση, η όσφρηση διεγείρουν κι ανακινούν τη μνήμη μας, τις αναμνήσεις μας...




-Έμαθα ότι πέθανε προ ημερών ο εξαιρετικός γευσιγνώστης και γαστρονομικός δημοσιογράφος Αλέξανδρος Γιώτης. Μέγας γνώστης του αντικειμένου του αλλά πάντα χαμηλών τόνων, με ωραία καθαρή γραφή, διόλου φλύαρη, ήταν από τις μεγάλες μου συμπάθειες. Θυμάμαι τον είχε πρωτοδεί σε κάποιες εκπομπές μαγειρικής στην κρατική τηλεόραση και παρότι με τρόμαζε λίγο με το αυστηρό του ύφος -μου θύμιζε έναν καθηγητή Φυσικής που είχα στο λύκειο!- δεν τις έχανα. Όχι τυχαία , τα περισσότερα αποκόμματα από γαστρονομικά περιοδικά που έχω είναι δικές του συνταγές. Εδώ θα βρείτε κάποια στοιχεία επιπλέον που αφορούν και την βιβλιογραφία του.

Σάββατο 12 Νοεμβρίου 2011

Εκπρόσωποι.

Προχθές ξαφνιάστηκα ευχάριστα βλέποντας στο site της El Pais και στο blog του εξαιρετικού El comidista να δίνεται η συνταγή της κλασικής μας σπανακόπιτας με αφορμή το βιβλίο της κας. Βέφας Αλεξιάδου ''Vefa's kitchen'' . Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Phaidon κι απ'ότι είδα έχει εκδοθεί σε 4 διαφορετικές γλώσσες! Μάλιστα είναι η δεύτερη φορά μέσα σε μια εβδομάδα που έπεσα πάνω στο συγκεκριμένο βιβλίο ως αναφορά σε ξένο food blog. Φαίνεται πως η κα. Βέφα είναι πια η επίσημη εκπρόσωπος της εθνικής μας κουζίνας στο εξωτερικό. Και παρατηρώ ότι χαίρει μεγάλης εκτίμησης! Δεν έχω ξεφυλλίσει το συγκεκριμένο βιβλίο -του οποίου το εξώφυλλο πρέπει να παραδεχτώ ότι είναι πολύ καλαίσθητο! -  αλλά της έχω εμπιστοσύνη! Παρ'όλα αυτά πρέπει να ομολογήσω ότι δεν είμαι μεγάλη θαυμάστρια της. 2-3 φορές που προσπάθησα στο παρελθόν να δω εκπομπή της δεν άντεξα την πολυλογία της! Μέχρι να δώσει την εκτέλεση της συνταγής είχα αποκτήσει την ίδια ηλικία με την Βέφα!!
Λοιπόν, επειδή οι εκ της δυτικής Μεσογείου τιμούν εμάς τους ....εκ της ανατολικής πλευράς , λέω κι εγώ να τους τιμήσω με την  πιο κλασική συνταγή τους....μετά την παέγια εννοείται! Την περίφημη ισπανική τορτίγια -διάσημη εκπρόσωπο των tapas- έτσι όπως μας την έμαθε ο καθηγητής των Ισπανικών - η εκμάθηση της συγκεκριμένης γλώσσας έχει και τα...bonus της!! Φαίνεται απλή αλλά θέλει τα ''κολπάκια'' της. Vamos!

Ισπανική τορτίγια



Υλικά για 2 άτομα

2 μέτριες πατάτες
2 μέτρια κρεμμύδια (ή 1 μεγάλο)
4 αυγά
λάδι
αλάτι-πιπέρι


Θα  κόψετε τις  πατάτες σε μικρά ασχημάτιστα κομμάτια. Με τον ίδιο τρόπο θα κόψετε τα κρεμμύδια.


 Ζεσταίνετε αρκετό λάδι σε μέτρια φωτιά. Προσθέτετε τις πατάτες και με μια ξύλινη σπάτουλα τις απλώνετε έτσι ώστε να τηγανίζονται ομοιόμορφα. Μετά από 5 λεπτά προσθέτετε τα κρεμμύδια και τα απλώνετε κι αυτά με τη σπάτουλα. Συνεχίζετε πάντα σε μέτρια φωτιά. Σε ένα μπολ χτυπάτε τα αυγά προσθέτοντας αλάτι και πιπέρι.  Όταν ψηθούν οι πατάτες και τα κρεμμύδια τα βγάζετε από το τηγάνι και τα ρίχνετε στα αυγά. Αφαιρείτε ένα μέρος από το λάδι και ρίχνετε στο τηγάνι το μίγμα αυγά -πατάτες. Ψήνετε πάντα σε μέτρια προς χαμηλά φωτιά και χρησιμοποιείτε τη σπάτουλα για να απλωθεί το αυγό παντού. Με τη βοήθεια ενός πιάτου αναποδογυρίζετε την τορτίγια και συνεχίζετε για λίγο ακόμα το ψήσιμο. Η μέτρια φωτιά είναι απαραίτητη για να μην στεγνώσει η τορτίγια , πρέπει οπωσδήποτε να παραμείνει ....jugosa!



Μόλις κρυώσει λίγο, την κόβετε σε κομμάτια , την σερβίρετε...και μην ξεχάσετε την... cerveza!!


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2011

In the soup*

* Definition of idiom: Experiencing a difficult situation.



Αντί προλόγου θα ήθελα να ευχαριστήσω τον πρωθυπουργό της χώρας που αφού τα έκανε σαλάτα, μας έβαλε....in the soup για άλλη μια φορά!!!
Κι επειδή δεν έχω λόγια να περιγράψω τα όσα γίνονται -άλλωστε τα ζείτε κι εσείς οι ίδιοι αγαπημένοι μου συμπατριώτες!- λέω να συνεχίσω το σημερινό σύντομο μάθημα Αγγλικών όπως προκύπτει, με μια παροιμία.
Υπάρχει, που λέτε, μια γνωστή αγγλική παροιμία, η εξής: Don't judge a book by its cover. Παραφράζοντας την θα ήθελα να σας προειδοποιήσω να...don't judge a recipe by its name!
Βρήκα λοιπόν μια σκωτσέζικη συνταγή για μια καταπληκτική σούπα που ακούει στο όνομα...cock-a-leekie, στα ελληνικά ακούγεται κάτι σαν...κοκαλίκι....!!!!!!  Εντάξει δεν είναι εύηχη, δεν προκαλεί σιελόρροια στο άκουσμα της αλλά ειλικρινά η σούπα αυτή είναι ό,τι ωραιότερο , ό,τι πιο comfort food δοκίμασα τον τελευταίο καιρό. Η κοτόσουπα είναι αγαπημένη σούπα του χειμώνα κι αυτή η σκωτσέζικη εκδοχή της είναι γευστική ευωχία! Αγαπημένο πιάτο των Σκωτσέζων σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα.

Cock-a-leekie
(Σκωτσέζικη κοτόσουπα)




(για 6 άτομα)

1 κοτόπουλο
2 λίτρα ζωμό
3 πράσα ψιλοκομμένα
6 κουταλιές ρύζι για σούπα
1 φύλλο δάφνη
μερικά κλωναράκια φρέσκο θυμάρι
μερικά κλωναράκια μαϊντανό
αλάτι πιπέρι

Δέστε μαζί το δαφνόφυλλο , το θυμάρι και το μαϊντανό. Τρίψτε τα κομμάτια του κοτόπουλου με αλάτι και πιπέρι. Βάλτε τα σε μια κατσαρόλα, σκεπάστε τα με ζωμό και προσθέστε το μπουκέτο των μυρωδικών. Ξαφρίστε. Μόλις τελειώσετε το ξάφρισμα χαμηλώστε τη φωτιά κι αφήστε το κρέας να σιγοβράσει για μισή ώρα. Προσθέστε τα πράσα κι αφήστε το φαγητό να σιγοβράσει για 1 ώρα ακόμη. Μόλις βράσει το κρέας , βγάλτε το, βγάλτε και το μπουκέτο των μυρωδικών, δυναμώστε τη φωτιά και προσθέστε το ρύζι. Όσο βράζει το ρύζι ξεκοκαλίζετε το κοτόπουλο. Μόλις βράσει το ρύζι, προσθέστε το κρέας και σερβίρετε αμέσως!

Crispy's confession: Σε κάποιες εκδοχές η συνταγή εμφανίζεται με ψιλοκομμένα ξερά δαμάσκηνα τα οποία προστίθενται με το ρύζι. Όσοι πιστοί των γλυκών νότων στις αλμυρές γεύσεις, ας προσέλθετε!

 Οι γελοιογραφίες είναι του περίφημου Matt της Daily Telegraph

Κυριακή 30 Οκτωβρίου 2011

The debate!

Πριν από αρκετά χρόνια είχα έναν άγριο καβγά με μία θεία μου. Ήταν σε κάποιο γιορτινό τραπέζι κι ο καβγάς έγινε μπροστά στους υπόλοιπους έκπληκτους  συγγενείς που δεν πίστευαν στα μάτια τους -μάλλον τα αυτιά τους- που η μικρή κι αγκαθένια και κατά τ' άλλα πολύ συνεσταλμένη Crispy ωρυόταν υποστηρίζοντας τη θέση της. Ποια ήταν αυτή; Λοιπόν το θέμα του debate ήταν: Τι είναι πιο εύκολο και γρήγορο να φτιάξεις, πατάτες τηγανητές ή μακαρόνια με τυρί; Το θέμα είχε ως εξής. Γυρνάς κουρασμένος στο σπίτι και θες να φτιάξεις κάτι γρήγορο να φας. Τι είναι πιο εύκολο και γρήγορο; Ένα τηγάνι πατάτες ή λίγα μακαρόνια με τυρί; Εγώ φυσικά επέμενα στο δεύτερο και τα επιχειρήματα μου ήταν τα εξής. Δεν χρειάζεται να μπεις στον κόπο να καθαρίσεις πατάτες, μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Για τα μακαρόνια βάζεις μια κατσαρόλα με νερό και περιμένοντας να βράσει μπορείς να κάνεις ένα σωρό άλλες δουλειές. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να τρίψεις λίγο τυρί. Η θεία μου είχε το εξής επιχείρημα. Ότι μετά το μόνο που έχεις να καθαρίσεις είναι ένα τηγάνι ενώ αν φτιάξεις μακαρόνια πρέπει να πλύνεις μία κατσαρόλα συν ένα ολόκληρο σουρωτήρι!!! ''Μα καλά'', της αντέτεινα, ''το σουρωτήρι είναι το βασικό πρόβλημα;'' κι εκεί κάπου η συζήτηση πήρε φωτιά κι είχα και τη μαμά μου να μου ρίχνει διακριτικά τσιμπιές στο μπράτσο να ησυχάσω αλλά δεν έλεγα να το βάλω κάτω , ''μα για ένα σουρωτήρι;'' αναρωτιόμουν και συνεχίσαμε να φωνάζουμε η μία στην άλλη μέχρι που ως η μικρότερη του καβγά με μάλωσαν όλοι και αναγκάστηκα να φύγω οργισμένη και σκασμένη από το τραπέζι. Τότε δυστυχώς δεν είχα το ισχυρότερο επιχείρημα. Ότι με 1, 2 υλικά παραπάνω και στον ίδιο χρόνο μπορείς να φτιάξεις διαφορετικές μακαρονάδες! Οι αποδείξεις εδώ : (1 , 2 , 3 , 4 ) . Μπορείς να γίνεις πολύ πιο δημιουργικός με τα μακαρόνια παρά με τις τηγανητές πατάτες -άντε να τις κάνεις ομελέτα, μετά τι; Μμμμ, τότε ήμουν μικρή κι άπειρη, τώρα πια οι γρήγορες και νόστιμες σπαγγετάδες είναι η ειδικότητα μου. Πιστεύω ακράδαντα ότι θα έπειθα τη θεία μου με αυτήν εδώ:

Πικάντικη σπαγγετάδα 



Υλικά (για 4 άτομα)

1 πακέτο σπαγγέτι
80 γρ ελιές Καλαμών (το κουκούτσι ...αχρείαστο)
40 γρ κάπαρη (ελληνική ..κι αν είναι κυκλαδίτικη ακόμα καλύτερα)
1 πιπερίτσα καυτερή
1 σκελίδα σκόρδο
2 φέτες ψωμί μπαγιάτικο χωρίς την κόρα
άφθονο φρέσκο μαϊντανό
λάδι
αλάτι (με προσοχή ...βλέπε κάππαρη)

Βάζετε σε μια κατσαρόλα άφθονο νερό να βράσει με λίγο αλάτι. Εν τω μεταξύ σε μια μουλινέτα χτυπάτε μαζί τις ελιές με την κάππαρη. Βάζετε το μίγμα  σ'ένα πιατάκι και χτυπάτε στη μουλινέτα το σκόρδο με την πιπερίτσα και τον μαϊντανό. Κόβετε το ψωμί σε μπουκίτσες. Εν τω μεταξύ το νερό θα έχει βράσει, οπότε ρίχνετε τα σπαγγέτι τα οποία θα προσέξετε να βράσετε al dente. Ζεσταίνετε λίγο λάδι σ'ένα τηγάνι και σωτάρετε τις μπουκίτσες ψωμιού  μέχρι να γίνουν τραγανές. Τις αφαιρείτε, βάζετε λίγο ακόμα λάδι στο τηγάνι και σωτάρετε πρώτα το μίγμα σκόρδο-πιπερίτσα- μαϊντανό. Προσθέτετε το μίγμα- ελιές-κάππαρη , ανακατώνετε και προσθέτετε το ψωμί. Εν τω μεταξύ τα σπαγγέτι θα έχουν βράσει. Τα στραγγίζετε και τα προσθέτετε στο τηγάνι, ανακατώνετε γερά και σερβίρετε ΑΜΈΣΩΣ!

Κι όλα αυτά έγιναν πάνω κάτω σε 20 λεπτά! Ακούς θεία;;;;!!!!

Μόνο αυτά χρειάστηκα! Α ναι! Και 20 λεπτά! .....Ωχ, ναι! Και τα σπαγγέτι!!!

Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2011

Tea for ...three!

Χθες στο λεωφορείο όταν άνοιξα κατά 10 εκατοστά το παράθυρο, 40 ζευγάρια μάτια γύρισαν και με αγριοκοίταξαν. Απόρησα γιατί. Σε καμία περίπτωση δεν θυμίζω υπουργίνα ή βουλευτίνα του κυβερνώντος κόμματος -μείον τη Λούκα που καταψήφισε το Άρθρο 37- αλλά και πάλι ποια βουλευτίνα ή υπουργίνα χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ; Επίσης, μπορεί να έχω το ίδιο όνομα με τη διαχειρίστρια του ΔΝΤ αλλά εγώ ποτέ δεν ανακατεύθηκα στις διαπραγματεύσεις για την 6η δόση. Αλήθεια λέω! Αναρωτήθηκα τι τους έκανε να με κατακεραυνώνουν και να μου ρίχνουν δολοφονικές ματιές. Ανατρίχιασα! Α, και τότε ανακάλυψα γιατί! Μα βέβαια! Οι συμπολίτες μου είναι...κρυουλιάρηδες!!!  Αν κάποιος ρίξει μια ματιά στο πώς ντύνονται οι Αθηναίοι αυτή την εποχή, μέσα με τέλη Οκτώβρη, θα νομίζει ότι ζούμε αρκετές γεωγραφικές μοίρες πιο βόρεια και μάλιστα ότι είναι πια τα μέσα του σκοτεινού Γενάρη! Παλτά! Μάλιστα βαριά παλτά και κασκόλ τυλιγμένα έτσι ώστε ίσαμε να φαίνονται μόνο τα μάτια!!! Μπότες -καλά ασ'τες αυτές είναι fashion statement φοριούνται πια όλο το χρόνο- χοντρά καλσόν, ψιλό με χοντρό μπουφάν μαζί, ζιβάγκο+ζακέτα+μπουφάν! Ουφ! Έσκασα! Ψυχραιμία συμπολίτες! Ο καιρός είναι ακόμα θαυμάσιος- πάλι καλά που μας έμεινε κι αυτός- γιατί βιάζεστε να φέρετε τόσο γρήγορα το χειμώνα του...ενός ευρώ (τιμή πετρελαίου θέρμανσης)!  Πρόβες κάνετε; Και μετά αναρωτιέστε γιατί αρρωσταίνετε τόσο εύκολα!
Λοιπόν αν κρυώνετε -λίγο καλέ!- φτιάξτε ένα φλιτζάνι απολαυστικό και τονωτικό τσάι -για το οποίο θα μιλήσουμε σε επόμενη ανάρτηση- και δοκιμάστε αυτά τα πολύ ωραία μπισκότα που σας προτείνω!

Μπισκότα με φιστίκι Αιγίνης και κράνμπερι




 Υλικά (για περίπου 20 τεμάχια)

175 γρ βούτυρο το οποίο θα έχετε αφήσει αρκετή ώρα έξω από το ψυγείο για να μαλακώσει.
85 γρ  ζάχαρη καστανή. Αν οι κρύσταλλοι είναι μεγάλοι περάστε την από την μουλινέτα να μειωθεί το μέγεθος τους.
225 γρ αλεύρι
1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
75 γρ φιστίκι Αιγίνης
75 γρ κράνμπερι αποξηραμένα

Ψιλοκόψτε τα φιστίκια και τα κράνμπερι.
Σε μια λεκάνη χτυπήστε το βούτυρο, τη ζάχαρη και το εκχύλισμα βανίλιας με μια ξύλινη σπάτουλα μέχρι να γίνει το μίγμα κρεμώδες. Προσθέστε λίγο λίγο το αλεύρι συνεχίζοντας να χτυπάτε. Κάθε φορά θα περιμένετε να αφομοιωθεί το αλεύρι στο μίγμα πριν ρίξετε την επόμενη δόση. Μόλις τελειώσετε με το αλεύρι προσθέστε τα φιστίκια και τα κράνμπερι και ζυμώστε με τα χέρια σας για λίγα λεπτά. Θα καταλάβετε ότι είναι έτοιμη η ζύμη όταν θα ξεκολλά από τη λεκάνη. Πλάστε τη ζύμη σε κορμό, τυλίξτε την σε μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο για τουλάχιστον 1 ώρα. Προθερμάνετε τον φούρνο στους 160 βαθμούς. Βγάλτε τη ζύμη από το ψυγείο και κόψτε την προσεκτικά σε κομμάτια των 10 εκ πάχος. Φουρνίστε τα για 12-15 λεπτά. Αφήστε τε τα να κρυώσουν.

Crispy's confession: Ο συνδυασμός -φιστίκι Αιγίνης- κράνμπερι είναι αχτύπητος! Συνιστάται ανεπιφύλακτα!


Τα μπισκότα αγαπητές/αγαπητοί μου, είναι κέρασμα για τα 3 χρόνια που με ανέχεστε και με...αντέχετε! Και σας αφιερώνω αυτό το πολύ ωραίο τραγούδι .....με τον εύγλωττο τίτλο:  Sun was high.....so was I!


Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2011

Stewed not baked.



Προ ημερών φτάνοντας στο Λονδίνο ήμουν αποφασισμένη να εντρυφήσω στο ''γενναιόδωρο σπιτικό και totally full english πρωινό'' που υποσχόταν το ξενοδοχείο στο οποίο θα διέμενα. Όσες φορές είχα πάει στην υπέροχη αυτή gloomy μητρόπολη δεν είχα τολμήσει να ξεκινήσω τη μέρα μου με....bacon and eggs, sausages and baked beans on the toast!


 Αν σκεφτεί κανείς ότι για μένα πρωινό μέχρι πρότινος σήμαινε ψωμί με βούτυρο και μαρμελάδα, δημητριακά με γάλα, κέικ κλπ,  τέτοια γλυκά κι ...ήρεμα εδέσματα γενικώς, τότε όπως κι αν το κάνουμε η πρωινή εντρύφηση σε τόσες πρωτεΐνες και ζωικά λίπη ήταν ένα ρίσκο....that I was willing to take!!! Κι έτσι το πρώτο πρωινό που κάτσαμε στην τραπεζαρία του ξενοδοχείου ήρθε μπροστά μου μια τεράστια πιατέλα με όλα αυτά τα...καλούδια και θυμάμαι ο σύντροφος γούρλωσε τα μάτια του κι αναφώνησε: ''θα φας ΕΣΎ...ΌΛΑ αυτά;;;;;'' . Ε ναι! Όπερ και εγένετο! Κι όπως έγινε και τις επόμενες μέρες.  Κι η ετυμηγορία μου είναι η εξής: Αν και δεν έχω σκοπό να ξεκινώ από τούδε και στο εξής τη μέρα μου με τέτοιο τρόπο εν τούτοις οφείλω να ομολογήσω ότι  το συγκεκριμένο πρωινό είναι χορταστικό -όσο δεν φαντάζεσαι!- και προσφέρει στον οργανισμό απίστευτη ενέργεια- το αποδεικνύουν οι ατέλειωτες ώρες περπατήματος σε αυτήν την πόλη που τα έχει όλα- στην κυριολεξία όλα, κυρίως γαστρονομικά!
Έτσι λοιπόν παίρνω το θάρρος κι αφού έψαξα αρκετά για να βρω μια όσο το δυνατόν αυθεντική συνταγή να σας παρουσιάσω στα πλαίσια του αφιερώματος στα όσπρια,ιδού λοιπόν τα ...baked beans! Τα οποία  1) δεν είναι baked (στο φούρνο) αλλά stewed (σιγομαγειρεμένα στην κατσαρόλα) και 2) δεν χρειάζεται να τα φάτε για πρωινό, μια χαρά τρώγονται οποιαδήποτε άλλη ώρα της ημέρας!

Baked beans (the english way)*
Έτος οσπρίων 2011 : Οκτώβριος




Υλικά για 2 άτομα
180 γρ φασόλια τα οποία θα έχετε μουλιάσει από το προηγούμενο βράδυ
1 κρεμμύδι ψιλοκομμένο
1 σκελίδα σκόρδο ψιλοκομμένη
1 φύλλο δάφνη
μερικά κλωνάρια φρέσκο θυμάρι
1 κονσέρβα ντομάτα ψιλοκομμένη
2 ποτήρια ζωμό της αρεσκείας σας
3 κουταλιές πάστα ντομάτας
λάδι
αλάτι

Στραγγίζετε τα φασόλια. Σε μια κατσαρόλα ζεσταίνετε λίγο λάδι, στο οποίο σωτάρετε το κρεμμύδι και το σκόρδο. Μόλις σωταριστούν ρίχνετε όλα τα υπόλοιπα υλικά και τόσο ζωμό όσο να σκεπαστούν τα φασόλια. Σκεπάζετε την κατσαρόλα, χαμηλώνετε τη φωτιά και αφήνετε τα φασόλια να σιγοβράσουν για τουλάχιστον 2 ώρες- ο χρόνος εξαρτάται από...την αντοχή των φασολιών. Πότε πότε ρίχνετε μια ματιά μην τυχόν κι έχει στεγνώσει τελείως το φαγητό. Το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.



* Υπάρχουν διάφορες εκδοχές όπως τα boston baked beans τα οποία περιέχουν μολάσα, μουστάρδα και μπέικον ή τα canadian-french beans τα οποία φτιάχνονται με...σιρόπι σφένδαμου! Not at all the english way!



1-2 παρατηρήσεις:
Διαπίστωσα ότι η γαστρονομική παρουσία της Ελλάδος δεν είναι και ιδιαίτερα έντονη στο Λονδίνο. Πρωτ'απ'όλα σε street food festival στο οποίο βρεθήκαμε η Ελλάδα έλαμπε δια της απουσίας της. Στα διάφορα ντέλι και στο αγαπημένο Waitrose το μόνο ελληνικό που βρήκα ήταν ....κλασικά η φέτα και κάτι ελιές Καλαμών. Α και κάπου είδα τα πουράκια του Παπαδόπουλου τα περίφημα Caprice! Επειδή στο Λονδίνο μπορεί κανείς να βρει οτιδήποτε σε σχέση με τα κρασιά -κι ιδιαίτερα του Νέου Κόσμου- πάντα κάνω επισκέψεις  (κι αγορές!) στις εκεί κάβες. Δεν θυμάμαι να έπεσα πάνω σε ελληνικό κρασί. Τι κρίμα!
Τέλος το street food είναι ιδιαίτερα δημοφιλές και στους Άγγλους αρέσουν πολύ οι πίτες. Απορώ πως δεν έχει σκεφτεί κανείς να ανοίξει ένα κλασικό ελληνικότατο τυροπιτάδικο! Χαμός θα γινόταν!





Τη δεκαετία του 70 όταν ο Βραζιλιάνος μουσικός Caetano Veloso βρέθηκε εξόριστος στο Λονδίνο, έγραψε τούτο το πολύ όμορφο  και γλυκόπικρο τραγούδι που εμπνεύστηκε από την παραμονή του στη μία και μοναδική ευρωπαϊκή μητρόπολη!

Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2011

Fabulous.......fake food!!

Τις προάλλες ο καθηγητής των Ισπανικών επέμενε ότι κανένα ισπανικό εστιατόριο των Αθηνών δεν σερβίρει αυθεντική κουζίνα της πατρίδας του ούτε καν την πλησιάζουν γευστικά. Ακούγοντας το παράπονο του κουνούσα σκεφτική το κεφάλι μου ενθυμούμενη διάφορες ''περιπέτειες'' που μου έχουν τύχει κατά καιρούς σε wannabe ιταλικά εστιατόρια της πόλης, με αποκορύφωμα την επίσκεψη προ διετίας σε .....''ristorante italiano'' όπου τα μισά και πλέον πιάτα περιείχαν την ελληνοπρεπέστατη...φέτα! Υπερβάλλω ελαφρώς, το παραδέχομαι,  αλλά η συνεχής παρουσία της φέτας στον κατάλογο ήταν δυστυχώς ενοχλητική.... κι απογοητευτική. Τα εστιατόρια με εθνικές κουζίνες πάσχουν. Πάσχουν από έλλειψη αυθεντικότητας ενώ από την άλλη χαρακτηρίζονται από  υπερβολική εμμονή στη διακόσμηση -αναγκαστικά έτσι ώστε να συγκαλύψουν το πρώτο μειονέκτημα. Υπάρχουν βέβαια κι εξαιρέσεις. Και οι εξαιρέσεις έχουν κυρίως να κάνουν με εστιατόρια των οποίων οι ιδιοκτήτες και σεφ κατάγονται από τη χώρα της οποίας την κουζίνα θέλουν να πρεσβεύουν. Έτσι λέει ο κανόνας. Από την άλλη υπάρχει η εξής λύση: Αν θες να φας αυθεντικό φαγητό από κάποια εθνική κουζίνα καλύτερα να ταξιδέψεις στη συγκεκριμένη χώρα. Κάτι τέτοιο είναι κομματάκι δύσκολο για πολλούς λόγους αλλά ιδιαίτερα όταν έχεις Υπουργό Οικονομικών τον Μπένι τα γαστρονομικά ταξίδια γίνονται όνειρα θερινής νυκτός!!! Οπότε προκύπτει η έσχατη λύση κι έτσι συμβιβαζόμαστε με ...ντεμέκ συνταγές!!! Ως λάτρης της ινδικής κουζίνας κι αποκλείοντας προς το παρόν ένα ταξίδι στη γοητευτική αυτή χώρα, μου έχει μείνει να φτιάχνω ένα κοτόπουλο με κάρι που θα έκανε έναν Ινδό να πέσει κάτω από τα γέλια! Αλλά δεν παύει να είναι ένα νόστιμο πιάτο που αγαπώ ιδιαίτερα γι'αυτό και βρίσκω το θάρρος (ή μάλλον...θράσος!!!) να το αναρτήσω! Ιδού λοιπόν ένα ...ελληνοπρεπέστατο ινδικό πιάτο!

Κοτόπουλο με κάρι (the greek way!!)



Υλικά για 4 άτομα

1 μικρό κοτόπουλο κομμένο σε μερίδες
1 μεγάλο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
3-5 κουταλιές κάρι (εξαρτάται από τη...δυναμική του και τις αντοχές σας!!!)
5-6 κούπες ζωμό της αρεσκείας σας
1 1/2 κούπες ρύζι μπασμάτι
λίγο σαφράν (σε σκόνη ή κλωστούλες που θα έχετε βάλει σε λίγο ζωμό)
1 1/2 κεσέδες γιαούρτι (Όχι στραγγιστό. Προτιμότερο το light στραγγιστό 2% )
λάδι

Ζεσταίνετε λίγο λάδι σε μια μεγάλη κατσαρόλα.  Σωτάρετε σε αυτό το σκόρδο και το κρεμμύδι. Ρίχνετε το κάρι, ανακατεύετε λίγο και προσθέτετε το κοτόπουλο. Το σωτάρετε από όλες τις πλευρές και προσθέτετε ζωμό τόσο όσο να το σκεπάσει και σκεπάζετε την κατσαρόλα. Μαγειρεύετε σε μέτρια φωτιά για μια ώρα. Αφού μαγειρευτεί το κρέας το αφαιρείτε και ρίχνετε το ρύζι στην κατσαρόλα. Αν το φαγητό έχει πιεί όλα τα υγρά του προσθέτετε τη διπλάσια ποσότητα του ρυζιού σε ζωμό δηλαδή 3 φλιτζάνια. Αν έχει ακόμα υγρά υπολογίζετε και προσθέτετε όσος ζωμός λείπει. Μόλις βράσει το ρύζι προσθέτετε το σαφράν. Φέρτε πάλι το κρέας στην κατσαρόλα, ρίξτε το γιαούρτι, σκεπάστε την κατσαρόλα, πιάστε την από τα χερούλια και δώστε της δυο τρία γερά αναδέματα!!
बॉन एपेतीत όπως λένε και στα Χίντι!!


Λοιπόν το κρασί είναι μείζον και δύσκολο θέμα όταν πρόκειται να το συνδυάσουμε με ινδική κουζίνα. Προτείνω ως ασφαλείς λύσεις κρασιά που περιέχουν ποικιλίες όπως το Sauvignon blanc και Chardonnay! Με τον Αμέθυστο του Κώστα Λαζαρίδη δεν ήταν καθόλου άσχημος ο συνδυασμός!

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου 2011

Φθινοπωρινές διαθέσεις.




Το φθινόπωρο είναι πια εδώ! Αυτό δε, για πολλούς Έλληνες σημαίνει ...βαρυχειμωνιά! Αγαπητοί συμπατριώτες, οι θερμοκρασίες παίζουν ανάμεσα στους πολύ ευχάριστους 24-27 βαθμούς. Τουτέστιν γιατί ταμπουρωθήκατε κάτω από πουλόβερ, ζακέτες, κασκόλ και μπουφάν;; Ψυχραιμία! Μπορεί να μας λούζει κρύος ιδρώτας όταν κάνει δηλώσεις ο Υπουργός των (βασανισμένων) Οικονομικών της χρεοκοπημένης χώρας μας, αλλά μερικά πράγματα, κάτι μικρές απολαύσεις,  ευτυχώς δεν φορολογούνται ακόμα! Όπως μια βουτιά -ή απλά μια βόλτα- στη θάλασσα! Είναι χάρμα οφθαλμών ...κι αγχολυτική!!



Το κέικ που έχουμε σήμερα είναι αρκούντως φθινοπωρινό. Ψημένο καρύδι και μέλι δίνουν  γεύση κι άρωμα στην πανέμορφη τούτη εποχή.

Κέικ με ψημένο καρύδι και μέλι



1 1/2 φλιτζάνια καρύδι
1 φλιτζάνι αλεύρι
1 1/2 κουταλάκι baking powder
12 κουταλιές βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου + λίγο ακόμα για το ταψί
1/2 φλιτζάνι μέλι
1/4 φλιτζάνι ζάχαρη
3 μεγάλα αυγά
το ξύσμα ενός πορτοκαλιού
1/2 κουταλάκι  εκχύλισμα βανίλιας

Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 180 βαθμούς. Βουτυρώνετε κι αλευρώνετε ελαφρώς ένα ταψί διαμέτρου περίπου 22 εκ.. Απλώνετε το καρύδι και το ψήνετε για 4-5 λεπτά στον φούρνο. Το αφήνετε για λίγο να κρυώσει και το περνάτε από τη μουλινέτα. Σε ένα μπολ ανακατεύετε το αλεύρι με το τριμμένο καρύδι και το baking powder. Σ'ένα άλλο μπολ χτυπάτε τα αυγά με το ξύσμα και το εκχύλισμα βανίλιας.
Στο μίξερ χτυπάτε καλά το βούτυρο με τη ζάχαρη και το μέλι. Μόλις αφρατέψει το μίγμα ρίχνετε σιγά σιγά τα αυγά. Συνεχίζετε το χτύπημα.  Προσθέτετε λίγο λίγο το μίγμα αλευριού-καρυδιού. Χτυπάτε απαλά μέχρι να ενσωματωθεί  στο μίγμα. Ψήνετε για 35-40 λεπτά. Αφήνετε να κρυώσει λίγο πριν το βγάλετε από το ταψί.


Κι επειδή το blog τούτο είναι στις καλές του αυτές μέρες (απορώ γιατί αφού τίποτα δεν πάει καλά!!!) αποφάσισε να απαντήσει σε κάποιες απορίες σας -τις οποίες μου αποκάλυψε ο καλός μου φίλος blogger statistics!

1. Μου αρέσει το αλάτι : Ο καθείς με το βίτσιο του φίλε αλλά καλού κακού έχε ένα πιεσόμετρο μαζί σου!

2. Στα γλυκά τι σημαίνει 1/2  1/3  1/4 : Θα ψάξεις να βρεις το βιβλίο Μαθηματικών της 5ης Δημοτικού- στη μαύρη αγορά κυκλοφορούν κάτι λίγα αντίτυπα!- θα πας στο κεφάλαιο με τον τίτλο  ''Κλάσματα'' και θα το μελετήσεις ενδελεχώς.

3. Μελιτζανόπιτα καταπλικτική : Έχω , αλλά διόρθωσε την ορθογραφία σου.

4. Καλύτερη γαρδούμπα πού θα βρω : Στο σπίτι της μαμάς μου ανήμερα το Πάσχα!  

Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Porca miseria!

Προ ημερών ο κος. Μπεγλίτης δήλωσε ότι ...''οι Έλληνες πρέπει να μάθουμε να ζούμε πιο φτωχικά'' . Α χα!  Tη στιγμή που διάβαζα τη δήλωση απολάμβανα το beluga χαβιάρι μου, το οποίο μου έκατσε στο λαιμό. Προσπάθησα να συνέλθω πίνοντας μερικές γουλιές από μια ροζέ Dom Perignon του 1995 αλλά οι μπουρμπουλήθρες της δεν με βοήθησαν καθόλου να συνέλθω. Bye bye ακριβές γαστρονομικές μου απολαύσεις. Σνιφ, σνιφ.... Adieu Monte Carlo... Λυγμ, λυγμ....Ναι, ξέχασα να σας πω ότι εκείνες τις μέρες βρισκόμουν στο -ακριβό- πριγκιπάτο του Μονακό. Πούλησα ό,τι είχα και δεν είχα και πήρα το δρόμο για την χρεοκοπημένη πατρίδα. Ήλπιζα ότι με τα λεφτά που είχα τόσο καιρό σε off-shore εταιρίες θα την έβγαζα καθαρή αλλά με το που πάτησα το πόδι μου στα ιερά τούτα εδάφη με γράπωσε η εφορία -έτυχε να μην απεργεί εκείνη την ημέρα!- και αφού μου κράτησε (εγ)κεφαλικούς φόρους, ΕΤΑΚ. έξτρα ΦΠΑ, έξτρα έκτακτους φόρους, πολλά έξτρα είχε το ...μενού, στο τέλος έμεινα με ένα τόσο ευτελές ποσό που μόνο υπόγεια γκαρσονιέρα μπορούσα πια να αγοράσω. Την οποία αγόρασα κι η οποία πλημμύρισε με την πρώτη νεροποντή. Αφού...στέγνωσα την γκαρσονιέρα, έτρεξα στο ΙΚΕΑ -στην αρχή είχα κατά νου τον ''δια χειρός Βαράγκη'' ...αλλά φευ...!- αγόρασα ένα τραπέζι και δύο καρέκλες , έστρωσα το τραπέζι με τραπεζομάντιλο αλέκιαστο που βρήκα στη λαϊκή κοψοχρονιά και κάλεσα σε γεύμα....... τον κο. Μπεγλίτη!!!!!!!!!!

Τονοσαλάτα με φασόλια
Έτος οσπρίων 2011 : Σεπτέμβριος



Υλικά (για 2 άτομα)
1-2 καρότα
1 μεγάλο κρεμμύδι
100 γρ φασόλια μέτρια
λίγη κάππαρη
ελιές της αρεσκείας σας
1 κονσέρβα τόνο
αλάτι
πιπέρι
λάδι
λίγο χυμό λεμονιού

Βράζουμε τα φασόλια προσέχοντας να μην παραβράσουν. Τα στραγγίζουμε περνώντας τα από λίγο κρύο νερό.
Κόβουμε το κρεμμύδι σε ροδέλες και το καρότο σε λεπτές οριζόντιες φετούλες. Τα απλώνουμε σε ένα ταψί με λίγο λάδι και τα ψήνουμε στο γκριλ για ένα δεκάλεπτο περίπου. Μόλις ψηθούν τα βγάζουμε από το φούρνο, τα αφήνουμε να κρυώσουν λίγο και τα ψιλοκόβουμε. Από ελιές μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ό,τι μας αρέσει. Αν τυχόν χρησιμοποιήσουμε Καλαμών ή πράσινες , βγάζουμε το κουκούτσι και ψιλοκόβουμε. Αν χρησιμοποιήσουμε ελιές θρούμπι -για τις οποίες η γράφουσα τρελαίνεται! - τις αφήνουμε με το κουκούτσι.
Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί, προσθέτουμε λίγο λάδι, μπόλικο φρεσκοτριμμένο πιπέρι, διορθώνουμε το αλάτι και συμπληρώνουμε με λίγο λεμόνι.
Σερβίρουμε με μια δροσερή Μαντινεία ή ένα Ασύρτικο. Ή λίγη δροσερή μπύρα.

Με τον κο. Μπεγλίτη ήπιαμε μπύρα. ''Ήπιαμε'' τρόπος του λέγειν, εγώ την ήπια όλη, ενώ ο κος. Μπεγλίτης μιλούσε όλη την ώρα. Πολύ παρλαπίπας ο τύπος, έπρεπε να το περιμένω, τον θυμάμαι στην τελετή ανάληψης του Υπουργείου Άμυνας από τον κο. Βενιζέλο (ωχ!) , δεν έλεγε να βάλει γλώσσα μέσα του, μέχρι να τελειώσει, οι περισσότεροι αξιωματικοί που τον παρακολουθούσαν είχαν συνταξιοδοτηθεί!!!
Τέλος πάντων με την μπύρα ήρθα στο τσακίρ κέφι, άρχισε να βράζει το ιρλανδέζικο αίμα που κυλά μέσα μου (!) κι έπιασα το τραγούδι , το οποίο αφιέρωσα εξαιρετικά στον κο.Μπεγλίτη και στους νυν και πρώην συναδέλφους του στις νυν και πρώην κυβερνήσεις και κοινοβούλια.

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου 2011

7

Η Μάγδα του κομψότατου  my little expat kitchen με προσκάλεσε να συμμετάσχω σε ένα - ας το πούμε- παιχνίδι με τον τίτλο ''Η λίστα των 7''. Ο στόχος είναι να βρω 7 αναρτήσεις μου που να ανταποκρίνονται σε 7 συγκεκριμένα κριτήρια! Έψαξα λοιπόν, θυμήθηκα..... ντράπηκα (μα τι γράφω κατά καιρούς;;;) και κατέληξα στις εξής 7 αναρτήσεις:

1. Η πιο όμορφη ανάρτηση μου: 


Εκείνη όπου δίνω τη συνταγή ενός από τα πιο χαρακτηριστικά πιάτα της αγαπημένης μου Ρώμης. Σε αυτή την ανάρτηση ανακάλυψα ότι είστε λάτρεις των γρήγορων μακαρονάδων. Υπόσχομαι περισσότερες φέτος το χειμώνα!

2. Η πιο δημοφιλής ανάρτηση μου

Ο καλός μου blogger statistics (σχολαστικό παιδί!!) μου αναφέρει ότι η πιο δημοφιλής ανάρτηση μου είναι εκείνη όπου δίνω τη συνταγή της μακεδονικής μελιτζανόπιτας. Η συγκεκριμένη ανάρτηση δέχεται εκατοντάδες χτυπήματα κάθε μέρα! Τα εύσημα πάνε βέβαια στον εξαιρετικό κο. Αλέξανδρο Γιώτη, του οποίου την συγκεκριμένη συνταγή είχα βρει πριν χρόνια στον ''Γαστρονόμο''.



3. Η πιο αμφιλεγόμενη ανάρτηση μου.

Υπήρξε κάποια εποχή που το αλλοπρόσαλλο τούτο blog ήταν λίγο απ'όλα, κάτι σαν τα μίνι μάρκετ της γειτονιάς όπου βρίσκεις από εφημερίδες μέχρι...σαμπουάν. Υπάρχουν κάποιες παλιότερες αναρτήσεις όπου παρίστανα την βαθυστόχαστη κριτικό κινηματογράφου κι είχα κάτι τρελές ορέξεις να φτιάχνω λίστες! Ιδού λοιπόν η λίστα με τις κατά Crispy (εξ ου κι αμφιλεγόμενη η ανάρτηση!!!) καλύτερες ταινίες της προηγούμενης δεκαετίας!) . Πάντως είχε πέσει πολλή συζήτηση τότε!





4. Η πιο χρήσιμη ανάρτηση μου

Εμμμ, χρήσιμη είπατε; Μάλλον η συγκεκριμένη ανάρτηση για συγκεκριμένους -τότε!- λόγους!!





5. Η ανάρτηση της οποίας η επιτυχία με ξάφνιασε

Φευ, το Blog τούτο δεν ήταν ποτέ των μεγάλων επιτυχιών. Εντούτοις υπάρχει τούτη η σπαγγετάδα που κάνει ακόμα σιωπηλή επιτυχία. Φίλες με παίρνουν τηλέφωνο κι έχω δεχτεί αρκετά μηνύματα όπου μου λένε ότι η απλή αυτή pasta με pesto καρυδιού τους έχει στην κυριολεξία σώσει! Κι έχει περάσει ενάμιση χρόνος από τότε που την ανάρτησα!



6. Η ανάρτηση που δεν έλαβε την προσοχή που της άξιζε

Τόσο νόστιμο πιάτο και μου το σνομπάρατε!! Que dommage!



7. Η ανάρτηση για την οποία είμαι περήφανη.

Όχι ακριβώς περήφανη, πάντως χάρηκα πολύ που όλες/όλοι εκδηλώσατε την λατρεία σας για την ....ακαταμάχητη σοκολάτα!!!



Και τώρα η πρόσκληση για τη ''Λίστα των 7'' πρέπει να δοθεί σε άλλες 5 blogger κι έτσι προσκαλώ τις:

Εμμανουέλα του Eating around
Jenny του my kitchen diary
Ερμιόνη του the one with all the tastes
Πηνελόπη του aroma vanillias
Amelie του amelie delicatessen

Να ευχαριστήσω και πάλι την Μάγδα που με ''έσπρωξε'' κατά κάποιο τρόπο να ανασκαλέψω το αμαρτωλό πλην όμως νόστιμο παρελθόν του blog! Dank je wel!