Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

Ποδήλατα και ....''carrozze''

Πριν λίγες μέρες ο συν-blogger navarino-s ανάρτησε στο συνεταιρικό μας σινεφίλ blog ''rear window'', την ταινία του Vittorio de Sica ''Ο κλέφτης των ποδηλάτων'', μια από τις σημαντικότερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου. . Λίγες μέρες αργότερα , παίρνοντας ως αφορμή αυτήν την ανάρτηση , ο Tyler έγραψε ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για το ίδιο το ποδήλατο.

Η δική μου αφορμή σε σχέση με το αρχικό, πολύ όμορφο, κείμενο του navarino-s είναι ...γαστρονομική! Στην ταινία υπάρχει η εξής χαρακτηριστική σκηνή: Ο πατέρας κι ο γιος ψάχνουν απεγνωσμένα στην κατεστραμμένη από τον πόλεμο Ρώμη να βρουν το κλεμμένο ποδήλατο. Το μικρό παιδί είναι αποκαμωμένο και πεινασμένο. Τότε ο πατέρας του με τα λιγοστά λεφτά που του έχουν μείνει , παίρνει το γιο του και πηγαίνουν σε μια ταβέρνα , όπου τρώνε ένα από τα πιο γνωστά και πιο λαχταριστά εδέσματα που σερβίρονται ακόμα και σήμερα στις ταβέρνες της Αιώνιας Πόλης......

Mozzarella in carrozza




Υλικά
1 μοτσαρέλα (250 γρ)
8 φέτες ψωμί μαλακό από τις οποίες θα έχετε αφαιρέσει την κόρα.
2 αυγά
2 κουταλιές γάλα
αλεύρι
αλάτι
πιπέρι



Κόβουμε τη μοτσαρέλα σε 4 ισόπαχες φέτες. Βάζουμε τις φέτες μοτσαρέλας ανάμεσα σε 2 φέτες ψωμί και πιάνουμε το σύνολο με οδοντογλυφίδα. Χτυπάμε τα αυγά με το γάλα. Αλευρώνουμε την ''καρότσα'' πάνω κάτω , την περνάμε από το αυγό -να πάει καλά από παντού- και τηγανίζουμε σε δυνατή φωτιά.
Υπάρχει κι η ναπολιτάνικη εκδοχή που θέλει ένα φιλέτο αντζούγια να συνοδεύει τη μοτσαρέλα στην ''καρότσα''! Όσοι πιστοί προσέλθετε!


Το βράδυ που έφτιαξα τούτο το φαγητό , είχα ένα, ας το πούμε , μεσογειακό σουαρέ. 3 πιάτα από τρείς χώρες της Μεσογείου. Τούτο το ιταλικό , ένα tapas από -πού αλλού;- την Ισπανία (συγκεκριμένα εκείνο με τον τόνο) κι ένα πιάτο από.......χμμμμ.... αυτό θα το συζητήσουμε στην επόμενη ανάρτηση!

Κυριακή 25 Ιουλίου 2010

Η αυτής μεγαλειότης , η ...μελιτζάνα!

Αναμφίβολα το κυρίαρχο λαχανικό του θέρους είναι η ντομάτα. Είναι σχεδόν πανταχού παρούσα στα καλοκαιρινά μας πιάτα , στις σάλτσες μας , στις σαλάτες μας (σ.σ. Θυμήστε μου να σας αποκαλύψω στο τέλος έναν σοβαρό αντίπαλο της ντομάτας στο πεδίο των σαλατών!) , στο φούρνο μας ελέω γεμιστών κοκ. Είναι η βασίλισσα , δε λέω. Αλλά δεν είναι η...μοιραία , δεν είναι η femme fatale του καλοκαιριού, δεν είναι είναι εκείνο το λαχανικό που θέλει υπομονή και μαεστρία για να αποκαλύψει τις αρετές του......μμμμμμ...κι όταν τις αποκαλύψει το ερωτεύεσαι σφόδρα και δια παντός. Η τσαχπίνα , η τσαπερδώνα (που έλεγε κι η γιαγιά μου!) , η ....''στρίγγλα που έγινε αρνάκι'' δεν είναι άλλη από την




 μελιτζάνα! Πολλοί τη θεωρούν δύστροπο λαχανικό -πιθανόν επειδή δεν τρώγεται ωμή κι ίσως επειδή χρειάζεται μια διαδικασία για να διώξει κανείς την πικράδα της , αλλά αξίζει τον κόπο.  Όταν την τιθασεύσεις τηγανίζοντας , μαγειρεύοντας ή ψήνοντάς την ...σου αποκαλύπτει η ''άτιμη'' μια γλύκα μοναδική και πολύ ιδιαίτερη. Ευτυχώς στην ελληνική κουζίνα εμφανίζεται συχνά η χάρη της , όπως και στην ιταλική , την τούρκικη και την αραβική. Η συνταγή που σας έχω σήμερα είναι ιταλική και πολύ διάσημη. Το μεγάλο της ατού είναι το ψήσιμο που γίνεται στο φούρνο. Δένει τόσο ωραία το φαγητό που θα συναρπάσει τους πάντες ακόμη και τους αμετανόητους κρεατοφάγους! Θυμάμαι είχα πάει ένα ταψί σ'ένα ταράτσα-πάρτι κι ένας από τους καλεσμένους το σνόμπαρε γιατί δεν είχε κρέας. Στο τέλος , εκείνος ήταν που το ρήμαξε κι έψαχνε απεγνωσμένα για απομεινάρια!

Melanzane alla Parmigiana
(από το βιβλίο της Σοφία Λόρεν ''Συνταγές κι αναμνήσεις'')




Για 4 άτομα
Υλικά
2 κιλά μελιτζάνες (φλάσκες , εγώ χρησιμοποίησα και λευκές που είναι γλυκύτατες!)
1/2 κιλό ντομάτες
3 σκελίδες σκόρδο
Βασιλικός φρέσκος , φρεσκότατος και μυρωδάτος
2/3 φλιτζάνι φρεσκοτριμμένη παρμεζάνα
2 μπάλες μοτσαρέλα κομμένες σε κύβους
αλάτι
πιπέρι
λάδι
Πλένουμε και καθαρίζουμε τις μελιτζάνες από το κοτσάνι. Αφαιρούμε αριστερά και δεξιά 2 φετούλες και μετά κόβουμε σε φέτες του 1 εκατοστού. Στρώνουμε τις μελιτζάνες σ'ένα πιάτο , αλατίζουμε , σκεπάζουμε μ'ένα πιάτο και βάζουμε κάτι βαρύ από πάνω. Αφήνουμε για 1 ώρα. (σσ : Η διαδικασία αυτή γίνεται για να ξεπικρίσει η μελιτζάνα. Αν η μελιτζάνα τυγχάνει γλυκιάς ποικιλίας , τότε προσπερνάμε τη συγκεκριμένη διαδικασία). Στο μεταξύ ετοιμάζουμε τη σάλτσα. Περνάμε τις ντομάτες από τον τρίφτη. Σ' ένα τηγάνι σωτάρουμε το σκόρδο. Ρίχνουμε την ντομάτα και μερικά φύλλα βασιλικού ψιλοκομμένα , αλατοπιπερώνουμε και μαγειρεύουμε μέχρι να πήξει η σάλτσα.
Όταν έρθει η ώρα , ξεπλένουμε τις μελιτζάνες και τις στεγνώνουμε με χαρτί κουζίνας. Τις τηγανίζουμε σε μπόλικο λάδι και τις στραγγίζουμε σε χαρτί κουζίνας.
Σένα ταψί απλώνουμε μια στρώση σάλτσας , από πάνω στρώνουμε μελιτζάνες κι από πάνω τα τυριά. Συνεχίζουμε την ίδια σειρά στρώσεωνσάλτσα-μελιτζάνες- τυριά μέχρι να τελειώσετε με μια στρώση σάλτσας. Ρίχνετε από πάνω ό,τι τυρί έχει μείνει και ψήνετε σε προθερμασμένο φούρνο (180 βαθμοί) για 20 λεπτά. Το φαγητό τρώγεται ζεστό ή κρύο. Με τέτοια ζέστη προτιμάται κρύο συνοδευόμενο μ'ένα ωραιότατο ελληνικό ροζέ (ο ελληνικός αμπελώνας διαθέτει αρκετά!)


Για όσο καιρό θα είμαστε μαζί , κάθε καλοκαίρι θα σας αναρτώ συνταγές μελιτζάνας. Εδώ κι εδώ θα βρείτε τις συνταγές του προηγούμενου θέρους.

Και για το τέλος: Η ντομάτα κινδυνεύει να χάσει την πρωτοκαθεδρία της στις καλοκαιρινές σαλάτες. Επισκεπτόμενη διάφορα ξένα γαστρονομικά site ανακάλυψα ότι................ το καρπούζι είναι ο μεγάλος πρωταγωνιστής αυτού του καλοκαιριού και παρουσιάζεται σε σαλάτες με διάφορα υλικά όπως φέτα , κρεμμύδι , ελιές κλπ. Ειδικά φέτος που οι Ευρωπαίοι ''τσουρουφλίστηκαν'' από ασυνήθιστους καύσωνες κάτι τέτοιες σαλάτες ''έπαιξαν'' πολύ!

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

Παραμιλώ και παραλλάζω.

Συζήτηση με τον Α.Α.Α. (Άγνωστος κι Ανύπαρκτος Αναγνώστης)

- Crispy , πέρασα από το blog σου.
- Χμμμ....
- Κι είδα ότι είχες συνταγές για σάλτσες pesto κι έτσι έφτιαξα χθες μια ωραιότατη σπαγγετάδα.
- Xμμμ...Καλά έκανες...Κι εγώ το ίδιο...
- Ξέρεις όμως...Μου περίσσεψε λίγη pesto και δεν ξέρω πώς να την αξιοποιήσω!
- Μπα , για δες σύμπτωση! Κι εμένα μου περίσσεψε λίγη! Λοιπόν , πάρε χαρτί και μολύβι , δώσε προσοχή και πάμε να μαγειρέψουμε μια ωραιότατη.....

Σπαγγετάδα καλοκαιρινή
(Penne με μελιτζάνα, πιπεριά, ντομάτα και σάλτσα pesto)




Για 2 άτομα
1/3 πακέτο ζυμαρικά tortiglioni (ή ότι άλλο θέλετε που να μοιάζει )
1 μελιτζάνα
1 πιπεριά
1 ντομάτα
2 σκελίδες σκόρδο
αλάτι
πιπέρι
λάδι
κι η pesto που περίσσεψε!

Κόβετε σε κυβάκια τα τρία λαχανικά. Σε μέτρια φωτιά σωτάρετε το σκόρδο. Προσθέτετε την πιπεριά και την μελιτζάνα. Ανακατώνετε και τα αφήνετε να σωταριστούν για λίγο. Προσθέτετε την ντομάτα , αλατοπιπερώνετε , σκεπάζετε το τηγάνι , χαμηλώνετε τη φωτιά κι αφήνετε να σιγοβράσουν για 20 λεπτά. Βράζετε τα ζυμαρικά αυστηρά al dente. Ανακατεύετε τα ζυμαρικά με τα λαχανικά , ρίχνετε 2-3 κουταλιές pesto .....και μ'ένα ωραιότατο ροζέ απολαμβάνετε ένα νοστιμότατο κι ελαφρύ πιάτο τούτες τις ζεστές βραδιές!









Και το τέλος της συζήτησης:
- Crispy ευχαριστώ!
- Παρακαλώ.
- Όμως δεν διευκρίνησες σε ποια από τις δύο pesto αναφέρεσαι!
- Χμμμμ...την κλασική,την γενοβέζικη.
- Είσαι θεά!
- Χμμμ....υπερβάλλεις......
- Είσαι μοναδική!
-....Σαν να τα παραλές...
- Crispy , δεν μιλάω για σένα , για την μελιτζάνα μιλάω!
-....Ωωω.....μα τότε μιλάς για την επόμενη συνταγή!
- Ανυπομονώ!
(to be continued)

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

Viva Mexico!

Το Μεξικό μπορεί να μην ευτύχησε ως προς την πορεία του στο Μουντιάλ , αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα εκδηλώσουμε την αμέριστη εκτίμηση μας στην εθνική  κουζίνα αυτής της πολύ όμορφης χώρας! Παραδόξως είναι ιδιαίτερα αγαπητή εδώ στην Ελλάδα και λίγο πολύ τα μεξικάνικα εστιατόρια ευδοκιμούν. Ίσως περισσότερο ως tex mex , αλλά η ποιότητα τους είναι από καλή έως πολύ καλή - τουλάχιστον σε όσα έχω πάει έχω μείνει πολύ ευχαριστημένη. Έχω φάει εξαιρετικό γκουακαμόλε κι έχω ρημάξει - στην κυριολεξία - τα φαχίτας της πόλης ! Πάντα με τη συνοδεία της αγαπημένης μου Margaritas!
Σήμερα σας έχω κεσαντίγιας! Τα πρωτοέφτιαξα βλέποντας εκείνες τις περίφημες εκπομπές του Jamie Oliver  , όπου χοροπηδούσε κι έκανε κωλοτούμπες σε μια χαριτωμένη κουζίνα κάπου στο Λονδίνο! Μπορεί να αστειεύομαι με τον ''Όλι'' όπως τον αποκαλώ αλλά νομίζω ότι οι Άγγλοι του οφείλουν πολλά .
Το θέμα μας όμως δεν είναι ο αγαπητός Oli αλλά τα ταπεινά τούτα κεσαντίγιας , τα οποία δεν θέλουν και πολλά πολλά . Για να είμαι ειλικρινής έχουν περάσει χρόνια που είχα δει την εκπομπή οπότε κάτι μπορεί να έχω ξεχάσει , κάτι να έχω αλλάξει. Πραταύτα τα πράγματα είναι πανεύκολα και το αποτέλεσμα πολύ καλοκαιρινό!

Quesadillas alla Jamie όπως τις θυμάται η Crispy!


Υλικά:
1 πακέτο μεξικάνικες tortilla (πχ της El Sabor)
3-4 διαφόρων χρωμάτων κι ειδών πιπεριές , η μία απαραιτήτως καυτερή !
1 πακέτο τυρί τσένταρ
1 κεσεδάκι γιαούρτι στραγγιστό
1 κουταλάκι του γλυκού καυτερό πιπέρι καγιέν
2 κουταλιές σούπας άνηθο
λίγο λάδι.
αλάτι
Πλένετε τις πιπεριές , τις σκουπίζετε , αφαιρείτε τους σπόρους (οπωσδήποτε της καυτερής!) και τις ψιλοκόβετε. Τρίβετε το τυρί.


Ανακατεύετε σ'ένα μπωλ τις πιπεριές με το τυρί. Ζεσταίνετε ένα τηγάνι με πολύ λίγο λάδι σε μέτρια φωτιά. Στρώνετε στο τηγάνι μια τορτίγια , απλώνετε πάνω της ομοιόμορφα μερικές κουταλιές από το μίγμα κι από πάνω βάζετε τορτίγια. Πιέζετε με πηρούνι , έτσι ώστε λιώνοντας το τυρί να κολλήσουν οι τορτίγιες με το μίγμα. Μόλις εμφανιστεί στις άκρες λιωμένο τυρί , γυρίζετε προσεκτικά έτσι ώστε να έρθει η πάνω τορτίγια κάτω. Ψήνετε 1-2 λεπτά ακόμη , βγάζετε και κόβετε την τορτίγια στα τέσσερα. Συνεχίζετε την ίδια διαδικασία με τις υπόλοιπες τορτίγιες.



Για ντρέσσινγκ χτυπάτε το γιαούρτι με λίγο λάδι (2-3 κουταλιές) , αλάτι , τον άνηθο και το πιπέρι καγιέν. Σερβίρετε αμέσως τις quesadillas. Τις τρώτε με το χέρι -finger food!- αφού μπουκιά μπουκιά τις βουτάτε στο δροσερό ντρέσσινγκ γιαουρτιού!
Συνοδεύονται με άφθονη margarita! Εδώ μπορώ να σας αποκαλύψω ότι το εν λόγω κοκτέιλ είναι το αγαπημένο μου! Κι ότι την καλύτερη margarita στη ζωή μου την έχω πιεί στο Κουφονήσι...αγναντεύοντας το απέραντο γαλάζιο!!!


Couleurs locales de Mexique!
Arriba!