Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Busy Days (& A Big (!) Week)

Στο σημερινό μας μάθημα, ......εεεε, ανάρτηση ήθελα να πω , θα αναπτύξουμε δύο θέματα. Ο (πολύτιμος) χρόνος κι η επανάληψη ...στην κουζίνα!
Θέμα 1ο :  Επανάληψη  στην κουζίνα μήτηρ πάσης ανίας! Όποιος βλέπει το φαγητό σαν κάτι που δεν αξίζει αναζήτησης , ανανέωσης ,γιατί όχι μιας περιπέτειας, κι επιμένει στην φρικτή επενάληψη των ίδιων πιάτων μια ζωή είναι άξιος της μοίρας του κι είναι καταδικασμένος εσαεί στη γαστρονομική βαρεμάρα.Οφείλω να ομολογήσω ότι θα ήμουν απόλυτα δυστυχής αν  ήμουν καταδικασμένη να τρώω τα ίδια και τα ίδια φαγητά, να μαγειρεύω τα ίδια και τα ίδια πιάτα. Στο εβδομαδιαίο μενού πάντα εισάγω κάτι καινούργιο ή τολμώ έστω μια αλλαγή σε μια γνωστή και πολυμαγειρεμένη συνταγή. Ένα από τα πολύ αγαπημένα μου πιάτα είναι τα μακαρόνια με κιμά. Ξέρετε από πότε έχω να φάω το συγκεκριμένο πιάτο ; Σχεδόν 6 μήνες! Γιατί ; Διότι αγαπητοί μου αναγνώστες , ο χρόνος περνά , εγώ μεγαλώνω και δεν έχω σκοπό να φτάσω τα 108 (ή έχεις φιλοδοξίες ή...!) τρώγοντας μόνο μακαρόνια με κιμά! Υπάρχουν άπειρες  γεύσεις κι άπειροι συνδυασμοί γεύσεων,  που περιμένουν να αναστατώσουν τον ευαίσθητο ουρανίσκο μου!
Θέμα 2ο : Delivery , take away κλπ κλπ . Αγαπητοί μου αναγνώστες , μήπως το έχετε παρακάνει; Κάθε μέρα, όλη την ημέρα , το βράδυ , τη νύχτα, τα μεσάνυχτα, τα μηχανάκια με τα γνωστά κουτάκια στο πίσω μέρος πηγαινοέρχονται ακατάπαυστα. Ναι , το ομολογώ , κι εγώ υποκύπτω ενίοτε - με κάποιες  προϋποθέσεις βέβαια - αλλά απορώ . Φάγαμε την πίτα του παππού , της γιαγιάς , του Νίκου , του Πέτρου , τις πίτσες εκείνης και της άλλης αλυσίδας αλλά... Δεν μαγειρεύει ο κόσμος πια στο σπίτι; Πώς είπατε; Α , έτσι ! Ο κόσμος, λέτε,  δεν έχει χρόνο να μαγειρέψει διότι δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ. Ή διότι μπορεί να γυρνά μια λογική ώρα σπίτι αλλά είναι κουρασμένος και φουρκισμένος από την κολασμένη κίνηση στους δρόμους. Ή διότι δεν ξέρει να μαγειρεύει . Διότι δεν θέλει να λερώσει την κουζίνα και ποιος μαζεύει μετά. Μάλιστα...Σταματήστε εδώ και τώρα τις δικαιολογίες και τρέξτε στην κουζίνα , φορέστε την αγαπημένη σας ποδιά και...ετοιμαστείτε! Σας έχω μία συνταγή που θα σας αποτρέψει από την ...''αποτρόπαια'' κίνηση - να σηκώσετε δηλαδή το τηλέφωνο και να παραγγείλετε από το νέο ντελίβερι της γειτονιάς που μόλις έριξε χαρτάκια στην πολυκατοικία - που θα δώσει νέα διάσταση στο πώς τρώμε... το κοτοπουλάκι στο φούρνο! Αγαπητοί μου , με λίγα καλά υλικά θα φάτε ένα κοτοπουλάκι όπως δεν το έχετε ξαναφάει και που σε 45-50 λεπτά θα είναι έτοιμο κι όταν τελειώσει θα θέλετε κι άλλο! Αλλά όπως είπαμε..θα έχει τελειώσει!

Κοτόπουλο με καραμελωμένα κρεμμύδια στο φούρνο
(διασκευασμένη συνταγή από το site του David Lebovitz )




Πριν ξεκινήσω να δώσω τα υλικά, να σας πω ότι η συνταγή βασικά απαιτεί shallots ελληνιστί ασκαλώνια. Είναι ένα είδος κρεμμυδιού που θυμίζει κάτι ανάμεσα στο κλασικό ξερό κρεμμύδι και το φρέσκο κρεμμυδάκι. Δεν το έχω δει πουθενά (ή απλά δεν έχω προσέξει). Σκέφτηκα ότι ίσως το είχαν εκεί που πουλούν και του πουλιού το γάλα αλλά ψιλοβαριόμουν να πάω κι ειναι και λίγο μακριά κι έτσι μου ήρθε η εξής ''καταπληκτική'' ιδέα ( ή έχεις έμπνευση ή...!) : Έβαλα μισή ποσότητα κρεμμύδι και μισή ποσότητα φρέσκο κρεμμύδάκι! Τόσο απλά!

Θα χρειαστείτε (για 4 άτομα):

4 μπούτια κοτόπουλου ολόκληρα
2 κρεμμύδια μεσαίου μεγέθους
3-4 φρέσκα κρεμμυδάκια (θα χρησιμοποιήσετε μόνο το λευκό μέρος)
3 κουταλιές εξαιρετικής ποιότητας ξίδι από sherry (ή βαλσαμικό ξίδι στην ανάγκη)
1 1/2 κουταλιά σάλτσα σόγιας
λίγο λάδι
αλάτι
φρεσκοτριμμένο πιπέρι
ψιλοκομμένο μαϊντανό

Ψιλοκόβετε το κρεμμύδι και το κρεμμυδάκι. Σε μια μεγάλη γαβάθα ανακατεύετε το λάδι , σάλτσα σόγιας , ξύδι , κρεμμύδι , κρεμμυδάκι, αλατοπίπερο. Βάζετε και το κοτόπουλο στη γαβάθα κι ανακατεύετε έτσι ώστε η σως να απλωθεί σ'όλα τα κομμάτια. Τα τοποθετείτε σε ταψί. Ψήνετε για ένα 20λεπτο περίπου απ'τη μια μεριά , γυρίζετε το κρέας και ψήνετε άλλο τόσο. Όταν το γυρίσετε ξύστε την επιφάνεια του ταψιού για να ξεκολλήσουν κρεμμύδια που έχουν κολλήσει και ρίξτε ελάχιστο νεράκι. Μόλις το βγάλετε από το φούρνο πασπαλίστε το με τον μαϊντανό- αυτό το ξέχασα - μην το ξεχάσετε! Είναι το ωραιότερο κοτόπουλο στο φούρνο που έχω φτιάξει , δεν θέλει και πολλή ώρα σαν συνταγή κι επιτέλους το ''κοτόπουλο στο φούρνο'' άλλαξε στυλ!


Σάββατο 20 Μαρτίου 2010

The Aussies do it better!



Διάβασα ότι η Αυστραλιανή κυβέρνηση εξέδωσε μια μίνι -πολύ μίνι , σύσταση είναι ουσιαστικά- ταξιδιωτική οδηγία προς τους Αυστραλούς που ταξιδεύουν στο εξωτερικό, στην οποία τους ζητά να έχουν το νου τους σε μικρή χώρα κάπου στα νοτιοανατολικά της Ευρώπης , όπου συμβαίνουν πολλές απεργίες αλλά και διαδηλώσεις και να προσέχουν μην φάνε κανα αδέσποτο γιαούρτι και μπλέξουν σε καβγά και καταντήσουν έτσι , και τότε πώς θα γυρίσουν στην πατρίδα ! Κι είναι και μακριά -η πατρίδα! Παρεμπιπτόντως η μικρή αυτή χώρα λέγεται... Ελλάδα!
Έχει που μας έχει πλακώσει η κρίση , το μόνο που μας έλειπε είναι οι ταξιδιωτικές οδηγίες , έστω και σε μορφή σύστασης, να δώσουν τη χαριστική βολή στη ''βαριά'' μας βιομηχανία: τον τουρισμό!
Όμως , ευτυχώς που έχουμε τον Ε.Ο.Τ. και τις πολύ ''πρωτότυπες'' και ''πρωτοποριακές'' καμπάνιές του . Πριν όμως ασχοληθώ με τη συσσωρευμένη ΕΟΤική πρωτοτυπία , πάμε να σας δείξω τι έκαναν οι συμπαθέστατοι Αυστραλοί πριν μερικά χρόνια.



Σε μια διαφημιστική καμπάνια του αυστραλιανού οργανισμού τουρισμού , το σποτάκι τελείωνε με την φράση:
''So where the bloody hell are you?''  !!!
Οι Αυστραλοί , πασίγνωστοι ως αθυρόστομοι , αποφάσισαν να βγάλουν στη φόρα το...ελάττωμά τους! Έτσι έφτιαξαν μια σειρά από έξυπνα και χιουμοριστικά διαφημιστικά , όπου αφού ''μας κράτησαν μια θέση στην παραλία'' , '' έβγαλαν τους καρχαρίες από την πισίνα'' , ''ή έβαλαν τον αστακό να ψηθεί''  κλπ στο τέλος αναρωτιόντουσαν ''Μα πού στο διαόλο είστε;''! Δυστυχώς η καμπάνια έπεσε θύμα διάφορων ξινισμένων politically correct ανα τον κόσμο και αποσύρθηκε άρον άρον.
Τώρα στα καθ' ημάς. Έμαθα πριν λίγες μέρες ότι το σλόγκαν του ΕΟΤ  για φέτος θα είναι ...''kalimera''.  Καλημέρα λοιπόν ..και καληνύχτα στην..πρωτοτυπία. Ετοιμαστείτε να πάθουμε αποπληξία από...πλήξη!
Πριν μερικά χρόνια είχε τρέξει η καμπάνια με σύνθημα ''Live your myth in Greece''.Πιασάρικο μεν , μας γύρισε μπουμερανγκ δε , ''Live your hell in Greece'' ,  ''Live your death in Greece'' , με αφορμή απεργίες , σαραβαλιασμένα πλοία να αρμενίζουν στο Αιγαίο , κρουαζιερόπλοια να βουλιάζουν , παιδιά να πεθαίνουν σε ξενοδοχεία , Αυστραλοί να δολοφονούνται βιαίως στη Μύκονο...
Μετά μας προέκυψε η Μαρίνα, η προκομμένη, με τις χειροποίητες μαρμελάδες κι έναν Σουηδό να δηλώνει ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το χαμόγελο της - αναρωτιέμαι αν υπήρξαν ποτέ εραστές... - και τον κυρ Βασίλη τον ταξιτζή με την τραγιάσκα- cult φιγούρα πια ο κυρ Βασίλης. Για κάποιον λόγο η καμπάνια μόνον αυτούς τους δύο βρήκε...Απορώ γιατί...Αυτό σημαίνει ότι , είτε ο ΕΟΤ ξέμεινε από ρευστό είτε ξεμείναμε από ευγενικούς επαγγελματίες του τουρισμού...Μάλλον το πρώτο...
Σε γενικές γραμμές, σε όλες αυτές τις καμπάνιες πάντα μας έλειπε το χιούμορ, η φαντασία , η καινοτομία αλλά από την άλλη μας περίσσευε το αναμάσημα των ίδιων και ίδιων , η αφόρητη επανάληψη κι η απέραντη βαρεμάρα. Πάρτε για παράδειγμα τα σποτάκια που δείχνουν οι οθόνες στο μετρό. Συρτάκι -έλεος!- ταβερνούλες , μυστακοφόρες γιαγιούλες , βυζαντινές εκκλησίες , απέραντο γαλάζιο. Εντάξει το έφαγαν -και το φάγαμε- στη μάπα το γαλάζιο ,  τη ρετσίνα , το σήμαντρο , το mouzaka , τον γραφικό ψαρά με τη μουστάκα , τη ''Δημητρούλα'' να διασχίζει ακόμα το Αιγαίο -αυτή αποσύρθηκε , επιτέλους! Ποτέ δεν προσπαθήσαμε να ξεφύγουμε από στερεότυπα τα οποία εμείς οι ίδιοι δημιουργήσαμε , κι αυτό είναι ολοφάνερο από το πώς και πόσο οι ξένοι ενδιαφέρονται για το γαστρονομικό μας γίγνεσθαι , για παράδειγμα. Τι γνωρίζουν για την ελληνική κουζίνα; Τα γνωστά , δεν χρειάζεται να τα απαριθμήσω, δεν είναι και πολλά . Βγάζουμε εξαιρετικά κρασιά κι ο ξένος το μόνο που γνωρίζει κι αναζητά είναι...ρετσίνα! Υπάρχει τέτοια ποικιλία πρώτων υλών και το μόνο που τους σερβίσρουμε είναι ...greek salad & souvlaki! Βαρέθηκα...Πόσο μάλλον κι εκείνοι...
Δεν προτείνω να κάνουμε κάτι αντίστοιχο με τους Αυστραλούς και να γεμίσουμε το Λονδίνο , τη Φραγκφούρτη κλπ με αφίσες που θα γράφουν ''Άντε ρε μαλ... , έχω βάλει το χταπόδι στα κάρβουνα και σε περιμένω'' ή ''Ρε μαλ.... , έχω ένα ασύρτικο άλλο πράμα , σε περιμένω να το δοκιμάσουμε''!!! Τουλάχιστον θα είχε την πλάκα του...
Προς το παρόν όμως...''Κalimera'' kai kala na peraseis sthn hora ths arloumbas!

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Make my day...

....Or make some cupcakes!





Υπάρχουν κάποιες μέρες που ξυπνάς κι αναρωτιέσαι γιατί μπήκες στον κόπο να ξυπνήσεις. Υπάρχουν εκείνες οι μέρες που σέρνεσαι από τη στιγμή που επιτέλους πάρεις την απόφαση να σηκωθείς από το κρεβάτι. Είναι κι εκείνες οι μέρες που σου φταίνε όλα χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Ο καιρός , ο γείτονας , το σκυλί του γείτονα , το απορριμματοφόρο , η φωνή στο ράδιο... Είναι απλά εκείνες οι μέρες που είσαι ο απόλυτος γκρινιάρης ...χωρίς λόγο...κι αν υπάρχουν λόγοι , είναι ευτελείς - όλοι μεγαλώνουμε , Crispy...
Κάπως έτσι ξεκίνησε η χθεσινή μέρα. Κρύωνα , δεν είχα διάθεση να βγω να τρέξω λίγο , δεν είχα διάθεση να μιλήσω με κανέναν στο τηλέφωνο , δεν είχα διάθεση να ετοιμάσω τη δουλειά για το απόγευμα αλλά την ετοίμασα...με το ζόρι. Κι εκεί που καθόμουν και κοιτούσα τα σύννεφα πάνω από τον Υμηττό κι αναρωτιόμουν αν θα βρέξει ή όχι (τελικά δεν έβρεξε) , θυμήθηκα ότι εδώ είχα διαβάσει για κάτι cupcakes των οποίων η συνταγή  βρίσκεται εδώ (Golden cupcakes από την Foodjunkie)  . Έριξα μια ματιά στο ψυγείο και στα ντουλάπια , είχα όλα τα υλικά , είχα τα κατάλληλα σκεύη , είχα και κάτι λιγότερο από ένα δίωρο στη διάθεσή μου κι είπα...γιατί όχι;
Καμιά φορά αναρωτιέμαι , πώς είναι δυνατόν ένα γλυκό ή ένα πιάτο φαϊ να μπορεί να αλλάξει τόσο πολύ τη διάθεσή μας προς το καλύτερο! Ήταν σχεδόν μαγική η επιρροή αυτών των χρυσών cupcake πάνω μου! Πλημμύρισα από θετική ενέργεια , καλή διάθεση , δεν με πτόησε ο καιρός , σχεδόν ξέχασα ότι πλησιάζουν τα γ....  γ... μου! Το σπίτι μοσχοβολούσε βανίλια , μοσχοκάρυδο και κανέλα και τούτα τα cupcake - Ω! Μα ναι!- είναι από τα ωραιότερα που έχω ψήσει!


Cupcakes με μοσχοκάρυδο και κανέλα 

Υλικά (για 12 cupcakes)
120 gr βούτυρο
120 γρ ζάχαρη
200 γρ αλεύρι
1 κουταλάκι baking powder
1 κουταλάκι μοσχοκάρυδο
1/2 κουταλάκι κανέλα
2 μεγάλα αυγά
150 ml ξυνόγαλο
1 κουταλάκι βανίλια.
Προθερμαίνετε το φούρνο στους 150 βαθμούς.
Σ 'ένα μπωλ ανακατώνετε το αλεύρι με το baking powder , το μοσχοκάρυδο και την κανέλα. 
Σένα άλλο μπωλ χτυπάτε με το μίξερ το βούτυρο με τη ζάχαρη. Προσθέτετε τα αυγά και συνεχίζετε να χτυπάτε το μίγμα μέχρι να ομογενοποιηθεί. Προσθέτετε το ξυνόγαλο και τη βανίλια. Τέλος προσθέτετε το αλεύρι και χτυπάτε με μια ξύλινη κουτάλα πια μέχρι να ομογενοποιηθεί το μίγμα.
Στρώνετε με χάρτινες φορμίτσες ειδικό ταψάκι των 12 θέσεων (δες φωτό). Μοιράζετε το μίγμα και ψήνετε στο φούρνο για 35 λεπτά περίπου.

Δοκιμάστε τα και θα φτιάξουν και τη δική σας μέρα!

Crispy's tip : Επειδή ήταν απόφαση της στιγμής , το βούτυρο δεν πρόλαβε να ξεπαγώσει καθόλου. Όμως , το έβαλα στο μεταλλικό (τονίζω το μεταλλικό) μπωλ και το έβαλα στο προθερμασμένο φούρνο για 2 το πολύ 3 (πολύ λίγα) λεπτά κι έτσι μαλάκωσε λίγο κι η ζύμη έγινε ...ω , τι ωραία!


Crispy's warning : Η ζύμη ήταν τόσο μα τόσο ωραία που παρολίγο να την φάω όλη από το μπωλ ! Προσοχή : Βουτήξτε μια φορά το δάχτυλο στη ζύμη και μετά συγκρατηθείτε!!!


A paper sun !

Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Μια tatin αχλαδιού....σκέτη αμαρτία!

Την θυμάστε εκείνη την ιστορία με το προπατορικό αμάρτημα; Ξέρετε , τότε που το πρώτο ζεύγος εκδιώχθηκε από τον παράδεισο κι έτσι το ανθρώπινο γένος έχασε την μοναδική ευκαιρία να ζει εσαεί  στο ..πιο βαρετό κάμπινγκ γυμνιστών ever! Χάρη χρωστάμε στον Αδάμ και την Εύα , κυρίως στην Εύα βέβαια , αυτή ήταν άλλωστε που μπήκε στον...πειρασμό. Η συγκεκριμένη ιστορία έχει διάφορα , ας τα πούμε , παράδοξα. Το κυριότερο από τα οποία είναι , πού στον κόρακα βρέθηκε φίδι να...μιλά.  Το θέμα μας όμως σήμερα, δεν είναι ο όφις αλλά το...μήλο . Γιατί  επιλέχτηκε το μήλο ως...πειρασμός; Τι το εντυπωσιακό έχει το συγκεκριμένο φρούτο; Σιγά το φρούτο στο κάτω κάτω της γραφής! Αν ρωτήσεις 100 άτομα , ποιο είναι το αγαπημένο τους φρούτο , ούτε οι 10 δεν θα απαντήσουν...''μήλο''! Προσπάθησα να αναπλάσω τη σκηνή της...αποπλάνησης βάζοντας στη θέση του μήλου άλλα φρούτα : Πορτοκάλι : Ναι μεν στρογγυλό , εύκολο να το κουβαλήσει ο όφις αλλά πώς θα το καθάριζε η Εύα; Πεπόνι : Το ίδιο πρόβλημα. Καρπούζι: Βαρύ κι ασήκωτο. Ο όφις θα είχε πρόβλημα στη μεταφορά. Μπανάνα : Φαλλικό σύμβολο , άστο , η αποπλάνηση έπρεπε να γίνει με κομψό τρόπο. Χμ , κεράσια ή φράουλες; Πολύ σέξι φρούτα και τα δύο , ωραία χρώματα , εμπνέουν έναν...πειρασμό. Όμως , φαντάζεστε τον όφι να κρατά στο στόμα του καλαθάκι με κεράσια ή μπωλ με φράουλες; ''Λίγη ζάχαρη on the top , Εύα μου;''. Έτσι οδηγούμαστε στο ένα και μοναδικό φρούτο που θα μπορούσε να αντικαταστήσει το μήλο: Το αχλάδι!
Απορώ πώς ο όφις δεν σκέφτηκε να αποπλανήσει την Εύα με τούτο το υπέροχο φρούτο! Έχει πανέμορφο χυτό σχήμα , που θυμίζει ελαφρώς τις καμπύλες της Εύας (!), είναι πιο ζουμερό και τι υπέροχα είναι τα χρώματά του όταν ωριμάζει: από πράσινο σε γλυκό καφετί ή κίτρινο ανάλογα την ποικιλία. Εξαιρετικό! Το αχλάδι είναι το φρούτο εκείνο που μπορεί να αντικαταστήσει το μήλο...και στο προπατορικό αμάρτημα αλλά και  κυρίως, στην ...Tarte tatin!
Στο κλασσικό αυτό γλύκισμα με μήλο εμείς σήμερα θα προτιμήσουμε αχλάδι και σας εγγυώμαι είναι απείρως καλύτερο!


Tarte tatin με αχλάδι


Χρόνος ετοιμασίας : ζύμη 5 λεπτά + 1 ώρα τουλάχιστον στο ψυγείο
Υπόλοιπες ετοιμασίες 10 λεπτά.
Χρόνος ψησίματος : 1/2 ώρα
Θα χρειαστείτε: Ταψί βαθύ διαμέτρου 22 εκ. περίπου.




Υλικά για την ζύμη μπριζέ * :
250 γρ αλεύρι
125 γρ βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου κομμένο σε κυβάκια
1 κρόκο αυγού
40 γρ ζάχαρη άχνη
1 πρέζα αλάτι
50 ml νερό.






Επίσης θα χρειαστείτε:
1 κιλό αχλάδια ώριμα αλλά σφιχτά
100 γρ ζάχαρη άχνη
40 γρ  + 20 γρ βούτυρο
λίγο ξίδι πολύ καλής ποιότητας
Πάμε να φτιάξουμε πρώτα τη ζύμη:
Διαλύετε το αλάτι στο νερό. Σ'ένα μεγαάλο μπωλ ζυμώνετε το αλέυρι και το βούτυρο με τα δάχτυλα. Ανοίξτε μια τρύπα στο κέντρο και ρίξτε τον κρόκο , τη ζάχαρη και το νερό και ζυμώστε δυναμικά για λίγα λεπτά. Θα δέσει αμέσως. Τυλίξτε την με μεμβράνη και βάλτε την στο ψυγείο για 1 ώρα τουλάχιστον.
Προθερμαίνετε τον φούρνο στους 200 βαθμούς.
Εν τω μεταξύ καθαρίστε και κόψτε τα αχλάδια σε τέταρτα. Σημείωση : Εγώ χρησιμοποίησα αχλάδια abate fetel -εκείνα τα μεγάλα που είναι σαν καμπάνες- τα οποία ήταν θεσπέσια αλλά λίγο άβολα και γι'αυτό τα έκοψα σε όγδοα.
Ετοιμάζετε την καραμέλα. Σ'ένα μικρό κατσαρολάκι με χοντρό πάτο ζεσταίνετε σε μέτρια φωτιά 50 γρ ζάχαρη με 3 κουταλιές νερό. Μόλις το μίγμα αρχίσει να σκουραίνει και να πήζει ρίχνετε 2-3 κουταλιές ξίδι και 40 γρ βούτυρο. Ανακατεύετε εκτός φωτιάς μέχρι να λιώσει το βούτυρο και την  απλώνετε στο ταψί . Πάνω από την καραμέλα απλώνετε καλλιτεχνικώς (κι όχι ατάκτως όπως έκανα εγώ , έφταιγαν τα fetel!!!) τα αχλάδια. Πασπαλίζετε με την υπόλοιπη ζάχαρη κι απλώνετε εδώ κι εκεί στα κενά τα 20 γρ βούτυρο.
Βγάζετε την ζύμη από το ψυγείο , την ανοίγετε σε διάμετρο όσο και το ταψί. Την απλώνετε πάνω από τα αχλάδια και την πιέζετε ώστε να κολλήσει καλά πάνω στο φρούτο.
Ψήνετε για 1/2 ώρα περίπου. Αν τυχόν σας πάρει χρώμα νωρίς σκεπάστε με αλουμινόχαρτο.



Καθώς ψηνόταν το γλυκό, το σπίτι μοσχοβολούσε σαν παριζιάνικη πατισερί! Είναι από τα ωραιότερα γλυκά που έχω φτιάξει κι είναι ιδανικό συνοδευτικό για το τσάι που θα πίνετε ένα χαλαρό απογευματάκι! Θυμηθείτε εδώ κι εδώ δύο ακόμη γλυκά με αχλάδια που είχα αναρτήσει παλιότερα.

*Και λίγα λόγια για την ζύμη μπριζέ. Η συγκεκριμένη συνταγή είναι η καλύτερη που έχω δοκιμάσει. Μπορείτε να την φτιάξετε κι αρκετές ώρες πριν , ακόμα κι αποβραδίς! Έχει αυτό το πλεονέκτημα. Κι επίσης δεν θέλει πολύ ζύμωμα. Μόλις η ζύμη γίνει ομοιόμορφη σταματάτε. Όσο λιγότερο την παιδεύετε , τόσο καλύτερο γι'αυτήν!!!