Τετάρτη 19 Αυγούστου 2009

Τα σπορτέξ του Γιου-σέιν.


Σπορτέξ; Τι είναι τα σπορτέξ; Προφανώς εσείς που ρωτάτε είστε κάτω των 30. Εμείς οι άνω των 30 - και βάλε...- αποκαλούσαμε τα αθλητικά παπούτσια , τα sneakers ντε , σπορτέξ. Kαι τα λατρεύαμε! Και τα προσέχαμε διότι τα αγοράζαμε με μεγάλο κόπο -τουλάχιστον εμείς τα φτωχαδάκια- μαζεύοντας τους κόπους -δηλαδή το χαρτζιλίκι- μιας ολόκληρης χρονιάς! Γιατί βλέπετε , εκείνα τα χρόνια δεν αλλάζαμε σπορτέξ κάθε τρίμηνο αλλά στην καλύτερη περίπτωση κάθε τρία χρόνια. Θυμάμαι στο Γυμνάσιο την έβγαλα ,όπως και τα υπόλοιπα παιδιά , με κάτι απίστευτες ελληνικές μάρκες τις strike & zita hellas. Στο λύκειο κάνοντας αιματηρές οικονομίες κατάφερα κι αγόρασα το πρώτο μου ζευγάρι σπορτέξ από μεγάλη και διεθνή φίρμα την diadora. Τα κράτησα σε όλο το λύκειο. Τελειώνοντας το λύκειο, με μια διόλου ευκαταφρόνητη υποτροφία - για εκείνη την εποχή- ναι , ω μα ναι, αγόρασα τα πρώτα μου nike ...και τελευταία!
Και τώρα, ποιος είναι ο Γιου-σέιν; Προφανώς ο Usain Bolt εκείνος ο κουλ Τζαμαϊκανός που έχει σπάσει τα χρονόμετρα στα 100 μέτρα. Και ναι το ομολογούμε , περνάμε τα βράδια μας αυτές τις μέρες βλέποντας το 12ο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που διέξάγεται στο Βερολίνο. Ο Στίβος είναι πολύ μεγάλη αδυναμία τούτου εδώ του blog. Διαβάζετε - όχι παίζουμε!- την αθλήτρια που κέρδισε τη 2η θέση στα 100 μέτρα... στους Πανμελβουρνικούς μαθητικούς αγώνες το έτος 19.. ! Ανατριχιάσατε , ε! Πάντως σας εγγυώμαι , δεν είχα ντοπαριστεί εκείνο το πρωινό. Γάλα με coco-pops είχα φάει!
Η αλήθεια είναι ότι έχω πει τόσες φορές , μετά από τόσες ιστορίες με ντοπαρίσματα και ψέμματα κι υποκρισία τέρμα πια . Αλλά ο Στίβος πάντα με γοήτευε και συνεχίζει να με γοητεύει και δεν μπορώ να αντισταθώ στο πάθος της προσπάθειας, της υπερπροσπάθειας , της χαράς , των δακρύων , των υπέροχων κορμιών...αλλά και των μαργαριταριών του φοβερού δίδυμου των σχολιαστών, κων. Μαμουζέλου & Αντωνιάδη. Αυτοί οι δύο σχολιαστές -ιδιαίτερα ο δεύτερος- τόσα χρόνια μας έχουν φιλοδωρίσει με ατέλειωτες ώρες γέλιου αλλά τους συνηθίσαμε και τους αγαπάμε πια. Μόνο που φέτος θα μαλώσω τον κο. Μαμουζέλο. Συνήθως του τρέχουν τα σάλια όταν βλέπει καμιά ομορφούλα αθλήτρια. Φέτος δεν μας έχει κάνει το χατήρι να ακούσουμε σχόλια του τύπου, η πανέμορφη τάδε , η εντυπωσιακή δείνα κλπ. Α , κατάλαβα , δεν έχει εμφανιστεί ακόμα η μεγάλη του αδυναμία , η Κροάτισσα άλτρια του ύψους Blanka Vlasic -παρεμπιπτόντως αδυναμία και του συντρόφου S.
Η δική μου αδυναμία; Χμμμ ,ο ivan pedroso με το 8,70 στο άλμα σε μήκος αλλά δυστυχώς έχει αποσυρθεί πια. Μεγαλώσαμε Ivan...

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Η μηλιά και το μήλο.

Όπου το μήλο προσπαθεί απεγνωσμένα να πέσει κάτω από τη μηλιά.

Ας πούμε ότι είσαι η κόρη ενός πολύ διάσημου συγγραφέα και μιας γνωστής φωτογράφου. Μεγαλώνοντας κινείσαι σε εκλεκτικούς , διανοουμενίστικους κύκλους κι ανακαλύπτεις ότι θες να γίνεις κι εσύ καλλιτέχνης όπως οι γονείς σου. Όμως ποιο είναι το ταλέντο σου; Με ποιο μέσον θες να εκφραστείς; Χμμ , δεν γνωρίζεις... Όμως για στάσου! Δεν κάνεις λίγο απ'όλα κι όπου σου κάτσει καλύτερα; Why not! Kαταρχήν σπουδάζεις Τέχνη σ'ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της πατρίδας σου να έχεις κι ένα πτυχίο να το τρίβεις στη μούρη όσων σε αμφισβητούν. Ξεκινάς από τη ζωγραφική. Παιδεύεσαι για λίγο καιρό αλλά κανείς δεν σου δίνει σημασία, άστο για χόμπυ. Στρέφεσαι στην ηθοποιία , παίζεις σε κάποιες ταινίες (πιο γνωστή είναι μάλλον το ''Regarding Henry'' ) και πάλι όμως κανείς δεν αναγνωρίζει το γιγαντιαίο ταλέντο σου. Ε, δεν πάει άλλο , αποφασίζεις να πάρεις τα ηνία στα χέρια σου . Θα γράφεις βιβλία και θα τα σκηνοθετείς μόνη σου! Όχι παίζουμε. Εκείνη την εποχή παντρεύεσαι τον Danny boy κι ο κινηματογράφος σε αγκαλιάζει με περισσότερη θέρμη. Όλως παραδόξως τα πράγματα αρχίζουν να πηγαίνουν καλά. Βρήκες το μέσον να εκφραστείς - επιτέλους. Θα γράφεις ένα βιβλίο και μετά θα το σκηνοθετείς η ίδια! Τόσο απλό! Θεματολογία; Έλα μωρέ , τα γνωστά. Διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις -θες να μας πεις κάτι για τη σχέση σου με τους διάσημους γονείς σου Becky;- , στο τελευταίο σου βιβλίο μάλιστα - το οποίο εννοείται έγινε ταινία- η καθωσπρέπει ηρωίδα θυμάται τα ατίθασα νιάτα της με ντρόγκα και λεσβιακό σεξ. Ουάου , ανατρίχιασα!




-Danny , είδες τι γράφει αυτή η απαίσια Crispy για μένα;
-Becky, μην δίνεις σημασία. Απλά είναι πικαρισμένη μαζί σου επειδή σε παντρεύτηκα.
-Τι θες να πεις , ότι είναι ερωτευμένη μαζί σου;;;
-Κάποτε ήταν. Τελοσπάντων μην της δίνεις σημασία. Είναι παλαβή αλλά ακίνδυνη , έτσι κι αλλιώς δεν την διαβάζει κανείς.
-Ενώ εγώ , αγάπη μου...
-Becky, εσύ είσαι αστέρι.
-Κι εσύ είσαι αστέρι , Danny...
Crispy προς Becky & Danny: - Ε , αστέρια ! Εγώ μπορεί να είμαι παλαβή , αλλά αυτή η στυλιστική παλαβομάρα σας είναι το κάτι άλλο!!!

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009

Παραλλαγές σ'ένα θέμα.

Όπου το θέμα μας σήμερα είναι η ...πάστα φλώρα! Μα , μες το κατακαλόκαιρο , Crispy; Ω , ναι! Βασικά για δύο λόγους: 1) Είναι εξωφρενικά υψηλός ο αριθμός των βάζων από διάφορες μαρμελάδες που βρίσκονται στο ψυγείο κι η πάστα φλώρα είναι ο ιδανικός τρόπος να ''εξοντωθούν'' (οι μαρμελάδες). Θα αναρωτιέστε πώς βρέθηκαν τόσες πολλές μαρμελάδες στο ψυγείο. Χμμμ, έχω την εντύπωση ότι οι μαμάδες από μια ηλικία και πέρα δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να φτιάχνουν μαρμελάδες κι η δική μου έχει πάθει στην κυριολεξία ψύχωση (με τις μαρμελάδες). Απ'την άλλη είχα κάνει το λάθος να πω στον σύντροφο S , ότι μού αρέσουν τόοοοοσο πολύ οι μαρμελάδες από σμέουρα , μύρτιλα κλπ και το γεγονός ότι υπήρχαν ήδη τόοοοοοοσες μαρμελάδες στο ψυγείο δεν τον πτόησαν. 2) Πριν από λίγες μέρες  προσπαθώντας να βάλω μια τάξη στις συνταγές που κόβω από περιοδικά , έπεσα πάνω σε μια συνταγή για παστα φλώρα που μού έκανε ''κλικ'' .''Κλικ'' σημαίνει ότι είχα την υποψία ότι θα ήταν καλύτερη από εκείνη που έφτιαχνα συνήθως. Κι οι υποψίες μου επιβεβαιώθηκαν! Μού αρέσει πολύ περισσότερο αυτή η συνταγή και γι'αυτό αποφάσισα να σας τη δώσω. Είναι από το Gourmet της Ελευθεροτυπίας (τεύχος Ιούλιος 2007) , δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα της συμπαθέστατης , χαμογελαστής κυρίας που έχει γράψει τη συνταγή. Έχω κάνει μια μικρή αλλαγή , που σημαίνει ότι έχω βάλει λιγότερο βούτυρο και στο τέλος σας έχω...ένα μικρό μυστικό.



Πάστα Φλώρα 


(Από το Gourmet της Ελευθεροτυπίας τεύχος Ιούλιος 2007)







Υλικά :

 400 γρ αλεύρι
 250 γρ βούτυρο (ή μαργαρίνη) 
150 γρ ζάχαρη άχνη
100 γρ λευκό αμύγδαλο σε σκόνη
1 πρέζα αλάτι
2 αβγά
1/2 κ. γλ. βανίλια
1 βάζο μαρμελάδα, όποια σας αρέσει περισσότερο ή όποια θέλετε...να εξοντώσετε!

Χτυπάτε βούτυρο και ζάχαρη στο μίξερ μέχρι να αφρατέψει το μίγμα. Προσθέτετε τα αυγά ένα ένα και τέλος το αλεύρι που θα έχετε ανακατέψει με τη σκόνη αμυγδάλου , το αλάτι και τη βανίλια. Σκεπάζετε το μίγμα με εκείνο το ''σπαστικό'' πράγμα που λέγεται μεμβράνη -αλλού το θες , αλλού πάει!- και το βάζετε στο ψυγείο για τουλάχιστον μία ώρα . Αν βαρεθείτε να περιμένετε , κάντε μια ανάρτηση , πεταχτείτε να πληρώσετε εκείνο το λογαριασμό που έχει λήξει ή πάρτε τηλέφωνο φίλο/φίλη που είναι συνώνυμος/η της λογοδιάρροιας. Αφού έχει περάσει ο πολυπόθητος χρόνος απλώστε σε ταψί (εδώ μού δίνει διαστάσεις 20 x 20εκ.) τη ζύμη σε φύλλο πάχους 3 εκ. (προσωπικά πάνω από 2 εκ πάχος δεν την κάνω ποτέ κι η φωτογραφία του περιοδικού δείχνει το γλυκό με πάχος λιγότερο από 1εκ οπότε είναι θέμα γούστου πόσο πληθωρικό το θέλετε το γλυκό). Απλώστε μια πλούσια στρώση μαρμελάδας και με την υπόλοιπη ζύμη φτιάξτε μπαστουνάκια και τοποθετείστε τα οριζοντίως , καθέτως , πλαγίως ή τελοσπάντων όπως θέλετε πάνω στη μαρμελάδα. Ψήστε στους 160 βαθμούς για 40 λεπτά περίπου. Και ιδού ένα τέλειο γλυκό για πρωινό!

Τώρα το μυστικό: Ποτέ μα ποτέ μην ξεκινήσετε να φτιάξετε κάτι (κυρίως γλυκό ) νομίζοντας , τονίζω κι επαναλαμβάνω τη λέξη , νομίζοντας ότι έχετε όλα τα υλικά. 

A , σας έχω κι ένα δεύτερο μυστικό . Άφησα το βούτυρο εκτός ψυγείου για αρκετή ώρα και χτύπησα στο χέρι το μίγμα- από τη στιγμή που η ζάχαρη ήταν άχνη δεν υπήρχε ιδιαίτερο πρόβλημα.