Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

Μία Μοναδική Μακεδονική Μελιτζανόπιτα.

Όσοι μαγειρεύουν , φαντάζομαι ότι έχουν συνταγές που οι οικείοι τους τούς ζητάνε επανειλημμένα κι ενίοτε... απεγνωσμένα να μαγειρέψουν. Από το καλοκαίρι -πάνε 3-4 χρόνια- που πρωτόφτιαξα αυτήν την πίτα , κάθε τέτοια εποχή όλοι όσοι την έχουν δοκιμάσει μού ζητούν να τη φτιάξω. Και καλά κάνουν! Είναι μια από τις ωραιότερες και πιο νόστιμες πίτες που έχω δοκιμάσει , είναι εξαιρετική στο συνδυασμό των υλικών κι εκείνη η ''άτιμη'' η μελιτζάνα έχει ξεγελάσει πολλούς - οι περισσότεροι νομίζουν ότι τρώνε κρεατόπιτα. Είναι επίσης εντυπωσιακή η αμεσότατη αντίδραση όσων την δοκιμάζουν. Με την πρώτη μπουκιά ''πέφτουν ξεροί'' : ''φοβερή!'' , ''τέλεια!'' , ''μα τι λουκούμι είναι αυτό το πράγμα!'' . ''πεντεγλύκισμα!'' και πάει λέγοντας. Και πιστέψτε με, δεν έχει να κάνει με μαγειρικές δεινότητες -ο καθένας μπορεί να τη φτιάξει- αλλά είναι όλα αυτά τα υλικά μαζί που μπλέκουν τόσο όμορφα και τόσο σωστά.

Τη συνταγή την είχα βρει σ'ένα από τα πρώτα τεύχη του ''Γαστρονόμου'' ( μηνιαίο ένθετο της Καθημερινής ). Δυστυχώς έχω κρατήσει μόνο το φύλλο με τη συνταγή , οπότε δε θυμάμαι μήνα κι έτος (λυπάμαι , είμαι απαράδεκτη). Πάντως είναι συνταγή του συνεργάτη του περιοδικού, Αλέξανδρου Γιώτη. Τον θυμάμαι που τον έβλεπα σε μια εκπομπή του σε κρατικό κανάλι. Ήταν λίγο αυστηρός, μού θύμιζε καθηγητή Φυσικής που μόλις του είχες απαντήσει λάθος. Μπρρρ.... Αλλά γράφει πολύ ωραίες συνταγές , έχω κι άλλη μία δική του που κάνει ''στράκες'' , από νησί όμως αυτή.
Ετοιμαστείτε τώρα να γευθείτε την πιο ωραία μελιτζανόπιτα της ζωής σας:


Μακεδονική Μελιτζανόπιτα.
του Αλέξανδρου Γιώτη (από το περιοδικό Γαστρονόμος)

Υλικά :
 3 μελιτζάνες φλάσκες σε φέτες (δεν αναφέρεται πάχος αλλά υπολογίστε 1/2 εκ. Το χάρακα! Το χάρακα!) , 8-10 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα σε ροδέλες , 1 1/2 φλιτζάνι γραβιέρα Νάξου σε κύβους, 1 φλιτζάνι γραβιέρα Δωδώνης (αγελάδος) σε κύβους , 1 φλιτζάνι καρυδόψιχα , 1 κουταλάκι γλυκού κύμινο , αλάτι , πιπέρι , σουσάμι , λάδι , 24 φύλλα κρούστας.







Αφήνουμε τις μελιτζάνες σε φέτες, αλατισμένες , 1 ώρα στο σουρωτήρι. Τις ξεπλένουμε , τις στεγνώνουμε με απορροφητικό χαρτί , τις αλείφουμε με λάδι και τις ψήνουμε στο φούρνο ώστε να φύγουν τα υγρά τους αλλά όχι να μαυρίσουν (από το κακό τους , τέτοια ταλαιπωρία πια!). Λοιπόν, όσο κάνετε όλη αυτή τη δουλειά με τις μελιτζάνες στα χρονικά κενά κάντε τα εξής: Σωτάρετε σε λίγο λάδι το κρεμμυδάκι μέχρι να μαλακώσει. Ετοιμάστε τα τυριά αν δεν τα έχετε ήδη ετοιμάσει (το ότι κόβονται σε κύβους δεν σημαίνει ότι πρέπει να το κάνετε ντε και καλά έτσι. Τρίψτε τα στο χοντρό αν βαριέστε τη...γεωμετρία). Σ'ένα μεγάλο μπωλ ανακατέψτε το κρεμμυδάκι , τα τυριά , το καρύδι , το κύμινο και το πιπέρι. Μόλις κρυώσουν λίγο οι μελιτζάνες ψιλοκόψτε τις και ανακατέψτε τις με τα υπόλοιπα υλικά. Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς. Διπλώστε δύο φύλλα κρούστας στη μέση , αφού πρώτα τις αλείψετε με λάδι. Απλώστε στο μάκρος 4-5 κουταλιές γέμιση. Γυρίζετε τις άκρες των φύλλων προς τα μέσα και τυλίγετε σε μακρόστενα ρολά. Επαναλαμβάνετε ώσπου να τελειώσουν τα φύλλα. Βάζετε τα ρολά σε λαδωμένο ταψί. Ρίχνετε σουσαμάκι από πάνω και ψήνετε για περίπου 45 λεπτά.









Λίγα λόγια για τα τυριά. Έχω κάνει κάποιες αλλαγές , πρώτον για να μην έχω προβλήματα με το Νόμο , μπορεί να μου ζητούν τα ρέστα με πνευματικά δικαιώματα- στην Ελλάδα είμαστε και λίγο εύθικτοι - κι όσο να'ναι στον ''Γαστρονόμο'' θα έχουν καλύτερους δικηγόρους από εμένα , που απ'ότι θυμάμαι δεν είχα ποτέ δικηγόρο. Ο άλλος λόγος είναι ότι όταν πρωτοέφτιαξα τη συνταγή δεν έβρισκα μπάτζο. Η κανονική συνταγή πρότεινε γραβιέρα (δεν διευκρίνιζε τι είδους) και μπάτζο αλλά εγώ το γύρισα σε μια γραβιέρα γλυκιά , νησιώτικη και μία πιο αλμυρή στεριανή. Εσείς κάντε ό,τι συνδυασμό θέλετε, προσέξτε μόνο να μην είναι και τα δύο τυριά αλμυρά.





Σήμερα σας έχω το ελεύθερο. Μπορείτε να πιείτε μπύρα αν θέλετε - αλλά είπαμε όχι αναψυκτικά!



10 σχόλια:

  1. Θα την φτιάξω (με πόνο ψυχής είναι αλήθεια θα βάλω στο φούρνο την κακομοίρα τη Λόρεν αυτό το εκρηκτικό σύμβολο των νεανικών μας ονειρώξεων) γιατί πρέπει να είναι καταπληκτική αφού στην περιγραφή της, αναγκάζει την συνήθως μετρημένη στα λόγια της crispy να εκτρέπεται σε ανεξέλεγκτα θαυμαστικά επίθετα!
    Μόνο που στο δεύτερο φλυτζάνι τυριού εγώ θα βάλω ανθότυρο.

    ΥΓ: Όταν τελειώσετε τον sedari γράψτε εντυπώσεις, θέλω να κουβεντιάσουμε γι' αυτόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. navarino-s καλημέρα!Πιστέψτε με είναι όντος φοβερή η πίτα! Αν βάλετε ανθότυρο κανονίστε το δεύτερο τυρί να είναι ''στιβαρό''! Λοιπόν , μού έδωσε απάντηση ο κριτικός που σας έλεγα , είναι αρνητική. Εμένα πάντως δε μού βγαίνει από το μυαλό ότι δεν επιλέχτηκε τυχαία αυτό το όνομα , θα προσπαθήσω λίγο ακόμη μήπως οδηγηθώ κάπου.
    Α με πιάσατε! Για τον Sedaris σκεφτόμουν να κάνω μια ανάρτηση , στην οποία θα έκανα κι αναφορά στο δικό σας βιβλίο -αν μού το επιτρέπατε. Έχω κάποια εργασία αυτές τις μέρες , μόλις τελειώσω ...θα καταφέρω να τελειώσω και το βιβλίο -2-3 ιστορίες μού έμειναν- και να γράψω γι'αυτό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. @crispy
    Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον και την επιμονή σας για εκείνον τον έρημο τον "Karabotsos" αλλά δεν έχουν, βλέπεις, όλοι το ίδιο μεράκι. Μόνο τον Γιάννη Ζουμπουλάκη έχω παραδεχτεί: Πριν από καμιά 15αριά χρόνια είχε κάνει στο περιοδικά ΣΙΝΕΜΑ ένα αφιέρωμα στον Χάρβεϊ Καϊτέλ και έγραφε όλες του τις ταινίες. Έτυχε όμως εγώ να θυμάμαι μια στην οποία ήτανε πολύ μικρός σχεδόν έφηβος και την είχα στο μυαλό μου με τίτλο "τα δάχτυλα" και η οποία έλειπε από το αφιέρωμα. Έκατσα και του το έγραψα με τη σημείωση ότι αυτή θα πρέπει να ήτανε και η πρώτη του ταινία. Πέρασε καιρός γύρω στους 6 μήνες χωρίς να μου απαντήσει και ξαφνικά σε ένα τεύχος έχει ολοσέλιδο κείμενο με την αφίσσα της ταινίας αναφέρεται στην επιστολή μου και γράφει ότι πήγε στη Ν. Υόρκη γιά κάποια δουλειά και εκεί το πρώτο που έκανε (επιδή δεν υπήρχαν τότε ιντερνετ και google) ήταν να ψάξει γι αυτή την ταινία που τη βρήκε σε βίντεο. Ζητούσε συγγνώμη για την παράλειψη του και σημείωνε μάλιστα πως ενώ είχε παιχτεί στην Ελλάδα με άλλο τίτλο, εγώ την έγραφα στο πρωτότυπο αλλά μεταφρασμένο, όχι "the fingers"! Αυτοί είναι δημοσιογράφοι!!!

    Για τον "Sedaris" τώρα: Ήμασταν με τη γυναίκα μου στην ελληνοαμερικανική λέσχη όταν είχε έρθει πριν 2 χρόνια. Είναι απίθανος ο τύπος. Κρατούσαμε το βιβλίο του "Μια σχεδόν φυσιολογική οικογένεια" όπου μας έγραψε την καταπληκτική αφιέρωση: "to Eleni and Dimitris: splinantero!!!!" εξηγώντας μας προφορικά ότι είχε δει τη λέξη εκείνη την ημέρα σε κατάλογο εστιατορίου και είχε τρελαθεί με την ηχητική της πρωτοτυπία!
    "Μου περιποιείστε τιμή" ή "μου επιδαψιλεύετε δάφνες" για να χρησιμοποιήσω παλιό λόγιο κλισέ όταν λέτε να αναφέρετε το βιβλίο μου σε σχετική σας εργασία, ζητώντας μου αποπάνω και την άδεια μου!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. έχω φάει μελιτζανόπιτα και έιναι καταπληκτκή. Θα τσεκάρω και αυτήν την συνταγή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. navarino-s καταπληκτικό με τον sedaris! Τον λατρεύω με κάνει να ξεκαρδίζομαι στα γέλια αλλά και πότε πότε να δακρύζω -τις ίδιες αντιδράσεις είχα με το δικό σας βιβλίο γι'αυτό θέλω να το αναφέρω. Ναι , ο Ζουμπουλάκης είναι από τις καλές περιπτώσεις κριτικών κινηματογράφου. Α , και για τον Καραμπότσο θα επιμείνω γιατί δεν είναι τυχαία- κι επιμένω σ'αυτό- η επιλογή του ονόματος.

    tyler είναι καταπληκτική και δεν κάνω πλάκα όταν αναφέρομαι στις άμεσες κι ενθουσιώδεις αντιδράσεις όσων τη δοκιμάζουν. Πιστεύω ότι η νοστιμιά της οφείλεται σην επιτυχημένη ανάμιξη των υλικών της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Crispy μου, γεια σου πάλι! Νομίζω δεν θα πάθουν τίποτα τα ρολάκια αν τα φτιάξω και τα βάλω πριν τα ψήσω στην κατάψυξη.
    Το έχεις δοκιμάσει;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το έχω δοκιμάσει με τη μελιτζανόπιτα αλλά το έχω δοκιμάσει με άλλες πίτες. Κανένα πρόβλημα. Απλά βγάλε τα λίγη ώρα πριν τα ψήσεις.

      Αυτό που μπορώ να σου εγγυηθώ είναι ότι η συγκεκριμένη μελιτζανόπιτα είναι άπαιχτη! Ο συνδυασμός των υλικών είναι απίστευτος: μελιτζάνα, καρύδι, κύμινο! Τη λατρεύω!

      Διαγραφή
    2. thanks, θα δοκιμάσω και θα σου πω.
      Φιλιά

      Διαγραφή
  7. Την έφτιαξα, την έφτιαξα! Πάρα πολύ ωραία, τα μικρά την πέρασαν για κρεατόπιτα κι εγώ δεν τα διέψευσα...χαχα. Δύο πράγματα μόνο δεν έκανα― δεν έβαλα καρυδόψιχα, γιατί έχουμε ένα θεματάκι με αλλεργία και φοβήθηκα (είμαι σίγουρη όμως ότι θα κέρδιζα σε γεύση αν έβαζα) και δεν ξεπίκρισα τις μελιτζάνες. Μια χαρά ήταν, όμως, πολύ γλυκές και έδεναν με τα τυριά. Σίγουρα θα την ξαναφτιάξω, ήταν πολύ εύκολη στην παρασκευή της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όντως θυμίζει κρεατόπιτα, μου το έχουν πει κι εμένα! Για να είμαι ειλικρινής πολλές φορές ούτε εγώ δεν ξεπικρίζω τις μελιτζάνες! Καμιά φορά -πιο συχνά τα τελευταία χρόνια- είναι πιο γλυκές παρά πικρές!
      Είναι η αγαπημένη μου μελιτζανόπιτα, δεν την αλλάζω με τίποτα! Αυτό το Σ/Κ είναι στο πρόγραμμα!

      Διαγραφή