Οι συλλογισμοί της προηγούμενης ανάρτησης συνεχίζονται (μέχρι πότε δεν γνωρίζουμε) και τους δίνουμε ένα νέο όνομα: ''Σκόρπιες σημειώσεις'' (τίτλος που είχε δώσει η υποφαινόμενη σε παλιότερες αχταρματζίδικες αναρτήσεις της. Προσοχή, οι τωρινές θα έχουν αυστηρά γαστρονομικό ενδιαφέρον).
Όλα ξεκίνησαν όταν έλαβα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση από την green mixer , στο οποίο σχόλιο η φίλη food blogger αναφερόταν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα.
Πρώτο θέμα: Οι πατάτες! Ούτε η ίδια , ούτε εγώ δεν θυμόμαστε ποιος/ποια γνωστός/ή αστέρας του γαστρονομικού σύμπαντος εν Ελλάδι είχε πει ''ότι οι Έλληνες κακώς δεν ξεχωρίζουμε και δεν μαγειρεύουμε τις πατάτες ανάλογα με την ποικιλία τους. Κι αυτό βέβαια φανερώνει έλλειψη γαστρονομικής παιδείας εκ μέρους μας''. Η αλήθεια είναι ότι ονομάζουμε τις πατάτες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης τους , πχ ''Νευροκοπίου'' , ''Νάξου'', ''Αμαλιάδος'' κλπ. Και δεν τις αποκαλούμε με όλα αυτά τα όμορφα ονόματα που τις έχουν δώσει οι ξένοι που είναι και πιο γκουρμέ και λιγότερο αγροίκοι από εμάς : Annabelle, Charlotte, Lady Dalfour, Desiree, King Edward, σαν να διαβάζεις βικτοριανό μυθιστόρημα ακούγονται! Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι -εμείς οι Έλληνες, τόσο μη γκουρμέ πια, τς τς τς- την ίδια πατάτα την τηγανίζουμε, την βράζουμε, την κάνουμε πουρέ, την ψήνουμε ενώ κανονικά κάθε πατάτα αποδίδει καλύτερα σε συγκεκριμένο μαγείρεμα ανάλογα την ποικιλία. Καμία αντίρρηση αλλά οφείλω να ομολογήσω τότε, ότι στο θέμα πατάτα είμαι ...αγροίκος! Εδώ και καιρό αγοράζω πατάτα από τις Ρίζες, Αρκαδίας από συγκεκριμένο παραγωγό και την ίδια χρησιμοποιώ σε τηγάνι, φούρνο και κατσαρόλα!
Δεύτερο θέμα: Έχετε προσέξει σε συνταγές την ποσότητα του λαδιού που μας ζητούν να χρησιμοποιήσουμε για να σοτάρουμε πχ ένα κρεμμύδι; Μία κουταλιά, άντε δύο και στην καλύτερη περίπτωση τρεις κουταλιές. Λοιπόν, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς αλλά πάντα παραβλέπω την συγκεκριμένη ποσότητα, βλέπετε μου είναι αδύνατο να σοτάρω ένα κρεμμύδι σε μια κουταλιά λάδι. Δεν έχω τα προσόντα, λυπάμαι!
Μιλήσαμε για λάδι, για σοτάρισμα , για τηγάνι. Ως φανατική του ελαιόλαδου -είναι το μόνο έλαιο που χρησιμοποιώ στην κουζίνα- ενθουσιάστηκα με αυτό το άρθρο που βρήκα στο site ''The olive oil times'' όπου μετά από έρευνα αποδείχτηκε ότι όχι μόνο είναι πιο υγιεινό να τηγανίζει κανείς με λάδι αλλά και πιο νόστιμο!
Κι έτσι έρχομαι στις 3 ερωτήσεις που θα σας θέσω σήμερα:
1. Διαλέγετε την πατάτα με ποιο κριτήριο: Ποικιλία, τόπο παραγωγής ή μέγεθος;
2. Ακολουθείτε αυστηρά τη δοσολογία του λαδιού σε μια συνταγή όταν πρόκειται για σοτάρισμα;
3. Με τι είδους λάδι προτιμάτε να τηγανίζετε; Με ποιο θεωρείτε ότι νοστιμίζει περισσότερο το τηγάνισμα;
Α, έχω και μία τέταρτη ερώτηση: Είναι κανείς από εσάς που θα πεταχτεί του Αγίου Βαλεντίνου στο Παρίσι; Αν ναι, τότε θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω μια χάρη: Ο Pierre Hermé έβγαλε μια νέα σειρά macarons για εκείνη την ημέρα και πεθαίνω να τα δοκιμάσω! Macarons με γεύση μάνγκο και γκρέιπφρουτ κι άρωμα γιασεμιού. Και μόνο στη σκέψη μου έρχονται δάκρυα στα μάτια! Είπα να τα παραγγείλω αλλά φοβάμαι ότι θα μου έρθουν στραπατσαρισμένα κι είναι κρίμα. Όποιος μπορεί να με εξυπηρετήσει ας στείλει μήνυμα κι εγώ υπόσχομαι ότι δεν θα πω τίποτα στον κ. Στουρνάρα!
Τέλος, δεν μπορώ να σας αφήσω αν δεν σας πω για την είδηση που πραγματικά με συγκλόνισε!!
Δεν θα το πιστέψετε αλλά η Kate Moss είναι εθισμένη στο......χούμους!!! Το οποίο λέει πάει και το χλαπακιάζει σε ένα εστιατόριο στη hip γειτονιά του Λονδίνου, στο Primrose Hill. Μάλιστα το εστιατόριο λέγεται .....Lemonia , greek restaurant παρακαλώ, με το οποίο διαβάζω είναι υπερενθουσιασμένοι οι Λονδρέζοι! Την καταλαβαίνω απόλυτα την Kate, το χούμους είναι εθιστικό!
Κι εννοείται ότι δεν θα σας αφήσουμε χωρίς τραγούδι! Σήμερα (σπαρταράει!) κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι από το νέο άλμπουμ των πολύ αγαπημένων Yo la tengo. Το τραγούδι είναι υπέροχο και σας συνιστώ να το ακούσετε βλέποντας το βίντεο διότι δίνεται ...μια συνταγή! Απολαύστε το:
Όλα ξεκίνησαν όταν έλαβα χθες ένα πολύ ενδιαφέρον σχόλιο στην προηγούμενη ανάρτηση από την green mixer , στο οποίο σχόλιο η φίλη food blogger αναφερόταν σε δύο πολύ ενδιαφέροντα θέματα.
Πρώτο θέμα: Οι πατάτες! Ούτε η ίδια , ούτε εγώ δεν θυμόμαστε ποιος/ποια γνωστός/ή αστέρας του γαστρονομικού σύμπαντος εν Ελλάδι είχε πει ''ότι οι Έλληνες κακώς δεν ξεχωρίζουμε και δεν μαγειρεύουμε τις πατάτες ανάλογα με την ποικιλία τους. Κι αυτό βέβαια φανερώνει έλλειψη γαστρονομικής παιδείας εκ μέρους μας''. Η αλήθεια είναι ότι ονομάζουμε τις πατάτες ανάλογα με τον τόπο προέλευσης τους , πχ ''Νευροκοπίου'' , ''Νάξου'', ''Αμαλιάδος'' κλπ. Και δεν τις αποκαλούμε με όλα αυτά τα όμορφα ονόματα που τις έχουν δώσει οι ξένοι που είναι και πιο γκουρμέ και λιγότερο αγροίκοι από εμάς : Annabelle, Charlotte, Lady Dalfour, Desiree, King Edward, σαν να διαβάζεις βικτοριανό μυθιστόρημα ακούγονται! Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι -εμείς οι Έλληνες, τόσο μη γκουρμέ πια, τς τς τς- την ίδια πατάτα την τηγανίζουμε, την βράζουμε, την κάνουμε πουρέ, την ψήνουμε ενώ κανονικά κάθε πατάτα αποδίδει καλύτερα σε συγκεκριμένο μαγείρεμα ανάλογα την ποικιλία. Καμία αντίρρηση αλλά οφείλω να ομολογήσω τότε, ότι στο θέμα πατάτα είμαι ...αγροίκος! Εδώ και καιρό αγοράζω πατάτα από τις Ρίζες, Αρκαδίας από συγκεκριμένο παραγωγό και την ίδια χρησιμοποιώ σε τηγάνι, φούρνο και κατσαρόλα!
Δεύτερο θέμα: Έχετε προσέξει σε συνταγές την ποσότητα του λαδιού που μας ζητούν να χρησιμοποιήσουμε για να σοτάρουμε πχ ένα κρεμμύδι; Μία κουταλιά, άντε δύο και στην καλύτερη περίπτωση τρεις κουταλιές. Λοιπόν, δεν ξέρω τι κάνετε εσείς αλλά πάντα παραβλέπω την συγκεκριμένη ποσότητα, βλέπετε μου είναι αδύνατο να σοτάρω ένα κρεμμύδι σε μια κουταλιά λάδι. Δεν έχω τα προσόντα, λυπάμαι!
Μιλήσαμε για λάδι, για σοτάρισμα , για τηγάνι. Ως φανατική του ελαιόλαδου -είναι το μόνο έλαιο που χρησιμοποιώ στην κουζίνα- ενθουσιάστηκα με αυτό το άρθρο που βρήκα στο site ''The olive oil times'' όπου μετά από έρευνα αποδείχτηκε ότι όχι μόνο είναι πιο υγιεινό να τηγανίζει κανείς με λάδι αλλά και πιο νόστιμο!
Κι έτσι έρχομαι στις 3 ερωτήσεις που θα σας θέσω σήμερα:
1. Διαλέγετε την πατάτα με ποιο κριτήριο: Ποικιλία, τόπο παραγωγής ή μέγεθος;
2. Ακολουθείτε αυστηρά τη δοσολογία του λαδιού σε μια συνταγή όταν πρόκειται για σοτάρισμα;
3. Με τι είδους λάδι προτιμάτε να τηγανίζετε; Με ποιο θεωρείτε ότι νοστιμίζει περισσότερο το τηγάνισμα;
Α, έχω και μία τέταρτη ερώτηση: Είναι κανείς από εσάς που θα πεταχτεί του Αγίου Βαλεντίνου στο Παρίσι; Αν ναι, τότε θα μου επιτρέψετε να σας ζητήσω μια χάρη: Ο Pierre Hermé έβγαλε μια νέα σειρά macarons για εκείνη την ημέρα και πεθαίνω να τα δοκιμάσω! Macarons με γεύση μάνγκο και γκρέιπφρουτ κι άρωμα γιασεμιού. Και μόνο στη σκέψη μου έρχονται δάκρυα στα μάτια! Είπα να τα παραγγείλω αλλά φοβάμαι ότι θα μου έρθουν στραπατσαρισμένα κι είναι κρίμα. Όποιος μπορεί να με εξυπηρετήσει ας στείλει μήνυμα κι εγώ υπόσχομαι ότι δεν θα πω τίποτα στον κ. Στουρνάρα!
Τέλος, δεν μπορώ να σας αφήσω αν δεν σας πω για την είδηση που πραγματικά με συγκλόνισε!!
Δεν θα το πιστέψετε αλλά η Kate Moss είναι εθισμένη στο......χούμους!!! Το οποίο λέει πάει και το χλαπακιάζει σε ένα εστιατόριο στη hip γειτονιά του Λονδίνου, στο Primrose Hill. Μάλιστα το εστιατόριο λέγεται .....Lemonia , greek restaurant παρακαλώ, με το οποίο διαβάζω είναι υπερενθουσιασμένοι οι Λονδρέζοι! Την καταλαβαίνω απόλυτα την Kate, το χούμους είναι εθιστικό!
Κι εννοείται ότι δεν θα σας αφήσουμε χωρίς τραγούδι! Σήμερα (σπαρταράει!) κυκλοφόρησε το πρώτο τραγούδι από το νέο άλμπουμ των πολύ αγαπημένων Yo la tengo. Το τραγούδι είναι υπέροχο και σας συνιστώ να το ακούσετε βλέποντας το βίντεο διότι δίνεται ...μια συνταγή! Απολαύστε το: